Για ποια αγωνιστική απόδοση παικτών και ποια φόρμα μιλάμε...

Tο βασικό ζήτημα της Liverpool αυτή τη στιγμή δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από τους παίκτες που αντέχουν ακόμα. Που είναι υγιείς κι έτοιμοι να μπουν στη μάχη και να βγάλουν όχι απλά ένα απαιτητικό αλλά ένα εξοντωτικό πρόγραμμα.

Ο Klopp για πολλούς αριστερά και δεξιά είναι γραφικός που φωνάζει για τις αποφάσεις της Ομοσπονδίας και που ζητάει ν' αλλάξει όλο αυτό άμεσα. Όμως ακόμα κι αν το παρακάνει, που δεν το παρακάνει, έχει όλα τα δίκια του κόσμου.

Εγώ δε θα μιλήσω μόνο για τη Liverpool αλλά γενικά για τη φιλοσοφία της Ομοσπονδίας. Είναι δυνατόν να βάζετε Τετάρτη κι έπειτα Σάββατο ματς; Είναι δυνατόν ομάδες να παίζουν σε λιγότερες ώρες από το απαιτούμενο χρονικό όριο αποκατάστασης; Είναι δυνατόν να το κάνετε αυτό σε συνθήκες μετά από πανδημία;

Εκεί στην Premier League επίσης νομίζετε ότι ξεχωρίζετε με τις αλλαγές; Είναι δυνατόν ρε παιδιά να επιτρέπονται τρεις αντί για πέντε αλλαγές όπως σε όλα τα πρωταθλήματα του κόσμου; Τους ποδοσφαιριστές θα τους σκεφτεί κανείς; Όλων των ομάδων, δε μιλάω για Liverpool τώρα!

Έβλεπα το ματς σήμερα και τουλάχιστον 5-6 παίκτες των δύο ομάδων έπεσαν κάτω και οι τρεις έγιναν αναγκαστική αλλαγή. Ρε σεις συνέλθετε, δεν είναι κατάσταση αυτή. Κάντε κάτι! Για την ιστορία η ιατρική λίστα μεγάλωσε:

Virgil van Dijk

Joe Gomez

Trent Alexander-Arnold

Thiago Alcantara

Ox Chamberlain

Naby Keita

Xherdan Shaqiri

James Milner

Ούτε λίγο, ούτε πολύ οκτώ παίκτες είναι off, ενώ στη διάρκεια της σεζόν αν αθροίσουμε όλους τους τραυματισμούς που είχε η ομάδα θα βγει μια λίστα γύρω στα 20 (!) ονόματα.

Αλήθεια για ποια αγωνιστική κατάσταση να μιλήσω; Για ποια αγωνιστική απόδοση παικτών και ποια φόρμα ή σταθερότητα; Με μόνιμη άμυνα δεν έχουμε παίξει, με μόνιμο κέντρο επίσης, τερματοφύλακα αλλάξαμε. Σε κάθε ματς, πλην ελάχιστων, η ομάδα μετράει κι από μία απώλεια, ενώ και στο «International Break» πληγώθηκε απίστευτα.

Ειλικρινά τι να σου κάνει κι ο Klopp; Πόσους άσσους από το μανίκι να βγάλει; Σήμερα παίξαμε με τον Phillips που το παιδί αυτό έμεινε κατά τύχη στο ρόστερ, με τον Neco που μπήκε στα βαθιά απότομα και δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί, θέλει δουλειά και μ' έναν Ιάπωνα που όσο φιλότιμός κι αν είναι απλά δεν. Κι αυτό γιατί δεν υπήρχαν άλλες επιλογές, ενώ από το 74' και μετά παίζαμε με δεξί μπακ τον Curtis ή τον Henderson.

Συγχωρέστε με αλλά εγώ δεν μπορώ να μπω στη λογική να πω κάτι για την απόδοση της ομάδας και των παικτών. Παρ' όλα αυτά η Liverpool βρίσκει κάποιο τρόπο να προηγηθεί, αντιδράει, βγάζει σφυγμό, έστω κι έτσι. Κι όμως έρχεται να τη χτυπήσει και η ατυχία στο αγωνιστικό κομμάτι. Κάτι που δεν είχε ούτε πέρυσι, ούτε πρόπερσι. Φαίνεται συσσωρεύθηκε κι έσκασε φέτος όλη μαζί.

Δύο ακυρωμένα γκολ από το VAR, δύο εις βάρος μας πέναλτι και μέσα σ' όλα αυτά κι ένας ακόμα τραυματισμός όπως ανέφερα. Και φυσικά δύο πεταμένοι βαθμοί στο «Amex Stadium». Μεγάλη ιστορία και το VAR αλλά δε θα πάρω θέση, δε θέλω να μιλήσω για διαιτησία. Ένα σχόλιο μόνο. Κρατήστε ίσα μέτρα και ίσα σταθμά για όλους.

Κόντρα στην Brighton ήταν ο ορισμός του «στράβωσαν τα πάντα» και η ομάδα αγχώνεται μέχρι να μάθει τη σοβαρότητα της ζημιάς του Jamie. Κλείνοντας να πω ένα μπράβο στην Ομοσπονδία που με τις αποφάσεις της έχει δημιουργήσει το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο σ' ένα ωραίο μπάχαλο.

Κάτι που ισχύει για όλες τις ομάδες, προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Ξαναλέω, δείτε τις μικρότερες ομάδες και τους παίκτες τους, πως πέφτουν κάτω και ζητούν συνεχώς αλλαγές. Ας σταματήσει επιτέλους αυτό. Ήμαρτον!

Από την ομάδα του Sentragoal