Ιωάννινα:Ένα κερί .....στη Χάρη Του ....

Παραμονή της εορτής του Νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου ,πολιούχου της πόλης των Ιωαννίνων σήμερα και αν η πανδημία δεν είχε μπει στη ζωή μας σήμερα το απόγευμα θα μεταφέρονταν με άμαξα η εικόνα Του στο χώρο του μαρτυρίου Του ενώ αύριο το πρωί πιστοί θα κατέκλυζαν τους δρόμους για να παρακολουθήσουν την Ιερά Λιτανεία από τον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αθανασίου.

Τίποτα όμως από αυτά δεν θα γίνει φέτος για την αποφυγή συνωστισμού και για την προστασία της δημοσίας υγείας.

Στολισμένος ο φερώνυμος Ιερός Ναός ,γιορταστικό το κλίμα και στον σεπτό Οίκο Του ...

Οι πιστοί σεβόμενοι τους "νόμους" που έχει επιβάλλει η πανδημία φορώντας τη μάσκα τους μεταβαίνουν από το πρωί στην εκκλησιά στην πλατεία Πάργης αλλά και στο σπίτι του Αγίου για να ανάψουν ένα κερί στη Χάρη Του και να προσευχηθούν ζητώντας παρηγορία στον Σταυρό που κουβαλάει ο καθένας στη ζωή του ...

Χρόνια πολλά και του χρόνου όλοι μαζί με υγεία να γιορτάσουμε και με Λιτανεία τον προστάτη της πόλης!

Ο Βίος Του

Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε το 1808 στον οικισμό Τσούρχλι (σημερινό Άγιος Γεώργιος Γρεβενών) του Νομού Γρεβενών. Οι γονείς του, Κωνσταντίνος και Βασιλική, ασχολούνταν με τη γεωργία και ήταν φτωχοί. Αφού υπερέβη τα 15 έτη της ηλικίας του ,δηλαδή τα μισά χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο χωριό του στο Τσούρχλι κοντά στα μεγαλύτερά του αδέρφια που τον φρόντιζαν στο διάστημα που έμεινε ορφανός από την ηλικία των 8 ετών. Κατέβηκε στα 16 έτη στα Γιάννενα για να βρει πόρους για να επιβιώσει. Στα 22 χρόνια του προσελήφθη στα Γιάννενα από τον χατζή Αβδουλλάχ εφέντη έμπιστος αξιωματικός του Ιμήν πασά ως ιπποκόμος. Ο Ιμήν διαδέχτηκε τον πατέρα του στην θέση του Βαλή των Ιωαννίνων το 1830 όταν εκείνος έγινε Μέγας βεζίρης στην Κωνσταντινούπολη. οι Τούρκοι του έδωσαν το όνομα γκιαούρ Χασάν.

Το 1836, ο Γεώργιος αρραβωνιάστηκε μια νεαρή ευσεβή Γιαννιώτισσα, την Ελένη. Την ημέρα των αρραβώνων του όμως, συκοφαντήθηκε από ένα Οθωμανό Χότζα ότι είχε εξισλαμιστεί κατά τα προηγούμενα χρόνια και επανήλθε στην ορθόδοξη πίστη. Όταν ρωτήθηκε στο δικαστήριο ο Γεώργιος, χωρίς φόβο ομολόγησε ότι γεννήθηκε από χριστιανούς γονείς και ότι παρέμεινε χριστιανός καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Η ακρίβεια των λόγων του πιστοποιήθηκε και από το γεγονός ότι ήταν απερίτμητος και τελικά αφέθηκε ελεύθερος.

Παντρεύτηκε ανήμερα της γιορτής του Αγίου Δημητρίου του ίδιου έτους, δηλαδή 26 Οκτωβρίου 1836.παραμονές της πρωτοχρονιάς του 1838 η γυναίκα του Ελένη γέννησε το πρώτο τους παιδί και στις 7 Ιανουαρίου 1838 ανήμερα του Προδρόμου βάφτισε τον γιο του δίνοντας του το όνομα Ιωάννη.

Το μαρτύριο Του

Το 1837 προσλήφθηκε ως ιπποκόμος στον Μουσελίμη των Φιλιατών, από όπου επέστρεψε στα Ιωάννινα το Δεκέμβρη του ίδιου έτους για τη γέννηση και τη βάφτιση του γιου του. Εκεί, στις 12 Ιανουαρίου 1838, ημέρα Τετάρτη, ο ίδιος Χότζας τον συκοφάντησε και πάλι ότι ευτελίζει τη μουσουλμανική πίστη, κατηγορώντας τον ότι ενώ προηγουμένως ήταν Οθωμανός, τώρα είναι Χριστιανός, παντρεμένος με Χριστιανή και ότι βάφτισε και το παιδί του χριστιανό.

