Ωδή στη Φύση 14 Δεκεμβρίου 2015

Ο Βασίλης Λάππας  γεννήθηκε το 1963 στο χωριό Κουκλιοί του νομού Ιωαννίνων και από μικρή ηλικία ασχολείται με τη φωτογραφία και περισσότερο με τη φωτογράφηση  των Ελληνικών τοπίων και τη σκηνοθεσία.
   Το 1990 παρακολούθησε  μαθήματα φωτογραφίας στις σχολές  ΑΚΤΟ και διακρίθηκε στον τομέα  της  Σκηνοθεσίας, τη Δημιουργία Ηχοραμάτων και Οπτικοαουστικών Πολυθεαμάτων
   Το 1991 διοργάνωσε την παρουσίαση των τελειόφοιτων των σχολών ΑΚΤΟ στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων,  όπου και παρουσίασε το έργο  του «Ωδή στη Σαντορίνη», από το ομώνυμο έργο του Οδυσσέα Ελύτη, με απαγγελία του Ηθοποιού, Νίκου Μαγδαληνού.

  Από το 1994, ο  Βασίλης Λάππας  διαθέτει  δικό του επαγγελματικό στούντιο  οπτικοαουστικών παρουσιάσεων και πελάτες του είναι πολλά γνωστά ονόματα του χώρου. Την ίδια χρονιά παρουσιάζει  στην Ελληνοαμερικανική Ένωση το έργο του   «Βίκος: Χρονικό στις Εποχές», το οποίο απέσπασε άριστες κριτικές από ανθρώπους των γραμμάτων  και της  τέχνης. Το έργο του αυτό παρουσιάσθηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο, με χορηγία του Ινστιτούτου, σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος, στη Διεθνή Έκθεση Τουρισμού Θεσσαλονίκης, με χορηγία της Ένωσης Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος   Ε.Δ.Σ.Τ.Ε. στην οποία είναι ενεργό μέλος από το 1993 και στις 22 Μαΐου 1996, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Ν. Ηρακλείου Αττικής.
    Φωτογραφίες και κείμενά του έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες, όπως  «ΓΕΩΤΡΟΠΙΟ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ, DRIVE, BOSS, ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, ΜΟΤΟ, ΧΡΗΜΑ ΤΡΙΤΗ», καθώς και στο διαδίκτυο, σε συνεργασία με την Ethnodata.  
   Ταυτόχρονα υπήρξε και ο προσωπικός φωτογράφος  του Γιώργου Χειμωνέτου και της Εθνικής Ομάδας Ποδηλασίας.
   Το 1996, σκηνοθετεί το έργο της ΔΕΗ «Οπτική Ενέργεια»,   σε φωτογραφίες Άλκη Ξανθάκη και Ντόρας Μηναϊδη, κείμενα Μάνου Στεφανίδη απαγγελία κειμένων, Κώστα  Χριστοφιλόπουλου και μουσική YIANNΙ. Το έργο αυτό παρουσιάστηκε στη Στοά βιβλίου και στο Γκάζι. Λόγω της μεγάλης επιτυχίας του, η ΔΕΗ ανέλαβε τη  χορηγία και το έργο κυκλοφορεί σε CD-ROM.
Το 1999, παρουσίασε σε  διεθνές συνέδριο στην Ουκρανία το έργο «Ονειρικός Κόσμος», του Λάζαρου Σακελλαρίου, κατά την οποία έγινε και η βράβευση  του τότε Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, Γεράσιμου Αρσένη.  
Στις 17/4/2000,  παρουσίασε  στην αίθουσα της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, το έργο του «Θαυμαστά Ερείπια», σε κείμενα και απαγγελία, Ναπολέοντα Λαζάνη. Το έργο   προλόγισαν  ο  Ιστορικός Φωτογραφίας, Άλκης Ξανθάκης  και ο Πρόεδρος  της  Ένωσης  Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού  Ελλάδος, Δημήτρης Λούκας. Μετά την προβολή του έργου  του απενεμήθη τιμητική πλακέτα  από την  Ένωση  Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού  Ελλάδος,  για την προσφορά του στον πολιτισμό και τον τουρισμό της χώρας μας.

Από το Νοέμβριο  του 2002, ξεκίνησε η συνεργασία του με τον Κώστα Χριστοφιλόπουλο στο περιοδικό Γεωτρόπιο της Ελευθεροτυπίας.
Το Φεβρουάριο του 2003, σκηνοθετεί το έργο «Οι Άνθρωποι της  Κ.Ο.Α», το οποίο στις 28-2-2003 παρουσιάσθηκε στην πανηγυρική συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών για τα 60 χρόνια  της στο Μέγαρο Μουσικής, όπου και του απενεμήθη έπαινος από το Διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών,  Άρη Γαρουφαλή, για τη συμβολή του στην πραγματοποίηση της πανηγυρικής αυτής εκδήλωσης.
Το έτος 2004, ξεκίνησε και συνεχίζει μαζί με τον Κώστα Χριστοφιλόπουλο να επιμελείται του διαδικτυακού ταξιδιωτικού περιοδικού «WWW.ECHORAMA.GR», ενώ το 2014 ξεκίνησε και το νέο του διαδικτυακό ιστότοπο «WWW.KARMALAPPA. GR».

