Κατεβαίνοντας το Λούρο...

Η φύση χάρισε στην περιοχή ένα όμορφο τοπίο εκεί στις πηγές του Λούρου αλλά η αρμόδια Αρχή δεν είναι σε θέση, από ό,τι φαίνεται τουλάχιστον, όχι μόνο να το αναδείξει αλλά ούτε και να το προστατέψει όπως χρειάζεται.

Αυτοκίνητα μπαίνουν στον χώρο, κάνουν τον γύρο της μικρής λίμνης, κοπάδια με πρόβατα και τσοπανόσκυλα κόβουν τις βόλτες τους αφήνοντας και το “λίπασμα” να ευωδιάζει, κάδοι ανύπαρκτοι δίπλα στα παγκάκια που τοποθετήθηκαν τελευταία (και καλώς τοποθετήθηκαν), σκουπίδια παντού. Ακόμη και μια υπαίθρια ψησταριά με την καρβουνιά της εντός θα δει κανείς στον χώρο για να διαφημίζει τον πρωτογονισμό μας. Μέσα σε δάσος δίνεται δηλαδή το ελεύθερο να ανάψει κανείς φωτιά.

Λίγο πιο κάτω στο παρκάκι του Αη Γιώργη το κάγκελο που υποχώρησε εδώ και μήνες μένει ακόμη στο νερό να σκουριάζει, χωρίς καμία παρέμβαση από τις αρμόδιες αρχές.

Στη λίμνη του Ζηρού τα πλαστικά σκουπίδια περιμετρικά και στις όχθες της πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα προς αποφυγήν, πόσω μάλλον όταν δίπλα στις όχθες υπάρχει και Περιβαλλοντικό Κέντρο! Οι δε εγκαταστάσεις (γήπεδα περιφραγμένα και εγκαταλειμμένα και κτίσματα υπό κατάρρευση) δίνουν το στίγμα μια παρακμής ενός τοπίου που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα ήταν όχι μόνο αναγνωρίσιμο αλλά και πρότυπο ήπιας τουριστικής ανάπτυξης με δράσεις γύρω από τη λίμνη.

Και στην ανηφόρα της Κανέττας οι νταλίκες (παρά την Ιονία Οδό και τις απαγορεύσεις μετακινήσεων) δίνουν και παίρνουν, θυμίζοντας στους οδηγούς περασμένες δεκαετίες. Με λίγα λόγια, αντί να πάμε μπροστά, εμείς επιστρέφουμε... στο παρελθόν.