Αφού τον συνέλαβαν, τον έκλεισαν στη φυλακή και τον πίεζαν να αλλαξοπιστήσει. Εκείνος όμως παρέμεινε αμετάπειστος, ομολογώντας ακατάπαυστα τη χριστιανική του πίστη. Ο κλήρος και ο λαός των Ιωαννίνων μάταια προσπάθησαν να προλάβουν την άδικη απόφαση του Τούρκου δικαστή κατά του Γεώργιου. Ο μητροπολίτης Ιωαννίνων, Ιωακείμ ο Χίος, μόλις πληροφορήθηκε τα γεγονότα, πήγε στο δικαστήριο για να υπερασπιστεί το Γεώργιο, αλλά ενώ προέβαλε σοβαρά επιχειρήματα, κανένα από αυτά δεν έγινε αποδεκτό. Την επόμενη μέρα,13 Ιανουαρίου 1838 στο δικαστήριο, προσπάθησαν να πείσουν το Γεώργιο να αλλαξοπιστήσει, προτείνοντάς του σημαντικές θέσεις και αξιώματα. Εκείνος εμμένει στην πίστη του ομολογώντας για ακόμα μια φορά: "Χριστιανός είμαι". Έτσι το μαρτύριο αρχίζει.

Τον μαστιγώνουν ανελέητα, τον καίνε με βραστό λάδι και κερί, του τρυπούν τα νύχια με ακίδες, βάζουν βαριά πέτρα στο στήθος του, την οποία μόλις και μετά βίας σηκώνουν είκοσι άνδρες. Ο Γεώργιος υπομένει γενναία λέγοντας με απλότητα: «Είμαι Χριστιανός και Χριστιανός θα πεθάνω».

Την Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 1838, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Αντωνίου, ο Άγιος απαγχονίστηκε. Το ιερό λείψανό του παρέμεινε κρεμασμένο μέχρι τις 19 Ιανουαρίου, διάστημα κατά το οποίο παρατηρήθηκαν πολλά θαυμαστά σημεία της αγιότητας του. Ήδη από το βράδυ της Δευτέρας, 17 Ιανουαρίου, ένα φως κατέβαινε από τον ουρανό και στεφάνωνε το κεφάλι του Νεομάρτυρα. Το φως αυτό εμφανιζόταν κάθε βράδυ για όλο το τριήμερο κατά το οποίο ο Νεομάρτυρας Γεώργιος παρέμεινε απαγχονισμένος. Τα θεοσημεία, οι θεοφάνειες και τα θαύματα άρχισαν από την στιγμή της εξόδου της ψυχής του από το σώμα του και της εισόδου της στον κόσμο της βασιλείας του Θεού. θεράπευσε ακόμη και μουσουλμάνα μαζί με πολλούς άλλους χριστιανούς. Κατόπιν το σκήνωμα του αγοράστηκε με αντίτιμο 300 γρόσια από τον Μουσταφά πασά, καθώς φαίνεται από το κατάστιχο της Μητρόπολης των Ιωαννίνων και ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων, Ιωακείμ ο Χίος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Γρεβενών και Άρτης, ενταφίασε το Νεομάρτυρα με τιμές στη δυτική πύλη του ιερού βήματος του μητροπολιτικού ναού του Αγίου Αθανασίου. Το μαρτύριο και την ταφή του Γεώργιου ακολούθησαν πλήθος θαυμάτων, αδιάψευστα πειστήρια της αγιότητάς του.

Στις 25 Οκτωβρίου 1971 ο μακαριστός Μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφείμ, μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσις Ελλάδος , μετά του τότε πρωτοσύγκελου του και κατόπιν διαδόχου του στα Γιάννενα Θεοκλήτου έκανε την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του, τα οποία εναποτέθηκαν στο ομώνυμο ναό των Ιωαννίνων, στην Πλατεία Πάργης. Ιερός ναός αφιερωμένος στη μνήμη του Αγίου υπάρχει και στη γενέτειρά του, Άγιο Γεώργιο Γρεβενών, όπου φυλάσσεται τμήμα το ιερού του λειψάνου.

Η μνήμη του τιμάται στις 17 Ιανουαρίου και αποτελεί τον πολιούχο Άγιο της πόλης των Ιωαννίνων και της γενέτειράς του, του χωριού Άγιος Γεώργιος Γρεβενών. Τέλος, ο Άγιος τιμάται ιδιαίτερα και στο χωριό Αργυρό Πηγάδι Αιτωλοακαρνανίας, όπου υπάρχει ο ομώνυμος πεντάτρουλος ναός, ο οποίος είναι ο πρώτος ναός που χτίστηκε προς τιμήν του το 1847, δηλαδή μόλις 9 χρόνια μέτα το μαρτύριό του.

