Καταγγελία για κακοποίηση ελαφιών Dama – dama στη Μονή Φανερωμένης

Η παρακάτω καταγγελία στάλθηκε στην ιστοσελίδα aromalefkadas.gr από την Vera Balta και δημοσιεύτηκε και στον ισότοπο: https://www.zoosos.gr/

Στις 15/07/21 επισκεφτήκαμε το μοναστήρι της Φανερωμένης στην Λευκάδα και τον μικρό ζωολογικό κήπο που διαθέτει. Με λύπη διαπιστώσαμε ότι τα ελάφια που υπάρχουν εκεί και ανήκουν στο είδος Dama dama, η κοινώς Πλατωνι, ζουν κάτω από βάναυσες συνθήκες.

Αρχικά, ο χώρος που διαθέτουν είναι αρκετά μικρός για έξι ενήλικα ελάφια και ένα νεογέννητο ελαφάκι και είναι περιφραγμένος με ακατάλληλο συρμάτινο φράχτη. Τρία από τα ελάφια που είναι αρσενικά και έχουν βγάλει τα νέα κερατά, τα οποία είναι καλυμμένα με το αρχικό βελούδινο δέρμα, προσπαθούν τώρα να το αποχωριστούν τρίβοντας τα στον συρμάτινο φράχτη ( κάτι που στην φύση κάνουν πάνω στα δέντρα), με αποτέλεσμα το ένα από αυτά να έχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι σύρμα μπλεγμένο στα κέρατά του.

Επιπρόσθετα, παρατηρήσαμε την έλλειψη ενημερωτικών πινακίδων που να αποτρέπουν τους επισκέπτες να ταϊζουν τα ζώα που βρίσκονται εκεί (πάπιες , χήνες, πουλιά, ελάφια) με απαγορευμένες τροφές όπως για πχ ψωμί, θέτοντας σε κίνδυνο την ζωή τους.

Άμεσα ψάξαμε να βρούμε τον υπεύθυνο του κήπου ώστε να μάθουμε πως το ελάφι έχει βρεθεί σε αυτήν την άθλια κατάσταση και πως μπορούμε να βοηθήσουμε. Βρήκαμε μόνο έναν μοναχό ο οποίος μου απάντησε το εξής: “για μπες μέσα να σε δω τι θα κανείς… έχουμε προσπαθήσει και εμείς παιδί μου, το ζώο είναι άγριο. Όταν θα πέσουν τα κερατά θα πέσουν και τα σύρματα”.

Τα ελάφια αποχωρίζονται τα κέρατα από Δεκέμβρη μέχρι Μάρτιο αναλόγως του περιβάλλοντος διαβίωσης, κάτι που μας έβαλε σε σκέψεις…. Την επόμενη ήμερα το πρωί προμηθευτήκαμε κατάλληλη τροφή και πένσα και ξαναεπισκευτήκαμε το μοναστήρι ώστε να δούμε κατά πόσο άγριο είναι το ελάφι και αν μπορούμε να το βοηθήσουμε καθώς και να αποσπάσουμε περισσότερες πληροφορίες. Δελεάζοντας με τροφή μας πλησίασαν, φάγανε από τα χέρια μας και τα χαϊδέψαμε. Το δύστυχο αρσενικό μας πλησίασε και αυτό, έφαγε, μα κάθε φορά που πλησίαζα την πένσα στα σύρματα στο κεφάλι του έφευγε πίσω. Ήτανε ολοφάνερα τρομαγμένο λόγω δυσφορίας και πόνου καθώς και πληγωμένο. Παρατήρησα ένα μεγάλο κομμάτι σύρμα πολύ κοντά στην περιοχή των ματιών του και κατάφερα να το λυγίσω προς τα πίσω ώστε να μην τραυματιστεί. Έπειτα πηγαινοερχόταν στρεσαρισμένο προσπαθώντας να αποβάλλει τα σύρματα.

Όταν ένα ελάφι βρίσκεται σε συνεχή αγωνία υπάρχει ο κίνδυνος θανάτου του. Έχει άμεση ανάγκη για κατάλληλη νάρκωση, αφαίρεση των συρμάτων και επούλωση των πληγών.

Τα ελάφια στην Ελλάδα είναι προστατευμένο είδος. Έπειτα μιλήσαμε με τον υπεύθυνο Γαβριήλ ο οποίος μας πληροφόρησε προς έκπληξη μας ότι το ίδιο συμβαίνει κάθε χρόνο τέτοια περίοδο με τα αρσενικά ελάφια να καταλήγουν με μπλεγμένα σύρματα. Τον ρωτήσαμε αν το ελάφι δυσκολεύεται να τραφεί και μας είπε ότι ο ίδιος τα ταΐζει στο στόμα. Το ελάφι δεν φαίνεται υποσιτισμένο. Τον ρωτήσαμε αν το έχει επισκεφτεί κτηνίατρος και μας είπε πως έχει χωρίς όμως αποτέλεσμα και ότι του έχει χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή χωρίς αποτέλεσμα επίσης.

Σίγουρα δεν μείναμε ικανοποιημένοι από τις απαντήσεις των μοναχών που μας γέννησαν πολλά ερωτηματικά με κυριότερα τα εξής: γιατί εφόσον το πρόβλημα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο δεν φροντίζουν να περί φράξουν τον χώρο με πιο κατάλληλα υλικά? Γιατί δεν έχουν οι ίδιοι ενδιαφερθεί να ζητήσουν την βοήθεια εξειδικευμένων οργανισμών προστασίας άγριων ζώων που διαθέτουν εμπειρία αλλά και τα κατάλληλα μέσα να βοηθήσουν τα ζώα αυτά?

Ετσι αποφασίσαμε να κάνουμε καταγγελία αμέλειας και κακοποίησης άγριων αλλά και προστατευμένων ειδών ζώου με στόχο την γνωστοποίηση της τραγικής αυτής κατάστασης αλλά και την κινητοποίηση εξειδικευμένων οργανισμών από όλη την Ελλάδα, εφόσον δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο τοπικά.