Η απολιγνιτοποίηση, η "πράσινη μετάβαση" και ο ενεργειακός πόλεμος. Οι συνένοχοι στο έγκλημα.... σωτήρες!!!

Οι συνένοχοι στο έγκλημα της απολιγνιτοποίησης παριστάνουν τους σωτήρες

Αποσπάσματα από την ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση της ΤΕ Ενεργειακού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας για την «πράσινη μετάβαση» και τον ενεργειακό πόλεμο

Η Πτολεμαΐδα και γενικότερα η Δυτική Μακεδονία είναι μια περιοχή που οι κάτοικοί της έχουν χορτάσει από μεγάλα λόγια και κάλπικες υποσχέσεις. Ομως, πάντοτε στη ζωή έρχεται η στιγμή της αλήθειας.

Και αυτή η στιγμή ήρθε. Ολα όσα συμβαίνουν αυτήν την περίοδο είναι πολύ αποκαλυπτικά.

Αποκαλύπτουν όλους τους πολιτικούς συνένοχους στο έγκλημα της απολιγνιτοποίησης, το οποίο διαπράττουν σταθερά όλες οι κυβερνήσεις (...)

Δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τότε που ο πρωθυπουργός, τον Νοέμβρη του 2021, στη συνάντησή του με τους φορείς της περιοχής, δήλωνε ότι και η «πράσινη μετάβαση» είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και ότι αυτόν τον μονόδρομο πρέπει να τον διανύσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Υποσχέθηκε μάλιστα ότι θα δημιουργηθούν γρήγορα καλύτερες θέσεις εργασίας από αυτές που υπήρχαν πριν από την απολιγνιτοποίηση.

Λίγους μήνες αργότερα, φέτος τον Απρίλη, ο πρωθυπουργός μάς πληροφόρησε εξίσου κατηγορηματικά ότι προκειμένου να απεξαρτηθεί η ΕΕ απ' το ρωσικό φυσικό αέριο, πρέπει να αυξηθεί προσωρινά η λιγνιτική παραγωγή και να παραταθεί η λειτουργία των λιγνιτικών μονάδων.

Δεν πρόκειται όμως για ελληνική πρωτοτυπία. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται ήδη η γερμανική, η ιταλική και η βρετανική κυβέρνηση. Τώρα μας πληροφορούν ότι η νίκη του ευρωατλαντικού άξονα στον ενεργειακό πόλεμο με τη Ρωσία έχει μεγαλύτερη σημασία από την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.

Ετσι, όσοι δικαιολογημένα απορούσαν το προηγούμενο διάστημα σχετικά με το πώς η επείγουσα απολιγνιτοποίηση στη Δυτική Μακεδονία θα έσωζε τάχα τον πλανήτη, την περίοδο που η Κίνα, η Ινδία, ακόμα και η Γερμανία, το 2021 αυξάνουν την ηλεκτροπαραγωγή από άνθρακα, έλαβαν μια διαφωτιστική απάντηση. Την ίδια απάντηση που σηματοδοτούσε η απόφαση της Πολωνίας, της Τσεχίας, της Σλοβενίας να συνεχίσουν για μεγάλο διάστημα να στηρίζονται ενεργειακά στον λιθάνθρακα και στον λιγνίτη, πριν ακόμα ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Κάλπικο ενδιαφέρον για την προστασία του περιβάλλοντος

Ασφαλώς η υποκριτική επίκληση και το κάλπικο ενδιαφέρον για την προστασία του περιβάλλοντος είχαν αποκαλυφθεί πολύ πριν από την επικίνδυνη όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία. Είχαν αποκαλυφθεί με τις καταστροφικές για το περιβάλλον επιλογές για να προωθηθούν οι κερδοφόρες επενδύσεις της «πράσινης μετάβασης» στην Ελλάδα και στην ΕΕ.

Ετσι, παρά τις διακηρύξεις για την εξοικονόμηση Ενέργειας, αναδείχθηκε το φυσικό αέριο σε στρατηγικό καύσιμο για την ηλεκτροπαραγωγή, τη στιγμή που αυτή η επιλογή οδηγεί σε σπατάλη έως και 50% της περιεχόμενης σ' αυτό Ενέργειας.

Οι εγκαταστάσεις γιγαντιαίων αιολικών πάρκων οδήγησαν σε καταστροφή δασικών εκτάσεων, ακόμα και μέσα σε περιοχές Natura και σε αρνητικές επιδράσεις στον υδροφόρο ορίζοντα και στην αντιμετώπιση πλημμυρικών φαινομένων σε παρακείμενες περιοχές. Δεκάδες είναι οι σχετικές καταγγελίες από τοπικές αγωνιστικές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα, που συχνά βρέθηκαν αντιμέτωπες με την κρατική καταστολή και στις οποίες συμμετείχαν ενεργά οι δυνάμεις του ΚΚΕ.

Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα του αγώνα ενάντια στην άναρχη εξάπλωση ανεμογεννητριών στην περιοχή, στον Μπούρινο, στη Βλάστη, στον Αγιο Προκόπιο.

Επίσης, ενώ υπήρχε συνεχής βομβαρδισμός πληροφόρησης για τους υπαρκτούς κινδύνους απ' την εξόρυξη υδρογονανθράκων, ελάχιστα ακούγαμε για τους μεγάλους κινδύνους απ' την εξόρυξη, τον διαχωρισμό και την επεξεργασία των σπάνιων γαιών που είναι απαραίτητες για να προχωρήσουν τα μεγάλα επενδυτικά προγράμματα της «πράσινης μετάβασης» και του ψηφιακού μετασχηματισμού. Ελάχιστοι έχουν πληροφορηθεί για τα τοξικά απόβλητα και τα ραδιενεργά υποπροϊόντα που αφορούν τα αναγκαία ορυκτά της «πράσινης μετάβασης». Αντίστοιχα, ούτε κουβέντα δεν ακούγεται για τις επενδύσεις καύσης των απορριμμάτων και του RDF που δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα (...)

