Τι να φταίει, τι να φταίει...

Σε χαμηλά επίπεδα κινείται η επισκεψιμότητα στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους της Ηπείρου, σε αντίθεση με άλλους προορισμούς που ανέβασαν σημαντικά τa ποσοστά τους. Τα στοιχεία που δίνει η στατιστική υπηρεσία είναι απογοητευτικά.

Οι γηγενείς ως γνωστόν δεν τα έχουν και τόσο καλά με την ιστορία τους οπότε η πλειοψηφία των επισκεπτών σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία είναι ξένοι.

Αν κάνει βέβαια κανείς μια σύγκριση των υποδομών μεταξύ της Δωδώνης και των Φιλίππων, ας πούμε, θα απογοητευτεί...

Στους Φιλίππους η είσοδος, τα πλακάτ με το φωτογραφικό υλικό από τις καλύτερες παραστάσεις ανά δεκαετία, το πάρκινγκ, ο χώρος αναψυχής με το αναψυκτήριο-εστιατόριο, οι ενημερωτικές πινακίδες κτλ. δίνουν στον επισκέπτη μια αίσθηση απόλυτου σεβασμού στον χώρο.

Στη Δωδώνη θα δει ένα μικρό πάρκινγκ, κάποια χωράφια που παίζουν ρόλο έξτρα-πάρκινγκ, τα απομεινάρια του ξύλινου διαλυμένου θεάτρου, για κυλικείο δεν μιλάμε, έναν τσιμεντένιο διάδρομο, ένα στάδιο ανέγγιχτο και η γνωστή διαδικασία που μετά από 23 χρόνια και κάμποσα εκατομμύρια ευρώ κατάφερε να ολοκληρώσει το μικρό πρώτο διάζωμα «παίζοντας» με τις πέτρες.