[ΗΠΕΙΡΟΣ]Ιωάννινα: Οι ζωές των άλλων στις Κυριακές στο πανί

Κυριακές στο πανί
Ευρωπαίοι Δημιουργοί

Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ, Οι ζωές των άλλων
(Das Leben Der Anderen, Γερμανία, 2006, 137΄)

Το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών, στο πλαίσιο των Κυριακών στο πανί, προβάλλει την ταινία Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ, Οι ζωές των άλλων 
(Das Leben Der Anderen, Γερμανία, 2006, 137’). Η ταινία θα προβληθεί την Κυριακή  6 Μαρτίου 2016 και ώρα 8.30 μ.μ., στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δημήτρης Χατζής».  Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Πρωταγωνιστούν: Ούλριχ Μιούε, Μαρτίνα Γκέντεκ, Σεμπάστιαν Κοχ.

1984, Ανατολικό Βερολίνο. Πέντε χρόνια πριν την ανατροπή της, η Κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας επιβεβαιώνει την εξουσία της μέσα από ένα αδίστακτο σύστημα ελέγχου και παρακολούθησης. Ο «υπηρέτης» του καθεστώτος αρχηγός Γκερντ Βίσλερ ελπίζει να δώσει μια ώθηση στην καριέρα του, όταν του δίνεται η αποστολή να συγκεντρώσει στοιχεία εναντίον του θεατρικού συγγραφέα Γκεόργκ Ντρέιμαν και της φιλενάδας του, ντίβας της σκηνής. Εξάλλου, η «αποστολή» υποστηρίζεται από ανώτατους πολιτικούς κύκλους.
 Όταν όμως αντιμετωπίζει κανείς τους ανθρώπους σαν στόχους υπό παρακολούθηση, υφίσταται και ο ίδιος συνέπειες. Η διείσδυσή του στην ιδιωτικότητα των άλλων τον κάνει να συνειδητοποιήσει το άδειο της δικής του ζωής, ενώ του δείχνει ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, στον οποίο είναι πολύ δύσκολο να αντισταθεί. Αλλά το σύστημα έχει τους δικούς του κανόνες και τη δική του νομοτέλεια. Ένα επικίνδυνο παιχνίδι ξεκινά…
Λίγα Λόγια από τον σκηνοθέτη για την ταινία:
«Επισκέφτηκα πολλά μέρη, όπου ακόμα μπορείς να αισθανθείς το πνεύμα του παρελθόντος. Υπάρχουν μέρη που είναι σε θέση να αποθηκεύσουν συναισθήματα πολύ καλά, και αυτές οι επισκέψεις μού έδωσαν περισσότερα από αυτά που μου έδωσαν όλα αυτά τα βιβλία που προφανώς είδα κατά την διάρκεια των χρόνων της προετοιμασίας και τα ντοκιμαντέρ που παρακολούθησα. Αυτό που έπαιξε όμως καταλυτικό ρόλο στην διαμόρφωση της θέσης μου ήταν οι συζητήσεις με τους αυτόπτες μάρτυρες από τους συνταγματάρχες της Στάζι ως τις ιερόδουλες της Στάζι και τους ανθρώπους που πέρασαν 2 χρόνια στα κέντρα κράτησης. Προσπάθησα να συγκεντρώσω όσες περισσότερες «οπτικές γωνίες» γινόταν και γι αυτό άκουσα πολλές αντιφατικές ιστορίες- στο τέλος όμως είχα την αίσθηση ότι είχα σχηματίσει μία οριστική και συγκεκριμένη άποψη για την εποχή και τα προβλήματά της. 
Καθώς περνούσαν τα χρόνια υπήρχαν δύο πράγματα που με οδηγούσαν προς αυτήν την ταινία. Το πρώτο ήταν οι πολλές επισκέψεις μου στο ανατολικό Βερολίνο σαν παιδί. Σαν παιδί οχτώ, εννέα, ή δέκα χρονών το έβρισκα πολύ ενδιαφέρον να αισθάνομαι τον φόβο των ενηλίκων. Τα παιδιά έχουν αλάνθαστες κεραίες που συλλαμβάνουν συναισθήματα. Νομίζω ότι χωρίς αυτές τις εμπειρίες θα είχα πρόβλημα στην απόδοση του συγκεκριμένου θέματος.
Και, ύστερα, υπάρχει αυτή η εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ: κοντινό πλάνο ενός ανθρώπου καθισμένου σε ένα ψυχρό δωμάτιο, να φοράει στα αυτιά του ακουστικά και να ακούει σχεδόν υπερφυσικά υπέροχη μουσική, χωρίς όμως να θέλει να την ακούσει. Αυτός ο άντρας με κυνηγούσε στα όνειρά μου για να καταλήξει τελικά να πάρει την μορφή του αρχηγού Γκερντ Βίσλερ».

Διακρίσεις: 
Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας 2007
Ευρωπαϊκά Βραβεία 2006
Βραβείο Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινίας
Βραβείο Α΄ Ανδρικού ρόλου (Ούρλιχ Μιούε)
Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου



https://www.youtube.com/watch?v=Jpiefj1bLiU