Οι κερδισμένοι της «πράσινης μετάβασης»

Σήμερα δύσκολα μπορούν πλέον να κρύψουν τους πραγματικούς στόχους της «πράσινης» καπιταλιστικής ανάπτυξης και τις ολέθριες συνέπειές της για τον λαό (...)

Η «πράσινη μετάβαση» δημιουργεί νέες ευκαιρίες για μεγάλες καπιταλιστικές επενδύσεις (π.χ. μεγάλα αιολικά πάρκα) και ταυτόχρονα βοηθά στην ελεγχόμενη καταστροφή, στην ελεγχόμενη απαξίωση ενός μέρους του υπάρχοντος κεφαλαίου (π.χ. κλείσιμο λιγνιτικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής) (...)

Ενώ η ΕΕ αποφάσισε ήδη να διαθέσει ένα μεγάλο πακέτο 300 δισ. ευρώ, τα περισσότερα ως νέα δάνεια σε κράτη - μέλη, για το νέο σχέδιο απεξάρτησης απ' τα ρωσικά καύσιμα, που αφορά επενδύσεις στις ΑΠΕ, στις υποδομές υδρογόνου, στην ενίσχυση των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας κ.λπ. Ταυτόχρονα με την επιβολή των μέτρων των κλιματικών νόμων σε όλα τα κράτη της ΕΕ θα ανοίξει υποχρεωτικά η αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων, «πράσινου» οικιακού εξοπλισμού, αναβάθμισης κτιρίων, ανοίγοντας μια μεγάλη κερδοφόρα διέξοδο για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσουμε λοιπόν τους μεγάλους ωφελημένους της «πράσινης μετάβασης». Σκεφτείτε ότι μόνο για τις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας και της Πελοποννήσου η κοινοτική και κρατική χρηματοδότηση για έργα ενεργειακής μετάβασης αφορά ήδη ένα πακέτο επενδύσεων 7 δισ. ευρώ (...)

Μεγάλος χαμένος πάλι ο λαός

Τα μεγάλα κέρδη των «πράσινων» επενδυτών δεν πέφτουν φυσικά από τον ουρανό. Διασφαλίζονται με τις δικές μας θυσίες, τις πολλαπλές θυσίες των λαών της ΕΕ.

Διασφαλίζονται με το ξεζούμισμα των εργαζομένων, το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στην αύξηση της παραγωγικότητας και τους πραγματικούς μισθούς, με την αύξηση των «μαύρων» «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με αλυσίδα νομοθετικών ρυθμίσεων που κορυφώθηκαν με τον νόμο Χατζηδάκη. Διασφαλίζονται με το πανάκριβο «πράσινο» ρεύμα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σ' όλη την Ευρώπη. Οι ίδιες οι βρετανικές εταιρείες προειδοποιούν φέτος για τον κίνδυνο να ξεπεράσει το 30% το ποσοστό ενεργειακής φτώχειας στη Βρετανία.

Αξίζει να θυμηθούμε τις υποσχέσεις όλων των αστικών κυβερνήσεων ότι με την απελευθέρωση της αγοράς και τον ανταγωνισμό των ομίλων θα πέσουν οι τιμές, θα έχουμε φτηνό ρεύμα και να δούμε τι έγινε στην πραγματικότητα.

Ετσι, στην Ελλάδα η εγχώρια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη έγινε με τεχνητό τρόπο πιο ακριβή απ' την παραγωγή με εισαγόμενο φυσικό αέριο και από ΑΠΕ, γιατί υποχρεώθηκε να αγοράζει δικαιώματα εκπομπών ρύπων, στο πλαίσιο του Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Ρύπων της ΕΕ. Το κόστος αγοράς των δικαιωμάτων μιας λιγνιτικής μονάδας να ρυπαίνει έφτασε τον Σεπτέμβρη του 2021 να είναι διπλάσιο απ' το κόστος παραγωγής μιας λιγνιτικής μεγαβατώρας.

Δηλαδή, χωρίς τις δεσμεύσεις του Εμπορίου Ρύπων το κόστος λιγνιτικής παραγωγής θα μπορούσε να μειωθεί στο 1/3 του σημερινού.

Ετσι, τεχνητά, η εγχώρια λιγνιτική παραγωγή έγινε πιο ακριβή και οι αστικές κυβερνήσεις κάλυψαν με άφθονη προπαγάνδα την εγκληματική πολιτική της απολιγνιτοποίησης.

Σήμερα, ο πρωθυπουργός μιλά ξανά για την ιστορική ευκαιρία ενίσχυσης των εισοδημάτων που θα εξασφαλίσει σ' όλους τους κατοίκους η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Μαθαίνουμε μάλιστα ότι η Κοζάνη θα είναι μια απ' τις 100 «πράσινες» «έξυπνες» πόλεις της ΕΕ.

Η αλήθεια είναι ότι η Δυτική Μακεδονία κατέχει σήμερα την πρωτιά στην ανεργία ανάμεσα σ' όλες τις Περιφέρειες της Ελλάδας. Η αλήθεια είναι ότι τα λαϊκά στρώματα ζουν στον αναπνευστήρα των προγραμμάτων απασχόλησης και κατάρτισης ανέργων.

Η αλήθεια είναι ότι στο ενεργειακό κέντρο της Ελλάδας οι δημότες υποβάλλουν αιτήσεις για εκπτώσεις, για να αντιμετωπίσουν το κόστος τηλεθέρμανσης.

Πριν, λοιπόν, μιλήσουν για «έξυπνες» πόλεις και «έξυπνα» σπίτια, ας φροντίσουν όλες οι οικογένειες, όλα τα σπίτια να μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους για θέρμανση, κλιματισμό, ηλεκτροδότηση (...)