Στις 20 / Μαΐου / 2015 παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία στο Μουσείο ΑΛΕΚΟΣ ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ στο Δήμο  Αγ. Παρασκευής το έργο του ΩΔΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ όπου και απέσπασε άριστες κριτικές τόσο από ανθρώπους των γραμμάτων και τεχνών όσο και από το Δήμαρχο Αγ. Παρασκευής κλείνοντας ραντεβού για επόμενη προβολή
Από τις αρχές  Οκτωβρίου του 2015 αναλαμβάνει Παραγωγός παρουσιαστής στο διαδικτυακό σταθμό στη Θεσσαλονίκη Star Classic Radio (http://www.starclassic.gr/  ) με την Εκπομπή Σχήματα και Χρώματα Ελληνικά κάθε Τετάρτη και ώρα 20.00 έως τις 22.00 με θέμα  ταξίδι και πολιτισμός στην Ελλάδα 
Τόσο με τα έργα του, όσο και με τις φωτογραφίες του, ο Βασίλης Λάππας συνεχίζει να είναι Πρέσβης της Ελλάδας ανά τον κόσμο, αναδεικνύοντας τις ομορφιές και τον πολιτισμό μας.

WWW.ECHORAMA .GR     WWW.KARMALAPPA.GR
basilapas@karmalappa.gr           ΤΗΛ ΓΡΑΦΕΙΟ 2106813679  ΚΙΝ 6983431945

ΩΔΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ
Kείμενα φωτογραφία Σκηνοθεσία Παρουσίαση Βασίλης Λάππας

Το  μεγαλείο της ηπειρωτικής  υπαίθρου  με τις απρόσμενες εναλλαγές,
την εντυπωσιακή  πολυχρωμία,
με τις κορυφές των βουνών να χάνονται  μέσα στα 
σύννεφα, λουλούδια ν` ανθίζουν μέσα στην πέτρα, κρυστάλλινα  νερά   μέσα από τις αναρίθμητες πηγές, τα παιχνίδια του ήλιου μέσα στα γαλήνεα νερά μιας 
λίμνης,  την θαυμαστή αρχιτεκτονική  των σπιτιών και των εκκλησιαστικών  μνημείων, αυτά είναι λίγα απ` αυτά που θα μαγέψουν τον θεατή επισκέπτη μέσα από την προβολη των  εικονων  του Βασίλη Λάππα  τα πανέμορφα χωριά των ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ  τα  Ζαγοροχώρια


Η γραφή είναι δύσκολη, και δεν προσφέρεται για ερμηνείες πρόχειρες. Για να το νιώσεις πρέπει να το δεις, χρειάζεται ν` ανεβείς στις βουνοκορφές ν` αφήσεις το μάτι  να πλανηθεί, να καταδυθείς στα έγκατα τις ιστορίας, για ν` ανασύρεις απ` εκεί  θησαυρούς  αρίφνητους,  να σεργιανίσεις στα έρημα   καλντερίμια  των χωριών του, με συντροφιά  τις μνήμες των ανθρώπων, για να πιάσεις  τον παλμό  μιας εποχής  που  χάθηκε, χωρίς ελπίδα επιστροφής. Να περπατήσεις  και να σκαρφαλώσεις σε απόκρημνες πλαγιές της παρθένας φύσης , σπάνια απόλαυση στην εποχή μας.
Ο Βίκος έχει πολλά μυστικά, και μόνο οι άνθρωποι που έγιναν ένα με  αυτόν τα γνωρίζουν.


Το θέαμα είναι βέβαια δημιουργός συναισθημάτων σ`
αυτή τη διαδρομή των αιώνων.
Για τα πανέμορφα αυτά χωριά και τις γύρω περιοχές έχω αφιερώσει από την ζωή μου τα τελευταία δέκα χρόνια.


Πάντα πίστευα ότι είμαι ο μοναδικός που γνωρίζει  τα πανέμορφα αυτά χωριά τόσο καλά, μα κάθε φορά που τα βήματα μου με οδηγούν εκεί να περιπλανιέμαι μέσα στα βαθύσκιωτα δάση, και στην χαράδρα του Βίκου, ανακαλύπτω και κάτι καινούργιο, κάτι πρωτόγνωρο, κάτι μοναδικό.
Έζησα από κοντά όλες τις αλλαγές των εποχών. Τα είδα ντυμένα στα λευκά, ανέπνευσα τη μυρωδιά της πρώτης βροχής του φθινοπώρου, ένιωσα βλέποντας τα φύλλα να πέφτουν, τη ζωή που χάνετε , για να προετοιμάσει μια καινούργια, είδα τα γυμνά  δένδρα να ντύνονται, και το χώμα να γίνεται πράσινο, τα  μπουμπούκια ν` ανθίζουν, και τα χελιδόνια να χτίζουν ξανά τις φωλιές τους στις βεράντες των ερειπωμένων σπιτιών. Αφουγκράσθηκα  τις μυστικές  κλήσεις  της γης  που κρατούσε  κοντά της σε παλιούς καιρούς τους ανθρώπους δεμένους, και ενωμένους μαζί  της. Από τα λίγα, και μοναδικά γεροντάκια,  έμαθα τις ιστορίες τους γι` αυτά που ζήσανε και είδανε μένοντας πιστοί σ` αυτό που εμείς δεν καταδεχτήκαμε ούτε καν να το ακούσουμε.


