Άρτα :Από την εκδήλωση μνήμης και τιμής στον αποθανόντα δήμαρχο Θανάση Γρέβια

17 χρόνια από τον χαμό του Δημάρχου Τετραφυλίας Θανάση Γρέβια, οι συνεργάτες του διοργάνωσαν εκδήλωση μνήμης και τιμής για το έργο του. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση στο μνήμα του, στην κεντρική εκδήλωση που ακολούθησε στην πλατεία της Γρέβιας που φέρει το όνομά του, μίλησαν ο μετέπειτα Δήμαρχος Μιχάλης Γκούζιας και ο αδελφός του Τάκης, και κάτω από την γενική παρουσίαση της τότε α/δημάρχου και μετέπειτα προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Τζένης Ταπραντζή προβλήθηκε ντοκυμαντέρ για την ζωή και το έργο του. Στο τέλος της εκδήλωσης παραδόθηκε το ψηφιακό υλικό στην γυναίκα του σαν εκπρόσωπο της οικογένειάς του.

παραβρέθηκε πλήθος κόσμου και επισήμων, τότε και τώρα, που με την συγκινητική παρουσία τους τίμησαν την μνήμη του.

από το κλείσιμο της εκδήλωσης της Τζένης Ταπραντζή για τον Θανάση:

«…κι όπως ο χρόνος κυλάει αμείλικτος, χωρίς να λογαριάζει πόσο σημαντικά ήταν αυτά που ζήσαμε, πόσο καταλυτικά για τον τόπο ήταν όσα παλέψαμε…

φτάσαμε εδώ, με τον χρόνο σταματημένο εκεί, τότε που κυνηγούσαμε να βάλουμε τον τόπο στην νέα εποχή της αυτοδιοίκησης, με την μνήμη μας σταματημένη στο χαμόγελό του στα εύκολα και τα χαρούμενα, με το πάθος του και την επιμονή στα δύσκολα…

και πόσο δύσκολο είναι να το υπερβείς και να προσαρμοστείς στο σήμερα όταν, ανάμεσα σ’αλλα, ακόμη κι αυτό το τιμημένο επαναστατικό λάβαρο που έγινε επίσημο έμβλημα του Δήμου μας, και ‘κείνο μαζί του, δεν υπάρχει πια…

λένε πολλοί, πως «ουδείς αναντικατάστατος», κι ακόμη πως η φύση και η ζωή απεχθάνονται το «κενό»…

κι όμως οι εξαιρέσεις συμβαίνουν στην ιστορία απλά για να αφήνουν αναπόδεικτα ταλαιπωρημένη την επιβεβαίωση των κανόνων…

ετσι, κι ενώ το πέπλο της λησμονιάς απειλεί όλα αυτά που κάποτε μας θύμιζαν πως δεν είναι ουτοπία να αγωνίζεσαι,

έρχονται αυτές οι θύμησες απρόσκλητες, εκκωφαντικά πνιγμένες στην σιωπή, να επιβεβαιώσουν πως κάποια πρόσωπα γεμίζουν το κενό με το μοναδικό και αναντικατάστατο της απουσίας τους…

στολίζοντας την μνήμη αυτού του αιώνιου παιδιού, του φίλου, του αυτοδιοικητικού, του συνεργάτη με ροδοπέταλα της πιο αγνής Ανθρώπινης ανάμνησης…