Συνένοχοι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ

Η πολιτική της απολιγνιτοποίησης, με το σταδιακό κλείσιμο των λιγνιτικών σταθμών, η αποδοχή των κοινοτικών δεσμεύσεων για το εμπόριο ρύπων και η ανάδειξη του εισαγόμενου φυσικού αερίου σε βασικό καύσιμο μετάβασης, υλοποιήθηκαν απ' όλες τις αστικές κυβερνήσεις την τελευταία εικοσαετία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για την προώθηση αυτών των αντιλαϊκών κατευθύνσεων διαμόρφωσε, ως κυβέρνηση, το 2018 το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), το οποίο με δευτερεύουσες αλλαγές υλοποιεί η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ. Την τετραετία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η παραγωγή ρεύματος από εγχώριο λιγνίτη μειώθηκε κατά 50%, έκλεισαν οι λιγνιτικές μονάδες του ΑΗΣ Καρδιάς και δεν προχώρησε η κατασκευή νέων μονάδων (...)

Ομως, η συνενοχή των αστικών κομμάτων δεν αφορά μόνο την απολιγνιτοποίηση (...)

Ολοι στηρίζουν τις νέες επιλογές της κυβέρνησης που θα αυξήσουν αντί να μειώσουν την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, με αύξηση των εισαγωγών ηλεκτρικού ρεύματος απ' το Ισραήλ και την Αίγυπτο με βάση τα σχέδια EuroAsia και EuroAfrica (...)

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ είναι επίσης συνένοχοι για τη βαριά έμμεση φορολογία στα καύσιμα. Η εκτίναξη των κρατικών εσόδων από έμμεσους ειδικούς φόρους στην Ενέργεια, ως ποσοστό του ΑΕΠ, υλοποιήθηκε με ευθύνη όλων των αστικών κυβερνήσεων. Ετσι φτάσαμε το 50% της τιμής που πληρώνουμε για το πετρέλαιο, για τα καύσιμα, να είναι κρατικοί φόροι που καταλήγουν σε μεγάλο βαθμό και πάλι στην ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων. Με άλλα λόγια, αν δεν υπήρχαν οι κρατικοί φόροι και δεν έπρεπε να διασφαλιστεί το κέρδος των εισαγωγών, των ομίλων διύλισης και της χονδρικής εμπορίας,

 οι τιμές θα μπορούσαν να είναι μικρότερες απ' το 1/5 των σημερινών.

Εξίσου αστεία και κάλπικη είναι η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση της ΝΔ για τη δημιουργία καρτέλ και την ανοχή στην κερδοσκοπία του Χρηματιστηρίου Ενέργειας.

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι συνένοχοι για την «απελευθέρωση του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας», σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτό το πλαίσιο επιτρέπει τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, που είναι μια μορφή λειτουργίας της απελευθερωμένης αγοράς. Το Χρηματιστήριο Ενέργειας, που απ' τη φύση του είναι το βασίλειο της κερδοσκοπίας, ενσωματώθηκε στην εθνική νομοθεσία με νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τότε ο Τσίπρας και ο υπουργός Σταθάκης μάς εξηγούσαν για τα οφέλη απ' την αύξηση των επιχειρηματικών ευκαιριών και του διασυνοριακού εμπορίου.

Τώρα παρουσιάζουν την κυβέρνηση της ΝΔ ως τη μοναδική υπεύθυνη, γιατί η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος αυξάνεται περισσότερο σε σχέση με την Ευρωζώνη.

Πού οφείλονται οι ψηλότερες τιμές στην Ελλάδα

Η αλήθεια είναι ότι όλοι μαζί επέβαλαν υψηλότερους έμμεσους φόρους στα καύσιμα σε σχέση με τον μέσο όρο της ΕΕ.

Ολοι μαζί ευθύνονται για την υψηλότερη συμμετοχή του εισαγόμενου φυσικού αερίου στο μείγμα ηλεκτροπαραγωγής, σε αντίθεση με άλλες χώρες που ενίσχυσαν την παραγωγή από εγχώριες πηγές.

Ολοι στήριξαν στην πράξη ενεργά τη δημιουργία του καρτέλ των ΑΠΕ.

Ολοι μαζί διασφάλισαν το σύστημα εγγυημένων τιμών από το κράτος, με τις οποίες πληρώνονται σταθερά οι παραγωγοί ΑΠΕ διασφαλίζοντας καταρχάς σίγουρα κέρδη.

Ετσι, οι παραγωγοί ΑΠΕ δεν συμμετέχουν στην Ελλάδα στον ημερήσιο καθορισμό της τιμής του ρεύματος, ακόμα και σε μέρες που η παραγωγή τους κυριαρχεί στο ενεργειακό μείγμα.

Ολοι ευθύνονται επίσης για το γεγονός ότι η εισαγωγή φυσικού αερίου δεν βασίστηκε σε μακροπρόθεσμα διμερή συμβόλαια κι έτσι κάθε αύξηση της τιμής στη χονδρεμπορική αγορά περνάει κατά 100% στη λιανική αγορά.

Ολοι μαζί επέβαλαν τα χαράτσια, τα «πράσινα» ειδικά τέλη, τους «πράσινους» φόρους που γεμίζουν τα κρατικά ταμεία του Ειδικού Λογαριασμού για τις επιχειρήσεις ΑΠΕ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, έσπευσε να καλύψει ένα έλλειμμα 800 εκατ. ευρώ στον Ειδικό Λογαριασμό ενίσχυσης των μεγάλων ομίλων. Η κριτική που άσκησε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ότι αύξησε ξανά το έλλειμμα του Ειδικού Λογαριασμού και έθεσε σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα των «πράσινων» επενδύσεων (...)