Θαύματα

Τα θαύματα της προστασίας του νεομάρτυρα στους πατέρες είναι πολλά. Ένα από αυτά είναι και το εξής γεγονός:

Διηγούνται οι παλιότεροι πως όταν μια μέρα έριχναν τα μπετά για μια βασική πλάκα στο κελί και τα υλικά δεν έφταναν για να ολοκληρωθεί, με αποτέλεσμα ότι είχαν κατασκευάσει να πήγαινε χαμένο, καθώς δεν υπήρχε κι η δυνατότητα για νέα προμήθεια αφού μόνο με ζώα γίνεται από τότε μέχρι και σήμερα στα δύσβατα εκείνα μέρη η τροφοδοσία όλων των βασικών ειδών, οι πατέρες κατέφυγαν σε αυτή τη δυσκολία τους αμέσως, στην βοήθεια του αγίου Γεωργίου του νεομάρτυρα τον οποίο όλοι με ένα στόμα και με μια φωνή επικαλέστηκαν.

Άκουσαν τότε ένα θόρυβο από την Εκκλησία και διαπίστωσαν πως την ώρα της προσευχής, άνοιξε με δύναμη το καπάκι της ασημένιας λειψανοθήκης του, που βρισκόταν επάνω στην αγία τράπεζα.

Πήγαν τότε με συγκίνηση την πήραν και την λιτάνευσαν επάνω από την τσιμεντένια πλάκα.

Τα υλικά ευλογήθηκαν έφτασαν και περίσσεψαν και έτσι ο άγιος βοήθησε τους μοναχούς να ολοκληρώσουν με επιτυχία το έργο τους με τα λίγα υλικά που διέθεταν.

Ένα ακόμη σύγχρονο θαύμα του νεομάρτυρα που έγινε την δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα, διαβάζουμε στο βιβλίο του συγγραφέα της Θεσσαλονίκης Αλέξανδρου Κοσματόπουλου «ο πιο σύντομος δρόμος» όπως του το είχε καταθέσει ο εφημέριος του Μελισσοχωρίου την δεκαετία του ΄80:

«Μικρό παιδί είχε χάσει το φως του ο παπα -Δημήτρης (Μπουντούκας) ο εφημέριος του Μελισσοχωρίου και το ξαναβρήκε μετά από εγκοίμηση στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου του νέου έξω από το χωριό ο Άγιος Παντελεήμων …….

Επειδή οι άντρες δεν ανταποκρίνονταν στο κάλεσμα της Εθνικής αμύνης, οι αρχές έπιασαν τα γυναικόπαιδα και τα έκλεισαν σε μπουντρούμια της Θεσσαλονίκης για να τους εξαναγκάσουν να παρουσιαστούν.

Μέσα στη σκοτεινιά της φυλακής μένοντας επί μία βδομάδα, τα μάτια του παιδιού έπαθαν και του ήταν αδύνατο να αντέξει και την παραμικρή ακτίνα φωτός χωρίς φοβερούς πόνους.

Γύρισαν σε πολλούς γιατρούς χωρίς αποτέλεσμα.

Τέλος η γιαγιά του αποφάσισε να κοιμηθούν μετά από Παράκληση μέσα στο εκκλησάκι του αγίου Γεωργίου του νέου, που το είχε κτίσει ένας συγχωριανός τους ύστερα από εντολή του αγίου μια μέρα που επέστρεφε καβάλα στο ζώο του στο χωριό.

Τον είχε μισοπάρει ο ύπνος και έξαφνα παρουσιάστηκε μπροστά του ο νεομάρτυς Γεώργιος ο εκ Τζούρχλης Γρεβενών, ο οποίος μαρτύρησε στα Γιάννενα και του ζήτησε να του φτιάξει σε εκείνη την περιοχή σπίτι.

Η γιαγιά μαζί με την μητέρα του παιδιού και το παιδί μανταλώθηκαν εκείνο το βράδυ στην εκκλησία και ενώ κοιμόνταν άκουσαν βήματα από τσαρούχια στις πέτρες και η μανταλωμένη πόρτα άνοιξε διάπλατα από μόνη της.

Μπήκε τότε ο άγιος φορώντας φουστανέλλα, τους ευλόγησε και χάθηκε.

Το πρωί το παιδί έβλεπε ολοκάθαρα χωρίς την παραμικρή ενόχληση»