Κ. Φραγκούλης: Τραγούδια και μοιρολόϊ-έφτασε η σορός στο σπίτι του στον οικισμό -Έθιμα Ρομά: Σεβασμός σε αυτόν που «έφυγε»

Συγκεντρωμένοι από νωρίς οι φίλοι και συγγενείς της οικογένειας έχουν ανοιχτές τις πόρτες ενώ μουσική ακούγεται από παντού

Μόλις έφτασε η σορός του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη στο σπίτι του στον οικισμό Αγία Σοφία.

Συγκεντρωμένοι από νωρίς οι φίλοι και συγγενείς της οικογένειας έχουν ανοιχτές τις πόρτες ενώ μουσική ακούγεται από παντού.

100 τουλάχιστον αυτοκίνητα ακολουθούν το φέρετρό του, όπως ενημερώνει η Δέσποινα Κρητικού στο Ράδιο Θεσσαλονίκη, με ένα ζεϊμπέκικο λεβέντικο του Μητροπάνου να πνίγει το κλάμα και τον θρήνο των παιδικών του φίλων και των δικών του.

πηγή thessnews.gr

Όταν ένα μέλος της οικογένειας ή ένας στενός φίλος πεθαίνει, οι τσιγγάνοι φορούν συχνά μαύρο έως και ένα χρόνο

Ο θάνατος είναι ένας από τους θεμελιώδεις πυλώνες στη ζωή ενός τσιγγάνου και, ως εκ τούτου, ο πόνος του ατόμου είναι ένα από τα πιο αξιοσέβαστα γεγονότα στην κοινότητα. Όταν ένα μέλος της οικογένειας ή ένας στενός φίλος πεθαίνει, οι τσιγγάνοι φορούν συχνά μαύρο έως και 12 μήνες αργότερα ως τρόπο έκφρασης του πένθους τους.

Επιπλέον, οι συγγενείς του νεκρού, πρέπει να μην ξυριστούν και να μην χρησιμοποιήσουν σαπούνι, αλλά και να μην φορέσουν καινούρια ρούχα.

Οι άντρες πρέπει να φορούν μια μικρή μαύρη κορδέλα στο πουκάμισό τους κατά την περίοδο του πένθους και να την καίνε στο τέλος. Η διάρκεια αυτού εξαρτάται από τη σχέση μεταξύ του αποθανόντος και του άλλου ατόμου, οπότε μπορεί να διαρκέσει από μια εβδομάδα έως ένα ολόκληρο έτος. Επίσης, όταν επισκέπτεται το νεκροταφείο (ονομάζεται λιμουριά) κομίζει κεριά, φρούτα, τσιγάρα, λουλούδια.

Οι τσιγγάνοι δείχνουν μεγάλο σεβασμό για τους νεκρούς τους, γι ‘αυτό μια από τις χειρότερες προσβολές μεταξύ τους είναι να προσβάλλει τους νεκρούς. Ο θάνατος ενός τσιγγάνου συνεπάγεται αφύπνιση έως και 3 ημερών κατά την οποία πραγματοποιείται μια σειρά παραδόσεων. Ένα από τα πιο συνηθισμένα είναι να τοποθετείται κάτω από το φέρετρο τα πράγματα που αγαπούσε όταν ήταν εν ζωή, ο αποθανών.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η κοινότητα των Ρομά δεν επιτρέπει αυτοψίες: ο τσιγγάνος πρέπει να θαφτεί καθώς πέθανε, συμπεριλαμβανομένων ρούχων, κοσμημάτων και οποιουδήποτε άλλου αντικειμένου που ήταν μαζί του τη στιγμή του θανάτου. Αυτός είναι ένας θεμελιώδης κανόνας στους τσιγγάνους που θα διαφοροποιηθεί μόνο σε περίπτωση που ο αποθανών υποδείξει διαφορετικά στη ζωή.

Ένα άλλο βαθιά ριζωμένο έθιμο είναι να παρατεθεί γεύμα μετά την κηδεία, στη μνήμη του νεκρού τσιγγάνου. Πραγματοποιείται 7 ημέρες μετά το θάνατο και στη συνέχεια επαναλαμβάνεται ξανά στους 6 μήνες και ξανά μετά από ένα χρόνο. Είναι μια συγκέντρωση σαν γιορτή, αν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο, στην οποία μαγειρεύονται τα πιάτα που άρεσαν περισσότερο σε αυτόν που έφυγε, γι ‘αυτό και αφήνουν χώρο στο τραπέζι που προορίζεται για αυτόν.

Είναι επίσης πολύ κοινό να κάνουν μια σειρά ιερών υποσχέσεων που πρέπει να εκπληρωθούν. Εάν αυτές οι υποσχέσεις δεν εκπληρωθούν, το άτομο μπορεί να το καταραστούν (πρόκλετο στη γλώσσα των Ρομά), από τα υπόλοιπα μέλη της κοινότητας.

ΠΗΓΗ: ASTELUS

thessnews.gr