Φάρμακο - δηλητήριο

Εξίσου κάλπικη είναι η αντιπαράθεσή τους για το ποιος ενδιαφέρεται περισσότερο για τις ενεργειακές κοινότητες, που θα μας οδηγήσουν τάχα στην ενεργειακή δημοκρατία. Βλέπουμε πώς αξιοποιούνται στην πράξη οι ενεργειακές κοινότητες για να αναθέσουν σε εταιρείες τα σχετικά προγράμματα ανάπτυξης φωτοβολταϊκών σταθμών και ενεργειακής αναβάθμισης κτιρίων. Γι' αυτό και ήδη χρηματοδοτούνται απ' το Πράσινο Ταμείο και στηρίζονται απ' την Περιφέρεια.

Για όλους αυτούς τους λόγους η διαμάχη ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ για το ποιος θα είναι ο επόμενος μηχανοδηγός του τρένου της «πράσινης μετάβασης» δεν αφορά τον λαό. Οποιο κυβερνητικό σχήμα κι αν προκύψει την επόμενη μέρα, θα έχουμε τα ίδια και χειρότερα.

Κάθε φάρμακο που προτείνουν για κάποια απ' τις ολέθριες συνέπειες της στρατηγικής του κεφαλαίου και της ΕΕ, μετατρέπεται σε δηλητήριο για τις άλλες. Κανένα σχέδιο δήθεν προοδευτικής διαχείρισης δεν μπορεί να ακυρώσει τη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας, που γεννά φυσιολογικά τις κρίσεις, την ανεργία και τη φτώχεια.

Οι κρατικές επιδοτήσεις της κυβέρνησης της ΝΔ δεν είναι μόνο ελάχιστες σε σχέση με τα βάρη που επωμίζονται οι εργαζόμενοι. Στην ουσία, μας φορτώνουν με νέα δάνεια και επιδοτούν την αύξηση των τιμών, τον πληθωρισμό και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια.

Με άλλα λόγια, οι κρατικές επιδοτήσεις προσπαθούν μάταια να γεμίσουν με νερό το τρύπιο πιθάρι των Δαναΐδων. Εξάλλου, οι κρατικές επιδοτήσεις δεν πέφτουν απ' τον ουρανό. Απ' τη δική μας φορολογία προέρχονται τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού (...)

Η υπεροχή του σοσιαλισμού

Αυτή η διέξοδος υπάρχει. Είναι ο σοσιαλισμός. Είναι η κοινωνική ιδιοκτησία που μπορεί να διασφαλίσει την ευημερία του λαού. Είναι η εργατική εξουσία που μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά, επιστημονικά την παραγωγή με κριτήριο το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας. Είναι ο ενεργός, καθημερινός ρόλος των εργαζομένων στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων.

Είναι ο ενεργειακός σχεδιασμός του σοσιαλισμού που μπορεί να αξιοποιήσει το σύνολο των εγχώριων ενεργειακών πηγών για να εξαλειφθούν η ενεργειακή φτώχεια και η ανεργία, να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας απ' τις εισαγωγές, να προστατευτούν η ασφάλεια των εργαζομένων, το περιβάλλον και η υγεία των κατοίκων.

Είναι η επιστημονική έρευνα στον σοσιαλισμό που μπορεί πλέον να αξιοποιηθεί χωρίς εμπόδια για να προβλεφθούν και να καλυφθούν έγκαιρα οι μελλοντικές λαϊκές ανάγκες, αντί να εγκλωβίζεται στην αναζήτηση των βέλτιστων λύσεων για την καπιταλιστική κερδοφορία.

Ας δούμε πιο συγκεκριμένα και χειροπιαστά τι μπορεί να διασφαλίσει ο σοσιαλισμός σήμερα στην Ελλάδα:

1) Αφού θα απαλλαγούμε απ' τις δεσμεύσεις του Εμπορίου Ρύπων και γενικότερα της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ, τα εγχώρια αποθέματα λιγνίτη θα μπορούν να αξιοποιηθούν ξανά για την ηλεκτροπαραγωγή με σύγχρονες μονάδες υψηλής απόδοσης, που θα αξιοποιούν και τις νέες τεχνολογίες δέσμευσης και αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα. Θα μπορούν επίσης να αξιοποιηθούν για την παραγωγή υδρογόνου, με μικρότερο κόστος απ' το αντίστοιχο της παραγωγής του από ΑΠΕ.

2) Θα προχωρήσει η κατασκευή νέων μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων και θα αυξηθεί η σχετική ηλεκτροπαραγωγή, συμβάλλοντας και στις ανάγκες άρδευσης στον τομέα της αγροτικής παραγωγής.

Δεν θα εξαρτάται πλέον ο βαθμός συμμετοχής των υδροηλεκτρικών έργων απ' τον ανταγωνισμό των ομίλων και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια του Χρηματιστηρίου Ενέργειας.

3) Απαλλαγμένη απ' τα δεσμά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η εργατική εξουσία θα συνάψει αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες για την έρευνα και αξιοποίηση των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, με προτεραιότητα στα εντοπισμένα κοιτάσματα του Ιονίου, του Β. Αιγαίου και νότια της Κρήτης.

4) Θα δοθεί έμφαση στην εξοικονόμηση Ενέργειας και στην αναβάθμιση της εγχώριας παραγωγής υποδομών για την αξιοποίηση των ΑΠΕ, απ' την κατασκευή ηλιοθερμικών σταθμών μέχρι τον οικιακό εξοπλισμό, με προτεραιότητα τους μεγάλους ηλιακούς θερμοσίφωνες. Σ' αυτό το πλαίσιο θα μειωθεί δραστικά η αξιοποίηση του φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή.

5) Με γνώμονα το σύνολο των λαϊκών αναγκών, θα προσδιοριστούν το μέγεθος, η ορθή κατανομή και η χωροθέτηση των αιολικών πάρκων για να αποφευχθεί ο κορεσμός συγκεκριμένων περιοχών, με τις γνωστές αρνητικές συνέπειες στα δάση και στον υδροφόρο ορίζοντα. Αντίστοιχα θα προσδιορίζεται ο βαθμός αξιοποίησης της ηλιακής ενέργειας και της εγχώριας γεωθερμίας που έχει υψηλό συντελεστή απόδοσης.

