ΛΑ.ΣΥ Βορείων Τζουμέρκων :Για τις καταστροφές από τις καιρικές συνθήκες δεν φταίει η «κακή μας τύχη»

Για τις καταστροφές από τις καιρικές συνθήκες δεν φταίει η «κακή μας τύχη». Να πάρουν ουσιαστικά μέτρα για την ανακούφιση και την προστασία των Τζουμερκιωτών.

Οι τεράστιες ζημιές των τελευταίων ημερών στα Τζουμέρκα – κατολισθήσεις, πλημμύρες, καταστροφές σε δίκτυα ύδρευσης, ηλεκτροδότησης και τηλεπικοινωνιών – δεν είναι «φυσικό φαινόμενο χωρίς υπευθύνους». Είναι η συνέπεια της διαχρονικής πολιτικής που αφήνει έναν ορεινό δήμο ανοχύρωτο, χωρίς έργα προστασίας και χωρίς ουσιαστική στήριξη.

Χωρίς αντίρρηση, οι σφοδρές κακοκαιρίες αφήνουν πάντα πίσω τους προβλήματα και δυσλειτουργίες. Το μέγεθος όμως αυτών, άρα και ο χρόνος για την αντιμετώπισή τους, εξαρτώνται από το πόσο έχουν ληφθεί τα αναγκαία μέτρα πρόληψης και θωράκισης.   

Όσο κι αν η δημοτική αρχή  προσπαθεί να κρύψει την πραγματικότητα πίσω από δικαιολογίες περί «κλιματικής αλλαγής», όλοι γνωρίζουμε πως υπάρχει τεράστια έλλειψη σχεδιασμού και κρατικής χρηματοδότησης για έργα αντιπλημμυρικής και αντιδιαβρωτικής προστασίας.

Στον 21ο αιώνα της ξέφρενης επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης, δεν μπορεί να …φταίει η «κλιματική αλλαγή» και ο «κακός μας ο καιρός». Σήμερα υπάρχουν πλέον οι δυνατότητες και η επιστημονική γνώση, για καλύτερη προετοιμασία απέναντι σε σφοδρά φυσικά φαινόμενα και για ταχύτερη διαχείρισή τους, ώστε να περιορίζεται η έκταση και το βάθος των συνεπειών τους και να μη γίνεται ο βίος του λαού αβίωτος.

Η ΕΕ και οι κυβερνήσεις θυσιάζουν την προστασία της ζωής στο βωμό του «κόστους – οφέλους»

Δεν είναι τυχαίο ότι η πολιτική της ΕΕ – που η δημοτική αρχή και η Περιφέρεια παρουσιάζουν ως «μονόδρομο» – δεν χρηματοδοτεί έργα πολιτικής προστασίας, εκτός αν αφορούν μόνο τις λεγόμενες «Ζώνες Δυνητικά Υψηλού Κινδύνου Πλημμύρας» και μάλιστα με βάση το πόσοι κάτοικοι «αξίζει» να προστατευτούν. Δηλαδή, δεν έχουν την ίδια αξία όλες οι ανθρώπινες ζωές.

Γι’ αυτό και στο περιβόητο κυβερνητικό πρόγραμμα «380+ έργα για την Ήπειρο 2030» (2,7 δισ. ευρώ συνολικά), τα αντιπλημμυρικά έργα δεν φτάνουν ούτε στο 1% του ποσού — 23,5 εκατ. ευρώ όλα κι όλα, λιγότερα ακόμη και από τα χρήματα για οδικούς κόμβους!

Και η μελέτη του Άραχθου… πήγε για το 2026

Η βασική μελέτη «Αντιπλημμυρικής Προστασίας Άρτας και της περιοχής του Άραχθου μέχρι τον Αμβρακικό» έχει πάρει νέα παράταση από το Υπουργείο Υποδομών: αντί για το 2024, πάει πλέον για τον Μάιο του 2026. Και αφού (αν…) ολοκληρωθεί, θα χρειαστούν άλλα 110 εκατομμύρια ευρώ για τα έργα – ποσά που κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα αναζητηθούν.

Την ίδια ώρα, έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης στα Τζουμέρκα… ΜΗΔΕΝ

Στα Τεχνικά Προγράμματα του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ολοκληρωμένο έργο αντιπλημμυρικής προστασίας με συγκεκριμένο σχεδιασμό και εξασφαλισμένους πόρους.

Αντίθετα, η δημοτική αρχή έχει αποδεχθεί τα 7 από τα 15 έργα ΑΠΕ που έχουν προταθεί για τα βουνά και τα ποτάμια μας – έργα που μόνο καταστροφή φέρνουν.

Κι ενώ τα χωριά μένουν χωρίς δρόμους, χωρίς νερό και με ηλικιωμένους εγκλωβισμένους, ο δήμαρχος Βαϊτσης μιλά για «έλλειψη αρμοδιοτήτων» και «λίγα κονδύλια». Λες και δεν είναι αυτός που, ως αντιδήμαρχος, ζητούσε από τον πρωθυπουργό να περιορίσει τις προσλήψεις και να μοιράζονται οι λιγοστοί εργαζόμενοι των ΚΕΠ σε άλλες υπηρεσίες!

Το συμπέρασμα για τον λαό των Τζουμέρκων είναι καθαρό

Όταν πρόκειται για μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, οι κυβερνήσεις, η Περιφέρεια και οι δημοτικές αρχές λειτουργούν ρολόι.

Όταν πρόκειται για έργα που προστατεύουν ανθρώπινες ζωές, όλα «σκοντάφτουν» στον προϋπολογισμό, στο κέρδος και στη γνωστή δικαιολογία της «κλιματικής κρίσης».

Καλούμε τη δημοτική αρχή να αφήσει τις επικοινωνιακές φιέστες και να κάνει το αυτονόητο:

• Να διεκδικήσει ουσιαστική κρατική χρηματοδότηση για έργα προστασίας.

• Να απαιτήσει ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπλημμυρικής θωράκισης ΤΩΡΑ.

• Να φροντίσει άμεσα για την αποκατάσταση του οδικού δικτύου, της υδροδότησης, της ηλεκτροδότησης και των τηλεπικοινωνιών.

• Να στηρίξει ΟΛΟΥΣ τους πληγέντες χωρίς καθυστερήσεις και γραφειοκρατικά εμπόδια.

Οι κάτοικοι των Τζουμέρκων δεν χρειάζονται άλλο «δάκρυ» ούτε άλλες φωτογραφίες σε κατεστραμμένους δρόμους.

Χρειάζονται έργα, υποδομές και προστασία της ζωής τους. Και αυτά μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να τα επιβάλει.