Ο ΠΙΟ "ΦΟ ΜΠΙΖΟΥ" ΠΡΟΕΔΡΟΣ.

Γράφει ο Θόδωρος Γαλανόπουλος.
40 Χρόνια δημοκρατίας , και μας έλαχε για μια ακόμα φορά να μας βγάλει ένα λογύδριο ο πρόεδρος κος Παπουλιας , και να μας εξηγήσει ότι υπόγραφε τα πάντα γιατί λεει τηρούσε το σύνταγμα … 
Αγαπητοί μου ο κος Παπουλιας πριν προλάβει να διορίσει ο κος Σαμαράς όλη την Πυλο , αυτός είχε διορίσει όλα τα Γιάννενα στο δημόσιο και από εκεί έγινε γνωστός για τους… αγώνες του για τη …δημοκρατία ! Στο τέλος βεβαία κατάφερε να διορίσει και τον εαυτό του στην καλλίτερη θέση και να υπογράφει όλα τα χαρτιά που του δίνουν , χαρτιά κουζίνας , χαρτιά μπάνιου και ότι ερχότανε στα χεριά του ! Έλπιζε ο Ελληνικούς λαός ότι ίσως κάποιες επιθέσεις εναντίον του , θα σταματούσαν στον πρόεδρο της Δημοκρατίας που όντως δεν έχει και πολλές αρμοδιότητες ! Δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο αλλά ούτε και μια ανακοίνωση συμπαράστασης και συμπάθειας για ένα λαό που βασανίζεται ! Μήπως όμως εσείς είδατε ποτέ τον πρόεδρο να πηγαίνει να δει πως ζούνε οι πολίτες του στις φτωχογειτονιές της Ελλάδας ; στα νοσοκομεία, στα εργοστάσια της ανεργιας , να καθίσει σε ένα λαϊκό καφενείο και να κουβεντιάσει με τον λαό του ;; Εντάξει κατανοητό , είναι πολύ εύκολο να συνηθίσεις τις ανέσεις του προεδρικού μεγάρου και να καλύπτεις τις πλουσιοπάροχες ανάγκες σου από τη φορολογία του Ελληνικού λαού ! Ελάχιστος έως ανύπαρκτος και εντελώς διακοσμητικός υπάρξατε σαν πρόεδρος κε Παπουλια ! Αν η πολιτική συγκυρία και οι ελιγμοί των κομμάτων για να βρουν δήθεν πρόσωπο κοινής αποδοχής δεν γινότανε , ίσως να είχαμε έναν καλλίτερο πρόεδρο , η τουλάχιστον κάποιον που θα άνοιγε που και που το στόμα του να πει και κάτι για τη δυστυχία του Ελληνικού λαού ! Εξαργυρώσατε τη συναινετική εκλογή σας με τα σιωπή σας και την απραξία σας , σε ένα θεσμό που θα μπορούσε να γίνει ακόμα και σύμβολο αντίστασης του Ελληνικού λαού στις συνεχείς επιθέσεις της κάθε λογής εξουσίας και των ανθύπατων της διεθνούς οικονομικής κλίκας ! Καμιά υστεροφημία κε Παπουλια ! Ο λαός θα σας θυμάται σαν ένα απλό διεκπεραιωτή του θεσμού , ίσως και πιο πολύ , σαν έναν απλό δημόσιο υπάλληλο που όταν του έστελνε ένα χαρτί ο διευθυντής του επέτρεπε έτσι κι αλλιώς να του χτυπήσει μια σφραγίδα και μια υπογραφή , γιατί φοβότανε πάντα για τη θεσούλα του και «τιμούσε » αυτόν που τον διόρισε ! Αρκετά με τα διακοσμητικα στοιχειά … Όταν ξαναψηφίσετε για πρόεδρο δημοκρατίας ( οχι ότι τα συμφέροντα δεν θα μετρήσουν πρώτα ) ας βρείτε τουλάχιστον κάποιον που να το λέει η ψυχή του ! Αλλιώς παρτε τηλέφωνο τη Μερκελ να βάλει ένα Γερμανό να κανονίζει και τι θα γίνουν και τα …κτήματα τους ! 

Θόδωρος Γαλανοπουλος