Πάνω απ' όλα ο σοσιαλισμός θα κατοχυρώσει ότι τα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, η Υγεία και η ίδια η εργατική δύναμη δεν θα αποτελούν πλέον εμπορεύματα.

Οσοι αμφιβάλλουν ότι αυτά μπορούν να υλοποιηθούν, ας ρίξουν μια ματιά στην ιστορία της Σοβιετικής Ενωσης για να δουν πώς ο σοσιαλισμός σε εξαιρετικά δύσκολες καιρικές συνθήκες εξάλειψε πριν από πολλές δεκαετίες το φαινόμενο της ενεργειακής φτώχειας και της ανεργίας (...)

Φίλες και φίλοι, τα ψέματα τελείωσαν.

Η ελπίδα βρίσκεται στη δική μας δύναμη, στην οργάνωση του δικού μας αγώνα. Και αυτή η δύναμη, η δύναμη του λαού όταν αποφασίζει να πάρει την τύχη του στα χέρια του είναι πολύ μεγάλη. Δεν μπορεί να τη νικήσει κανένα ιμπεριαλιστικό κέντρο.

Αυτή η δύναμη του απλού εργαζόμενου όταν αποφασίσει να δράσει συλλογικά, να σημαδέψει και να αναμετρηθεί με τον πραγματικό αντίπαλό του, φάνηκε σ' όλες τις μεγάλες στιγμές της Ιστορίας.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ μπαίνουμε μπροστά για να ξεδιπλωθεί μια πλατιά αγωνιστική πρωτοβουλία για να μην πληρώσει ξανά ο λαός τους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων και τα αδιέξοδα του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Δυναμώνουμε την προσπάθεια για να αυξηθούν οι πρωτοπόρες εστίες αντίστασης. Να πολλαπλασιαστούν τα παραδείγματα της COSCO, της ΛΑΡΚΟ, των «Πετρελαίων Καβάλας».

Καλούμε τους εργαζόμενους να μη δεχτούν για άλλη μια φορά να μειώσουν τις απαιτήσεις τους στα «όρια που αντέχει η οικονομία», δηλαδή στα όρια που δεν θίγονται η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Καλούμε τους εργαζόμενους να επιλέξουν τον δρόμο της πραγματικής σύγκρουσης με τις κατευθύνσεις, τις δεσμεύσεις, τις επιλογές της ΕΕ και της άρχουσας τάξης και όχι τα άσφαιρα πυρά της σοσιαλδημοκρατίας και του κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Να παλέψουμε για την κατάργηση των έμμεσων φόρων στα καύσιμα και στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης και όχι για μειώσεις συντελεστών στα όρια που επιτρέπει η ΕΕ.

Να απαιτήσουμε ουσιαστικές αυξήσεις, μείωση του εργάσιμου χρόνου, 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο και όχι ψίχουλα που δεν αναπληρώνουν τις τεράστιες απώλειες της προηγούμενης δεκαετίας.

Να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο και όχι να αλλάξει απλά όνομα η ρήτρα αναπροσαρμογής και να συνεχίσει στην ουσία να πληρώνει ο λαός.

Να αγωνιστούμε για την κατάργηση των δεσμεύσεων του εμπορίου ρύπων και γενικότερα της πολιτικής της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ, για να αξιοποιηθούν ο λιγνίτης και τα εγχώρια ορυκτά καύσιμα (...)

Σας καλούμε να μην εναποθέσετε τις ελπίδες σας στη μάταιη αναζήτηση απ' τα πάνω μιας καλύτερης κυβέρνησης, ενός δήθεν μικρότερου κακού απ' την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Σας καλούμε να συμπορευτείτε με το ΚΚΕ για να καταδικάσουμε όλους τους συνένοχους για τη σημερινή κατάσταση στην Πτολεμαΐδα και στη Δυτική Μακεδονία.

Να ρίξουμε κόκκινο στη νύχτα. Να ακυρώσουμε τα σχέδια της άρχουσας τάξης, που για όλους εμάς προβλέπουν μόνο νέες θυσίες.

Ελάτε να βαδίσουμε μαζί στον ίδιο δρόμο, στον δρόμο της ανατροπής. Ελάτε να παλέψουμε όλοι μαζί για τη ζωή που μας αξίζει.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

«ΠΡΑΣΙΝΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ»

Ενα «πακέτο» δισεκατομμυρίων για τα μονοπώλια

Με αφορμή την ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο για τη λεγόμενη «προσαρμογή στο 55% - Fitfor55»

Η ψηφοφορία στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου τον Ιούνη για το λεγόμενο νομοθετικό πακέτο της ΕΕ «Fitfor55», δηλαδή την προσαρμογή στον στόχο της ΕΕ για μείωση των εκπομπών άνθρακα κατά 55% μέχρι το 2030, σε σχέση με το 1990, σήκωσε μεγάλο θόρυβο από τα αστικά μέσα ενημέρωσης στη χώρα μας και στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, καθώς και από τα αστικά κόμματα στην ΕΕ. Πρόκειται για μία δέσμη νομοθεσίας της ΕΕ (Κανονισμοί και Οδηγίες) που εξειδικεύουν και υλοποιούν το νέο «ιερό δισκοπότηρο» του κεφαλαίου, το «Πράσινο New Deal» της ΕΕ, το οποίο εκφράστηκε με τον «ευρωπαϊκό νόμο για το κλίμα», που υιοθέτησε και στην Ελλάδα η κυβέρνηση της ΝΔ με τον δικό της «νόμο για το κλίμα», με την ενθουσιώδη συμφωνία όλων των αστικών κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25).

Πυρήνας της σχετικής ευρωενωσιακής νομοθεσίας είναι η αναθεώρηση του άθλιου «συστήματος εμπορίου της ρύπανσης (ΣΕΔΕ - ETS)» που εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί το θεμελιώδες εργαλείο της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ.

