Τι ...μου θύμισες...
Καθαρίζοντας σήμερα κάποια συρτάρια γραφείου δίχως να το θέλουμε μπήκαμε στη μηχανή του χρόνου όταν στο πίσω μέρος τους εντοπίσαμε μια ξεχασμένη ...τηλεκάρτα ...
Και τότε ξύπνησαν ...θύμησες από άλλες εποχές που στους νέους είναι λογικό να μην έχουν τίποτα να πουν ,έχουν όμως τη δική τους χάρη και είναι μοναδικές αφού δεν θα τις ξαναζήσουμε και δεν πρέπει να τις ξαναζήσουμε αφού η ζωή πρέπει να προχωρά μπροστά αφήνοντας πίσω της ωστόσο κάποιες πολύτιμες αναμνήσεις για όσους τις έζησαν .
Ας θυμηθούμε λοιπόν την ιστορία της τηλεκάρτας
Όταν πρωτοκυκλοφόρησαν τον Αύγουστο του 1992 ήταν κάτι μαγικό !Μία κάρτα που θύμιζε πιστωτική , έγινε τότε το "εισιτήριο" της επικοινωνίας .
Με αυτό το "εισιτήριο" λοιπόν τότε μπορούσες να επικοινωνήσεις τηλεφωνικά εκτός σπιτιού με τους φίλους σου ,να τηλεφωνήσεις στον αγαπημένο ή την αγαπημένη σου χωρίς να σε ακούει κανείς στο σπίτι (που να βρεις ιδιωτικές στιγμές μέσα στο σπίτι )αλλά και να αποφύγεις τον κουτσομπόλη περιπτερά που έστω και χωρίς να το θέλει όταν πήγαινες να πάρεις τηλέφωνο , για τότε που υπήρχαν οι μετρητές στα περίπτερα μιλάμε, όλο και κάτι από όσα έλεγες θα μπορούσε να πέσει στην αντίληψή του .
Την αγοράζαμε συνήθως σε περίπτερα αν δεν βαριόμασταν να πάμε σε υποκατάστημα ΟΤΕ και όσο για το κόστος της εξαρτιόταν από το πόσες μονάδες είχε .Έτσι υπήρχε η τηλεκάρτα των 100 και των 1000 μονάδων και αν θυμόμαστε καλά δίναμε ένα χιλιάρικο για να την αποκτήσουμε .
Κάποιες φορές δε πέφταμε σε "κατάθλιψη" όταν τέλειωνε η τηλεκάρτα και δεν είχαμε περίσσεια χρημάτων για να την αγοράσουμε .Ειδικά αν ήσουν τότε φοιτητής ή φαντάρος σίγουρα θα το είχες νοιώσει αυτό το συναίσθημα...
Οι πρώτες τηλεκάρτες χρησιμοποιούσαν μια μαγνητική ταινία για την αποθήκευση του χρόνου. Κατόπιν εφαρμόσθηκε ένα σύστημα «οπτικής αναγνώρισης» που αποτύπωνε σημάδια πάνω στην κάρτα βάσει των οποίων μπορούσε και ο χρήστης να εξακριβώσει πόσο υπόλοιπο χρόνου ομιλίας διέθετε η κάρτα.
Οι τηλεκάρτες είχαν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, δεν υπήρχε πορτοφόλι τότε που δεν είχε τηλεκάρτα στο εσωτερικό του.
Και επειδή η τέχνη αντιγράφει πάντα τη ζωή ,ποιος δεν θυμάται το τραγούδι του αείμνηστου Αντώνη Βαρδή που ερμήνευε μαζί με τον γιο του Γιάννη , "πριν τελειώσουμε τελειώνει η τηλεκάρτα "...
Ηταν το σουξέ της εποχής ...
Οι τηλεκάρτες διακοσμούνταν με διάφορες παραστάσεις, όπως πορτρέτα διασημοτήτων, ιστορικές εικόνες, εντυπωσιακές φωτογραφίες, διαφημίσεις,ιστορικά γεγονότα της Ελλάδας,τοπία ,νησιά κ.α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.