Δηλώσεις του Πρωθυπουργού κατά τη συνάντησή του με το Προεδρείο της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών στο Μέγαρο Μαξίμου

Δηλώσεις του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, κατά τη συνάντησή του με το Προεδρείο της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών στο Μέγαρο Μαξίμου


Κατ΄ αρχάς, ευχαριστώ για την ανταπόκριση στην πρόσκληση. Θέλω πέρα από το να ανταλλάξουμε κάποιες σκέψεις, νομίζω ότι είναι κρίσιμο να συνεργαστούμε στενά σε αυτή τη φάση, που πιστεύω ότι είναι μια φάση σαφούς ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Θα διαπιστώσατε και μόνοι σας ότι όλα τα μηνύματα που παίρνουμε είναι θετικά, τα ελληνικά ομόλογα, το δεκαετές έσπασε και το φράγμα του 4%, έχει πάει μπροστά το 3, πράγμα το οποίο σηματοδοτεί την επιστροφή σε συνθήκες προ κρίσης, 2006 και νομίζω ότι τώρα είναι η ώρα να βάλουμε όλοι πλάτη, ώστε αυτό το κλίμα να μεταφραστεί, πέρα από τους αριθμούς και τις στατιστικές, και σε πραγματική αίσθηση στην ελληνική οικονομία, κυρίως στους πιο αδύναμους, στους ευάλωτους, στη μεσαία τάξη.

Υπό αυτή την έννοια, θεωρώ ότι ο ρόλος των τραπεζών είναι κρίσιμος. Είναι κρίσιμο να ακολουθήσει αυτή τη θετική πορεία της ελληνικής οικονομίας και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, να ξεπεράσουμε μαζί και τα τελευταία εμπόδια.

Πρέπει, λοιπόν, το ταχύτερο δυνατό, να αποκατασταθεί η ρευστότητα στην ελληνική οικονομία, στις υγιείς επιχειρήσεις , η δυνατότητα στήριξης των νοικοκυριών. Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται με τρόπο σοβαρό, υπεύθυνο και αποτελεσματικό, να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων στα χαρτοφυλάκια των ελληνικών τραπεζών.

Πρέπει, λοιπόν, να ξεκινήσουμε, πρώτα απ΄ όλα, με μια προσπάθεια να ενημερώσουμε την ελληνική κοινωνία, τι ακριβώς κάνουμε. Και να σταματήσει αυτή η διασπορά ψευδών ειδήσεων. Διότι, αυτή τη στιγμή, υφιστάμεθα αυτή την αδυναμία εκπλήρωσης ενός ρόλου κρίσιμου για την  ελληνική οικονομία, από την πλευρά των τραπεζών, εξαιτίας του γεγονότος ότι μεγαλοοφειλέτες, μεγαλομπαταχτσήδες έχουν καταφέρει να χρεοκοπήσουν τις επιχειρήσεις τους όντας οι ίδιοι πλούσιοι, βγάζοντας τα λεφτά τους στο εξωτερικό και μην πληρώνοντας τα χρέη τους προς τις τράπεζες. Και αυτό εμποδίζει, αυτή τη στιγμή, ένα νέο ζευγάρι, για παράδειγμα, που θέλει να οραματιστεί ένα καλύτερο μέλλον, να μπορέσει να δανειοδοτηθεί με εγγυήσεις, προκειμένου να στήσει τη ζωή του. Γιατί οι τράπεζες αδυνατούν, εξαιτίας αυτού του λόγου, να παίξουν το ρόλο που αρμόζει, που έχουν στην ελληνική οικονομία. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Και ο μόνος τρόπος να σταματήσει, είναι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια να μειωθούν με ταχύτητα.

Θα ήθελα, λοιπόν, να σας ζητήσω δύο πράγματα. Πρώτον, να προτεραιοποιήσετε αυτές τις περιπτώσεις. Να τις βγάλετε από τα συρτάρια, τους μεγαλομπαταχτσήδες και τους μεγαλοοφειλέτες, αυτούς που προκαλούν το περί δικαίου αίσθημα της ελληνικής κοινωνίας.

Και δεύτερον, να συμβάλλετε, ώστε να σταματήσει μια διαρροή ψευδών ειδήσεων, ότι κινδυνεύει η λαϊκή κατοικία, με την ευρεία έννοια, διότι και νομοθετικά προστατεύεται, αλλά και όλα όσα έχουμε συμφωνήσει και όλα όσα εσείς οι ίδιοι έχετε αποφασίσει, διαμορφώνουν ένα πλέγμα που, κατά την άποψή μου, δεν προκαλεί αστάθεια και ανησυχία. Κάθε άλλο. Θα έπρεπε να προκαλεί την ελπίδα ότι το τελευταίο εμπόδιο για να βγούμε από την κρίση, που είναι δηλαδή η αποκατάσταση του ρόλου των τραπεζών, θα αποκατασταθεί με όρους δικαιοσύνης και με όρους υπευθυνότητας και αποτελεσματικότητας.

Νομίζω, λοιπόν, ότι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεργαστούμε στενά. Να συγκροτήσουμε και ένα παρατηρητήριο, ώστε να έχουμε πλήρη εικόνα του ποιες υποθέσεις προτεραιοποιούνται. Εγώ θέλω να σας καταθέσω την αποφασιστικότητά μας να συγκρουστούμε με το φαινόμενο των μεγαλοοφειλετών που προκαλεί το περί δικαίου αίσθημα και ταυτόχρονα να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, προκειμένου η ελληνική οικονομία να ανακάμψει μέσα από την αποκατάσταση του πραγματικού ρόλου των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Και είμαι βέβαιος ότι, όπως μέχρι τώρα έχετε ανταποκριθεί σε αυτό το ρόλο, πρώτοι εσείς θα σπεύσετε να ανταποκριθείτε και να αποκαταστήσετε την πραγματικότητα σε ό,τι αφορά την ενημέρωση της κοινής γνώμης και το αίσθημα της κοινής γνώμης για το τι πραγματικά θέλουμε να κάνουμε και τι πραγματικά συμβαίνει.