Ολα έχουν μια τιμή

Τι είναι το Σύστημα Εμπορίου Ρύπανσης (ΣΕΔΕ - ETS); Για να πούμε τα πράγματα με το πραγματικό τους όνομα, πρόκειται για το «Χρηματιστήριο της βρωμιάς». Κυριολεκτικά! Με βάση αυτό τα κράτη - μέλη της ΕΕ απονέμουν στους διάφορους επιχειρηματικούς ομίλους δωρεάν δικαιώματα να ρυπαίνουν (έτσι ακριβώς!). Οταν κάποιες επιχειρήσεις εξαντλήσουν αυτά τα δικαιώματα «βρωμιάς» - καταστροφής του περιβάλλοντος πρέπει να αγοράσουν καινούργια, που αυτήν τη φορά θα τα πληρώσουν. Και πού τα βρίσκουν;

Με βάση το ΣΕΔΕ - ETS οι επιχειρήσεις που για διάφορους λόγους δεν έχουν εξαντλήσει τα δικά τους δικαιώματα «βρωμιάς» τα βγάζουν σε πλειστηριασμό, κι έτσι δημιουργείται ένα «χρηματιστήριο της βρωμιάς και της καταστροφής του περιβάλλοντος». Η νομοθεσία της ΕΕ δεν απαγορεύει σε κανέναν επιχειρηματικό όμιλο να καταστρέφει το περιβάλλον, την υγεία και τη ζωή του λαού, αρκεί να πληρώνει.

Αυτή είναι η περιβόητη «αρχή» της ΕΕ «Ο ρυπαίνων πληρώνει» για να συνεχίσει να ρυπαίνει. Σ' αυτό το άθλιο χρηματιστήριο η «ρύπανση», όπως «κομψά» χαρακτηρίζουν οι αστοί τη βρωμιά, την καταστροφή του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας, παίρνει μια τιμή που πληρώνουν όσοι όμιλοι αγοράζουν σ' αυτούς που πουλάνε. Σ' αυτό το αλισβερίσι κάποιοι όμιλοι βγάζουν πολλά λεφτά.

Μήπως όμως χάνουν τα μονοπώλια που πληρώνουν για να ρυπαίνουν; Οχι βέβαια! Τα μονοπώλια ό,τι πληρώνουν σε δικαιώματα να βρωμίζουν το περιβάλλον και την ανθρώπινη ζωή το μετακυλούν στο τελικό κόστος του προϊόντος που παράγουν και πουλάνε, πράγμα που σημαίνει ότι το πληρώνουν οι εργαζόμενοι και ως καταναλωτές κι ως φορολογούμενοι αφού οι κρατικές και ευρωενωσιακές επιδοτήσεις που πληρώνει από την τσέπη του ο λαός ενισχύουν τα μεγάλα επιχειρηματικά σχέδιά τους.

Η νέα νομοθεσία της ΕΕ προχωράει σε αναθεώρηση του υπάρχοντος συστήματος ETS και εντάσσει οικονομικούς κλάδους που πριν δεν εντάσσονταν σ' αυτό, όπως οι αεροπορικές και θαλάσσιες μεταφορές1, ενώ δεν διστάζει να εντάξει και τις οδικές μεταφορές και τις «εκπομπές από τα κτίρια», που σημαίνει ότι τα λαϊκά νοικοκυριά εκτός από τις άλλες επιβαρύνσεις θα πληρώνουν και «πράσινο πρόστιμο» γιατί χρησιμοποιούν παλιά αυτοκίνητα (και μάλιστα μετά το 2035 αν δεν χρησιμοποιούν ηλεκτρικά αυτοκίνητα) ή γιατί έχουν στα σπίτια τους ή τις πολυκατοικίες λέβητες πετρελαίου.

Τόσο απύθμενη είναι η δίψα των μονοπωλίων για κέρδη από τα πάντα που δεν δίστασαν να συμπεριλάβουν στο «σύστημα του εμπορίου της βρωμιάς» μέχρι και την καύση των απορριμμάτων, την πιο βλαβερή και θανατηφόρα μορφή διαχείρισης των σκουπιδιών, η οποία όμως έχει αποδειχτεί από τις πιο κερδοφόρες δραστηριότητες του κεφαλαίου, όπως συμβαίνει με την αθλιότητα της καύσης σκουπιδιών μέσα στον αστικό ιστό της πόλης του Βόλου από την πολυεθνική «ΑΓΕΤ - Lafarge».

Η «πράσινη μετάβαση» που υλοποιούν τα όργανα της ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις αποτελεί κερδοφόρα διέξοδο είτε για λιμνάζοντα κεφάλαια των μονοπωλίων είτε για επενδύσεις ομίλων που τους τοποθετούν σε ευνοϊκή θέση απέναντι σε ανταγωνιστές τους σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ και σε αυτά άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και δυνάμεων (ΗΠΑ, Κίνας).

«Είναι πολλά τα λεφτά...»

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η συζήτηση του «πράσινου» νομοθετικού πακέτου της ΕΕ, τα λόμπι των επιχειρηματικών ομίλων όλων των κλάδων της καπιταλιστικής οικονομίας «στρατοπέδευσαν» στις εγκαταστάσεις του Ευρωκοινοβουλίου. Αλλωστε, με σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου οι εκπρόσωποι των επιχειρηματικών ομίλων έχουν το ελεύθερο να «αλωνίζουν» στα γραφεία των ευρωβουλευτών, να οργανώνουν «επισκέψεις», συναντήσεις, «ενημερώσεις» κ.λπ., αρκεί να το δηλώνουν2.

