«Αγκάθι» από δικά μας λάθη το Σκοπιανό

Ο ειδικός διαπραγματευτής του ΟΗΕ κ. Νίμιτς μας υπενθύμισε μια πολύ δυσάρεστη πραγματικότητα.Γράφει ο Ανδρέας Κωνσταντάτος
Γράφει ο Ανδρέας Κωνσταντάτος//thecaller.gr
Ότι εμείς, ως Ελλάδα, ως πολιτικό σύστημα, έχουμε αποδεχτεί  στο παρελθόν τη λέξη «Μακεδονία» στην  ονομασία των Σκοπίων.

Το δεχτήκαμε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ως όνομα του ομόσπονδου κράτους της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο, το δεχτήκαμε αργότερα το 1992 μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ως μέρος της σύνθετης ονομασίας «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», με αποτέλεσμα πάνω από 100 κράτη μέλη του ΟΗΕ να το αναγνωρίσουν ως «Μακεδονία», το δεχτήκαμε σε συσκέψεις αργότερα υπό τον κ. Νίμιτς, για την τελική ονομασία, ακόμα και το 2008 στο Βουκουρέστι.

Τα λάθη σ’ αυτό το εθνικό ζήτημα ήταν συνεχή γιατί ποτέ δεν είχαμε καθαρή στρατηγική ως χώρα, συμμάχους και ενιαίο εσωτερικό μέτωπο. Ένα μέρος του ελληνικού πολιτικού συστήματος η Αριστερά, ιστορικά, δεν είχε καμία αναστολή στο θέμα της ονομασίας. Από  την άλλη η Δεξιά, παρ’ ότι είχε διαφορετική άποψη, έδειξε αδυναμία να αποτρέψει το 1992 την προσωρινή μεν, αλλά σύνθετη ονομασία, με τη λέξη «Μακεδονία» και να ανατρέψει  την επιχειρηματολογία των Σκοπιανών, που διεκδικούσαν όχι μόνο το όνομα, άλλα την εθνικότητα, τη γλώσσα & την ιστορία.
Μόνο ο Ανδρέας Παπανδρέου με την ενδιάμεση συμφωνία ανάγκασε τους Σκοπιανούς να κατεβάσουν τη σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας. Αλλά κι αυτή η συμφωνία υπονομεύτηκε αργότερα.

Είναι όμως αρκετό να καταλάβει κανείς περί τίνος πρόκειται, εάν διαβάσει το Σύνταγμα της γείτονος χώρας, όπου αυτοχαρακτηρίζονται «μακεδονικός λαός» και «μακεδονικό έθνος» με «πλούσια ιστορία».

Το Σύνταγμά τους περιγράφει και την στρατηγική του αλυτρωτισμού που τους διακατέχει, καθώς αναφέρεται σε «Μακεδονικές» μειονότητες σε γειτονικές χώρες και «εκπατρισμένους Μακεδόνες».

Τώρα οι ΗΠΑ και η Ευρώπη πιέζουν και τα Σκόπια και την Ελλάδα σε αμοιβαίες υποχωρήσεις για να βρεθεί λύση. Τώρα για πρώτη φορά τα Σκόπια δείχνουν να το συζητούν, καθώς εναποθέτουν την ασφάλεια τους στο ΝΑΤΟ και την ευημερία τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελλάδα κρατά τα κλειδιά και για τους δυο διεθνείς οργανισμούς. Γι’ αυτό είναι ιστορικά η πιο κατάλληλη στιγμή, μετά το 1992, για την κυβέρνηση να διεκδικήσει το βέλτιστο αποτέλεσμα και στην ονομασία και την αλλαγή του Συντάγματος, που είναι εξίσου εθνικά, σημαντικό ζήτημα.