Ταλαιπωρία χιλιάδων συμβασιούχων στις αίθουσες των δικαστηρίων για την απόδειξη των αυτονόητων που οι κυβερνήσεις αδιαφορούν!!!

 

Όλα τα εργασιακά μας χρόνια ένας αγώνας, ένας Γολγοθας. Παλεύουμε για τα καλύτερα για εμάς, μα ακόμα περισσότερο για τις επόμενες γενιές και τα παιδιά μας. Ένας εργασιακός Γολγοθάς πάνω από μια εικοσαετία τώρα, συνεχόμενες συμβάσεις, είτε stage, είτε ΕΣΠΑ. Μια ζωή γεμάτη ανασφάλεια, σήμερα έχω δουλειά, αύριο θα έχω. Αβέβαιο το μέλλον για όλους τους συναδέλφους συμβασιούχους, όλων των ελαστικών μορφών εργασίας. 

Για τους ίδιους και για τα μέλη των οικογενειών τους. Που θα πάει αυτή η κατάσταση, πόσο ακόμα θα συνεχίζεται. Οποία κυβέρνηση κι αν αναλαμβάνει το τιμόνι της χώρας, συνεχίζει τις στρατιές συμβασιούχων και την εργασιακή τους ομηρία. Οι συμβασιούχοι αποτελούν τα " μπαλάκια" μεταξύ των κυβερνήσεων.

 Όλο υποσχέσεις κι όλο θα, χορτάσαμε όλα τα χρόνια εργασίας μας. Κύριοι κυβερνώντες της χώρας, δώστε επιτέλους λύση στο πρόβλημα των συμβάσεων, επί σειρά πολλών ετών χωρίς καμία διακοπή στις συμβάσεις, αφού όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι, καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Ελληνικού Δημοσίου και πίσω από αυτές τις συμβάσεις, υποκρύπτεται εξαρτημένη μορφή εργασίας, όπως στο μόνιμο προσωπικό.

 Σταματήστε την ταλαιπωρία όλων αυτών των ανθρώπων, να τρέχουν στα δικαστήρια για να αποδείξουν τα αυτονόητα και να δικαιωθούν, σπαταλώντας ένα σωρό χρήματα σε δικηγόρους στα δικαστήρια, πιστεύοντας πάντα στην Ελληνική δικαιοσύνη και στους Έλληνες δικαστές, να πράξουν αυτό που οι Κυβερνήσεις δεν πράττουν, να τους οδηγήσουν σε μόνιμη και σταθερή εργασία με τις δικαστικές αποφάσεις. 

Υπάρχουν κλάδοι με συμβασιούχους που εργάζονται πάνω από 20 χρόνια, όπως για παράδειγμα συμβασιούχοι ΕΣΠΑ στους βρεφονηπιακούς σταθμούς της χώρας. Και στους ίδιους κλάδους διαπιστώνουμε και νέες στρατιές συμβασιούχων και εργασιακών ομήρων, τι στιγμή που δε τακτοποιούνται οι ήδη υπάρχουσες συμβάσεις μεγάλου αριθμού εργατικού δυναμικού. 

Τα αρμόδια υπουργεία Εσωτερικών και Εργασίας να δούνε επιτέλους ζεστά το πρόβλημα και να δωθεί μια οριστική λύση. Η εργασιακή αβεβαιότητα τόσων ανθρώπων, να αποκατασταθεί με μόνιμη και σταθερή εργασία. 

Μονιμοποίηση άμεσα όλων αυτών των εργαζομένων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις και τέρμα στις πρόχειρες λύσεις με συμβάσεις τύπου δύο μηνών, κοινωφελούς εργασίας 8 μηνών κλπ. Όλοι αυτοί οι συμβασιούχοι αποτελούν ενεργό καθημερινό δυναμικό των τοπικών κοινωνιών και είναι απολύτως απαραίτητοι για την ομαλή λειτουργία των υπηρεσιών. Ας ασχοληθεί επιτέλους η κυβέρνηση σοβαρά με το δικό μας ζήτημα, που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους σε διάφορους φορείς εργασίας.

Υ.Γ 

Να σημειωθεί ότι ένας από αυτούς τους ταλαίπωρους συναδέλφους συμβασιούχους είμαι κι εγώ, με οικογένεια σε ηλικία 45 ετών και δύο μικρά παιδιά κι ένα αβέβαιο εργασιακό μέλλον, με καθημερινές μετακινήσεις από τη πόλη που ζω τα Ιωάννινα σε διπλανή πόλη την Άρτα ,με δυσβάσταχτο κόστος μετακινήσεων και άλλα πολλά, που από τη θέση του συνδικαλιστή προέδρου τόσα χρόνια μπροστάρης σε όλους τους αγώνες για το καλό όλων των συναδέλφων συμβασιούχων κι ένα καλύτερο εργασιακό μέλλον με σταθερότητα, συνεχίζω να αγωνίζομαι για τα αυτονόητα, μόνιμη και σταθερή εργασία, διεκδικώντας την πλέον στις αίθουσες των δικαστηρίων και την Ελληνική δικαιοσύνη. 

Στο πρόσωπο το δικό μου, χιλιάδες πρόσωπα συναδέλφων συμβασιούχων που ζουν με το καθεστώς της εργασιακής ομηρίας. Δεν είμαστε το παιχνιδάκι κανενός κυβερνώντος. Οι φωνές όλων των συναδέλφων ενωμένες πίσω από αυτό το άρθρο, αγωνιζώμενοι σε καθημερινή βάση για τα δίκαια αιτήματά μας για ένα καλύτερο εργασιακό μέλλον, για εμάς και τα παιδιά μας.

ΣΤΕΦΆΝΟΥ ΧΡΉΣΤΟΣ

ΠΡΌΕΔΡΟΣ ΣΥΛΛΌΓΟΥ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΟΚΌΜΩΝ ΗΠΕΊΡΟΥ ΚΑΙ ΙΟΝΊΩΝ ΝΉΣΩΝ