Ολο αυτό το διάστημα οι επιχειρηματικοί όμιλοι κάθε οικονομικού κλάδου έγραφαν άρθρα της νομοθεσίας, έσβηναν άλλα, «διόρθωναν» αυτά που δεν τους συνέφεραν, προσέθεταν και αφαιρούσαν ή διόρθωναν λέξεις, φράσεις, παραγράφους, ημερομηνίες έναρξης ισχύος προς όφελος των συμφερόντων τους. Το «μοναδικό εκλεγμένο σώμα της ΕΕ», όπως προσπαθεί να παρουσιάσει το Ευρωκοινοβούλιο η δράκα των εκπροσώπων των μονοπωλίων, προτίμησε τον απλούστερο δρόμο. Ας γράψουν τους νόμους αυτοί που ...ξέρουν - και για τα συμφέροντα των οποίων άλλωστε το Ευρωκοινοβούλιο τους ψηφίζει.

Ελα όμως που τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων είναι ανταγωνιστικά. Υπάρχουν όμιλοι που «έγκαιρα» επένδυσαν σε νέες τεχνολογίες και προσάρμοσαν την παραγωγική τους δραστηριότητα και ικανότητα στον νέο κερδοφόρο ορίζοντα της «πράσινης μετάβασης», της «Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας». Αλλοι όμιλοι, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, δεν ήθελαν ή δεν μπόρεσαν έγκαιρα να προσαρμοστούν στον δρόμο της «πράσινης κερδοφορίας» και απαιτούν από τα όργανα της ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις μεταβατική περίοδο προσαρμογής και επιπλέον ευρωενωσιακές και κρατικές ενισχύσεις.

Πόσο αξίζει μια τροπολογία στο Ευρωκοινοβούλιο;

Κι εκεί άρχισε ένα καινούργιο γαϊτανάκι. Τα επιχειρηματικά λόμπι που είδαν τις απαιτήσεις τους να μη συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση που θα ερχόταν για ψήφιση ξημεροβραδιάζονταν στα γραφεία των ευρωβουλευτών για να τους πείσουν να υπογράψουν, να καταθέσουν και βέβαια να ψηφίσουν διάφορες τροπολογίες που είχαν συντάξει οι ίδιες οι επιχειρήσεις με βάση τα δικά τους συμφέροντα και επιδιώξεις.

Από κοντά εμφάνιζαν ως υποστηρικτές αυτών των τροπολογιών και διάφορες ΜΚΟ «καταναλωτών» και «συμπαθούντων» για τα βάσανα των επιχειρηματιών. Ο κόπος τους έπιασε τόπο. Τις ίδιες ακριβώς τροπολογίες των επιχειρήσεων «ω του θαύματος!» τις υπέγραψαν και τις κατέθεσαν δεκάδες ευρωβουλευτές από κοινού αν και προέρχονταν από τις πιο διαφορετικές χώρες, από τα πιο διαφορετικά εθνικά κόμματα και από διαφορετικές πολιτικές ομάδες. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι το Ευρωκοινοβούλιο είναι το «μόνο εκλεγμένο από τους λαούς», όπως διατείνονται, όργανο της ΕΕ! Για να κάνει, όπως και τ' άλλα όργανα της ΕΕ, τη «βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό των μονοπωλίων, και πάνω απ' όλα «στο όνομα των λαών».

Δεν είναι κρυφό ότι κάθε τροπολογία που υποστήριζαν οι διάφοροι όμιλοι κοστολογούνταν για τα συμφέροντά τους σε εκατομμύρια ευρώ, όπως άλλωστε και οι τροπολογίες που περιλάμβαναν οι αρχικές εκθέσεις της Επιτροπής Περιβάλλοντος του Ευρωκοινοβουλίου. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τροπολογία που ονομάστηκε «τροπολογία της "Ferrari"»3.

Μεγάλος χαμένος ο λαός

Στον πόλεμο των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων τα αστικά πολιτικά ρεύματα - οι πολιτικές ομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο ανάλογα με τους δεσμούς που διατηρούν με τους αντίστοιχους ομίλους - ανέλαβαν τον ρόλο των επικεφαλής σ' έναν «πόλεμο δι' αντιπροσώπων», εκπροσωπώντας τα αντίστοιχα μονοπωλιακά συμφέροντα.

Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ανέλαβε την υπεράσπιση των τμημάτων του κεφαλαίου που απαιτούν μεγαλύτερη ευρωενωσιακή και κρατική χρηματοδοτική στήριξη και ελεγχόμενη «πράσινη μετάβαση». Σοσιαλδημοκράτες και «Πράσινοι» στηρίζουν την ενδυνάμωση των τμημάτων του κεφαλαίου (στα οποία άλλωστε οι «Πράσινοι» οφείλουν τη σημερινή πολιτική τους θέση) που επένδυσαν στην «πράσινη κερδοφορία» (βλ. ΑΠΕ, εναλλακτικά καύσιμα κ.λπ.), ενώ θλιβερός συνοδοιπόρος στον διαγκωνισμό των ανταγωνιστικών μερίδων του κεφαλαίου ακολουθεί η ομάδα της αυτοονομαζόμενης «Αριστεράς» (της μετονομασμένης GUE).

Στην ψηφοφορία στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου για την κομβική νομοθεσία της αναθεώρησης του «Συστήματος Εμπορίας Ρύπανσης» επικράτησαν οι τροπολογίες που είχαν γράψει και προωθήσει τα λόμπι επιχειρήσεων που στήριξε το ΕΛΚ. Οι Σοσιαλδημοκράτες, αφού ζήτησαν ολιγόλεπτη διακοπή για να συμβουλευτούν τα επιχειρηματικά λόμπι που στήριζαν μαζί με τους «Πράσινους», τα κόμματα του ΚΕΑ και αυτά που το ακολουθούν στην ομάδα της «Αριστεράς», τελικά απέρριψαν το τελικό κείμενο, ώστε να υπάρξει νέα προσπάθεια συμβιβασμού των μονοπωλιακών ανταγωνισμών, που θα έρθει για ψηφοφορία τις επόμενες βδομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο.

