Ιωάννινα:Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο για την Ημέρα της Γυναίκας

Με έναν διαφορετικό τρόπο ο Δήμος Ιωαννιτών τίμησε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Από το πρωί η είσοδος του δημαρχείου στολίστηκε, το ΔΗΠΕΘΕ μερίμνησε για την μουσική και από την εντεταλμένη σύμβουλο Γιάννα Μαμακή και εθελόντριες του Μητρώου που έχει δημιουργήσει ο Δήμος διανεμήθηκαν δεκάδες κόκκινα τριαντάφυλλα σε γυναίκες κάθε ηλικίας.

«Τιμούμε την μητέρα, την γιαγιά, την αδελφή, την κόρη, την φίλη. Τιμούμε την γυναίκα που καθημερινά δίνει τον αγώνα της ζωής, που μοχθεί, που είναι παρούσα για όλους. Και οφείλουμε την τιμή αυτή να την δείχνουμε καθημερινά» ανέφερε η κ. Μαμακή σε δήλωσή της.

Παράλληλα υπογράμμισε την ανάγκη ευαισθητοποίησης όλων και λήψης μέτρων για την αντιμετώπιση της βίας σε βάρος των γυναικών, όπως αυτή αποτυπώθηκε σε μία σειρά από δραματικά γεγονότα που συγκλόνισαν την κοινωνία.

Μήνυμα της προέδρου της επιτροπής ισότητας Δήμου Ιωαννιτών Χριστίνας Κωτσαντή 

Τα Ηνωμένα Έθνη ξεκίνησαν να γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας το Διεθνές Γυναικείο Έτος του 1975. Το 1977 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε τα κράτη μέλη να ανακηρύξουν την 8η Μαρτίου ως Ημέρα του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των γυναικών και την Παγκόσμια Ειρήνη. 

Αυτή η ημέρα-σύμβολο αποτέλεσε το έναυσμα για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων όπως του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι και της μη διάκρισης λόγω φύλου στην εργασία, αλλά και αφορμή για διαδηλώσεις και απεργίες, που οδήγησαν στην ανατροπή πολιτικών καθεστώτων, συμβάλλοντας καθοριστικά στην χάραξη της ιστορίας.

Ας έρθουμε να ρίξουμε μια ματιά στο τι έγινε στην πατρίδα μας. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, σε μία ομιλία του ως πρωθυπουργός στις 9 Ιουλίου 1929, αναφέρει τα εξής: «Θεωρώ ότι πρέπει να αρχίσωμεν από την παροχή του δικαιώματος της ψήφου εις τας γυναίκας δια τας δημοτικάς εκλογάς, διότι εις μεν τας πόλεις αι γυναίκαι είνε πολύ περισσότερον αγράματοι από τους άνδρας, πρόκειται συνήθως περί τέτοιων ζητημάτων, τα οποία εγείρονται εις τα κοινοτικά συμβούλια, εις τα οποία αι γυναίκαι με όλη την ααγραμματοσύνην των, έχουν ορθήν αντίληψη και είμαι βέβαιος ότι θα λύσουν τα ζητήματα εξ’ ίσου καλά, όσον τουλάχιστον και οι άνδρες». 

Καθησυχάζοντας παρακάτω: «όταν και μετά την παροχή ψήφου εις τας γυναίκας ο ήλιος θα ανατείλει και πάλιν εξ ανατολών και το φεγγάρι από το ίδιο μέρος».

Έτσι λοιπόν, επτά μήνες αργότερα (5 Φεβρουαρίου 1930), εκδόθηκε το Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο οι Ελληνίδες αποκτούσαν δικαίωμα ψήφου στις Δημοτικές και Κοινοτικές εκλογές.