Τα γεγονότα εκθέτουν εκείνες τις σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, όπως τους Podemos, τον ΣΥΡΙΖΑ κ.ά. που προσπάθησαν να εμφανίσουν τον «πόλεμο» των μονοπωλιακών συμφερόντων ως διαμάχη μεταξύ των «δεξιών» και «αριστερών» δυνάμεων δήθεν για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος.

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Τα μονοπώλια θα καταλήξουν σε συμβιβασμό, έστω κι αν θα είναι προσωρινός και εύθραυστος. Το αποτέλεσμά του θα είναι, όπως και σήμερα, η επιβολή ενός δυσβάσταχτου βάρους στη ζωή του εργαζόμενου λαού. Η εκτόξευση των τιμών της Ενέργειας και των καυσίμων απ' τον προηγούμενο Αύγουστο, με την κλιμακούμενη ενεργειακή φτώχεια, τις αυξήσεις στις τιμές των εμπορευμάτων και τον πληθωρισμό, είναι τελικά αντανάκλαση της πολιτικής της «πράσινης ανάπτυξης» ΕΕ και αστικών κυβερνήσεων.

Η «πράσινη μετάβαση» φτωχοποιεί τον λαό. Τα νομοθετικά μέτρα της ΕΕ, των διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων που τα υλοποιούν και όλων των αστικών κομμάτων που τα χειροκροτούν υποχρεώνουν τον λαό να πληρώνει τα «πράσινα» κέρδη των ομίλων με «πράσινους» φόρους και τέλη, το πανάκριβο «πράσινο ρεύμα», με την υποχρεωτική αντικατάσταση υποδομών, εξοπλισμού, αυτοκινήτων με αντίστοιχα «πράσινα».

Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι αυτός που καταστρέφει το περιβάλλον. Αλλωστε, δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη καταστροφής (μεταξύ άλλων και) του περιβάλλοντος στις μέρες μας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, όπου όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις που υποκριτικά ανησυχούν για τις εκπομπές CO2, τον στηρίζουν, προωθούν την περαιτέρω εμπλοκή τους και απειλούν ως και με πυρηνικά.

Απέναντι σε όλα αυτά, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταψήφισε τους κανονισμούς που τέθηκαν σε ψηφοφορία, αποκάλυψε και καταψήφισε τους αντιλαϊκούς μηχανισμούς που θεσπίζουν αυτοί, ενώ αρνήθηκε να πάρει μέρος στους ανταγωνισμούς των ομίλων και τον πόλεμο των τροπολογιών με σημαδεμένους στόχους από τα μεγάλα συμφέροντα.

Ο λαός μπορεί να διαλέξει τον δικό του δρόμο

Για τον εργαζόμενο λαό υπάρχει μόνο ένας δρόμος για το δικαίωμά του στη ζωή και την ευημερία. Η εξουσία και η οικονομία στα χέρια του λαού. Κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός στο έδαφος της κοινωνικής παραγωγής γιατί μόνο σ' αυτόν τον δρόμο μπορεί να προλαμβάνονται προβλήματα, να αντιμετωπίζονται συνδυασμένα και σχεδιασμένα οι επιπτώσεις κάθε δραστηριότητας στο περιβάλλον με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, να εξασφαλίζεται η ισόρροπη σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Αυτόν τον δρόμο μπορεί να βαδίσει ο λαός μας σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, ενάντια στις κατευθύνσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου, επιβεβαιώνοντας ότι: Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής, για να ζήσουμε τη ζωή που μας αξίζει.

Παραπομπές

1. Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο «καθάρισε», αφού επέβαλε να συμπεριληφθεί στην έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου η απαίτησή του να μην πληρώνει τίποτε, καθώς με βάση τη σχετική διάταξη ο τελικός υπεύθυνος για την πληρωμή πρέπει να είναι «ο φορέας εκμετάλλευσης ενός πλοίου», δηλαδή «τρέχα γύρευε», από το ναυλωτή μέχρι καμιά ανύπαρκτη «shipping company» με έδρα τα νησιά Καϋμάν ή του Σολομώντα...

2. Τσουνάμι συναντήσεων με λομπίστες της βιομηχανίας του άνθρακα έχει προηγηθεί (και ακολουθήσει) των ψηφοφοριών για το ETS: «Η έγκριση τροπολογιών που αποσκοπούν στην παροχή μεγαλύτερης ελευθερίας στους πιο βρώμικους τομείς της Ευρώπης έδειξε ότι η στενή πλειοψηφία των νομοθετών τάσσεται υπέρ μιας συντηρητικής προσέγγισης για τη δράση για το κλίμα», σχολιάζει το «politico». «Ο γερμανικός κολοσσός του χάλυβα "Thyssenkrupp" είχε επτά συναντήσεις με βασικούς ευρωβουλευτές που εργάζονταν για την πρόταση ETS, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής νομοθέτη του ΕΛΚ Peter Liese. Η Eurofer και η Ομοσπονδία Γερμανικής Βιομηχανίας πραγματοποίησαν από έξι συναντήσεις με τον Liese. Η Hydrogen Europe, η οποία υποστηρίζει μια ταχύτερη σταδιακή κατάργηση, συμμετείχε σε πέντε συναντήσεις, συμπεριλαμβανομένων δύο με τον Liese.

The lobbying war over cutting EU emissions

The lobbying war over cutting EU emissionsCentrist and left-wing lawmakers say lobby outfits played significant role, while their opponents say it’s the w...

3. Οι Ιταλοί κατασκευαστές πολυτελών αυτοκινήτων κατάφεραν να εξασφαλίσουν εξαίρεση για τις αυτοκινητοβιομηχανίες τους, όπως η «Ferrari», η «Bugatti» και η «Lamborghini» από την de facto απαγόρευση του κινητήρα εσωτερικής καύσης, τη λεγόμενη «εξαίρεση της "Ferrari"».

                                                                                                                                                                  Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