Σε βουλευτικές εκλογές, οι Ελληνίδες ψήφισαν για πρώτη φορά στις 19 Φεβρουαρίου του 1956, δηλαδή ύστερα από άλλα 26 χρόνια. Τότε εκλέγονται και οι πρώτες γυναίκες βουλευτές, οι Βάσω Θανασέκου  και Λίνα Τσαλδάρη. Η δεύτερη αποτέλεσε μάλιστα την πρώτη γυναίκα υπουργό στην κυβέρνηση Καραμανλή. Αξίζει να σημειωθεί πως αυτή ήταν η απαρχή της πρακτικής εφαρμογής της καθολικής ψηφοφορίας, η οποία είχε κατοχυρωθεί ήδη έναν αιώνα νωρίτερα (στο Σύνταγμα του1864), με την αναγνώριση της ιδιότητας του πολίτη στη γυναίκα. 

66 χρόνια μετά, τι έχουμε πετύχει;

Μελετώντας τα στοιχεία της Βουλής των Ελλήνων, διαπιστώνουμε πως οι γυναίκες Βουλευτές είναι 56 εκ των 300, δηλαδή συνιστούν μόλις στο 19% του κοινοβουλίου.

Στον δικό μας δε Δήμο, οι εκλεγμένες Δημοτικοί Σύμβουλοι είμαστε 11 από τους 45, που αντιστοιχεί σε ποσοστό 24%. Αντίστοιχα, στην περιφέρεια Ηπείρου οι γυναίκες συνιστούν το 21,5% των εκλεγμένων. 

Να σημειώσω πως σύμφωνα με τα στοιχεία απογραφής του 2011, το 50,8% του πληθυσμού είναι γένους θηλυκού. 

Από τα παραπάνω, φαίνεται πως οι θεσμικές εξελίξεις πραγματοποιούνται αργά, ενώ η αλλαγή των κοινωνιών ακολουθεί το δικό της ρυθμό. Ωστόσο, δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε και την εκλογή της κας Σακελλαροπούλου στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, ως η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Δημοκρατίας στην ιστορία της Ελλάδος. 

Οι αριθμοί έχουν την δική τους σημασία, όμως η έλλειψη ισότιμης παρουσίας στην πολιτική ζωή είναι ακόμα μεγαλύτερη. Μια έλλειψη που στερεί από την πολιτική την ενσυναίσθηση, την διαλλακτικότητα, την ικανότητα ανάληψης της ισορροπημένου ρίσκου αλλά και την ευχέρεια να συνδυάζουν πολλά  πράγματα μαζί, πολύτιμα στοιχεία, που χαρακτηρίζουν την γυναικεία φύση. Σε ένα σκηνικό στημένο κατά τα αντρικά πρότυπα εξουσίας και αντιμετωπίζοντας συχνά τον σεξισμό σε όλα τα επίπεδα, επιβάλλεται να διαφυλάξουμε  την προσωπική μας ταυτότητα και τα χαρακτηριστικά του φύλου μας, και με αυτοπεποίθηση, και με ενσυναίσθηση να προσφέρουμε τις καλύτερες υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο. Μπορούμε να πετύχουμε μόνο διαφυλάσσοντας την διαφορετικότητα μας και αποδεικνύοντας πως «γίνεται και αλλιώς». 

Οι εικόνες πολέμου των τελευταίων ημερών -οι αποχωρισμοί οικογενειών, τα παιδιά στα καταφύγια, εγκατάλειψη των σπιτιών και δάκρυα, τα νοσούντα παιδιά, οι γέννες στον χώρο των καταφυγίων, πόνος, ερείπια, τραυματισμοί, θάνατος. Ποια γυναίκα δεν έβαλε τον εαυτό της στην θέση αυτής που βλέπει, ποια δεν πόνεσε, ποια δεν έκλαψε, ποια δεν ρώτησε «μα γιατί;»  .

Η ευαισθησία, η διαφορετική οπτική μας γωνία, η δυνατότητα να δίνουμε ζωή μάς χαρακτηρίζει και μας κάνει να αντιμετωπίζουμε με διαφορετικό τρόπο την πολιτική πραγματικότητα. Συνεπώς, η ανισότητα στην εκπροσώπηση σε θέσεις ευθύνης και λήψης αποφάσεων επηρεάζει με τρόπο καθοριστικό την πολιτική και την ιστορία. Ας ενωθούμε λοιπόν όλες μαζί, προασπίζοντας και επιδιώκοντας την διεθνή ειρήνη, αίτημα πιο επίκαιρο από ποτέ.