Στους ατελείωτους περιπάτους μου, γνώρισα και αγάπησα τα Ζαγοροχώρια, πόνεσα βλέποντας την αδιαφορία μας προς το τοπίο, την καταπάτηση και καταστροφή των εκκλησιαστικών μνημείων, την παραχάραξη της ιστορίας και του πολιτισμού του  εθνικού  μας σε ομορφιά πλούτου. Ένιωσα την ανάγκη, που έχουν να μας έχουν όλους κοντά τους, για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε και να προστατέψουμε ζωντανό αυτόν τον εθνικό μας πλούτο, που κράτησε με θυσίες στον τόπο αυτό επί αιώνες τον πολιτισμό του, και την ιστορία  του.





Δεν θα μπορέσω να ξεχάσω τις ατελείωτες ώρες καθισμένος στην άκρη στο βάλτο λίγο έξω από το χωριό Κουκλιοί, περιμένοντας  να δω  μια καινούργια μέρα ν` αρχίζει, με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου να ξεπροβάλουν σε όλο τους το μεγαλείο, πίσω από τα κλαδιά των δένδρων, μέσα από την πρωινή ομίχλη, ακούγοντας την χαρμόσυνη καλημέρα των πουλιών, και το αεράκι να  σχίζει τις καλαμιές του βάλτου, απολαμβάνοντας την πλούσια πολυχρωμία, και τα παιχνίδια του ήλιου μέσα στα γαλήνεα νερά του, την ψυχική ηρεμία που τόσο πολύ ανάγκη την έχουμε και δεν μπορούμε να την βρούμε εδώ στις μεγάλες πόλεις  του τσιμέντου και του καυσαερίου. 

Το δέος που νιώθεις αντικρίζοντας την θεογέφυρα  με τα ορμητικά νερά, και τα πανύψηλα πλατάνια , μέσα στο χρόνο και στο χώρο, που όταν τα κοιτάς από κάτω, νιώθεις το μεγαλείο τους και την προσπάθεια  ν` αγγίξουν  με τα κλαδιά τους  τον ήλιο.

Το  παλιό Μαυροβούνιο, μια μεγαλοπρεπή παρουσία  στην κορυφή του βουνού, εγκαταλελειμμένο από τους κατοίκους του στις αρχές του αιώνα μας , ατενίζει  επιβλητικά   από ψηλά την μοίρα και των  υπολοίπων  χωριών. Ήτανε  Άνοιξη όταν  τα βήματα μου με οδήγησαν  για πρώτη φορά  κοντά του, και το μόνο που αντικρίζεις μέσα από την νεκρική σιγή που πλανιέται πάνω από το χωριό, είναι  λίγα λουλούδια  ανθισμένα στις πόρτες και τα παράθυρα των   μισογκρεμισμένων  σπιτιών, από τη φθορά  του χρόνου. Σπίτια διώροφα αρχοντικά,  με τις αυλές και τα τζάκια έτοιμα  να μας δεχθούν και πάλι κοντά τους, για να μας  μιλήσουνε  για  την ιστορία τους,  και τον πολιτισμό τους, που άντρωσαν  με θυσίες τόσα χρόνια.  Η πληγή δεν έκλεισε , παρέμεινε  εκεί, για να μαρτυράει  τις χθόνιες λειτουργίες σ` εποχές που χάνονται στα βάθη της αιωνιότητας. Φεύγοντας  το μήνυμα παραμένει βαθιά μέσα στην  καρδιά, και ο φόβος  για το αύριο πιο μεγάλος .


Η Δρακόλιμνη μια μοναδική νότα, συνθέτει και αυτή  με την σειρά της την μαγεία του πανέμορφου αυτού  τοπίου .  Η μαγεία του άγνωστου, το αμέτρητο βάθος της , οι μύθοι  που την ακολουθούν , όλα αυτά συνθέτουν  την μοναδικότητα του  παρθένου τοπίου. Η ανάβαση είναι δύσκολη και απαιτεί πολλές ώρες, η καλύτερη εποχή  χωρίς περιπέτειες είναι τον μήνα  Αύγουστο. Νερό για την ανάβαση δεν θα χρειαστούμε, οι πηγές είναι πολλές  και το νερό πόσιμο. Το καταφύγιο παραμένει ανοικτό τους περισσότερους μήνες του έτους. 


Ο πολυσύνθετος σχεδιασμός του τοπίου, μέσα στην χαράδρα του Βίκου, μαρτυράει τον πραγματικό καλλιτέχνη, τη φύση, που έμαθε να συγκλονίζει τον περπατητή με τις πινελιές της, και να τον ανταμείβει  για την αγάπη που της δείχνει, και αν είναι τυχερός  πράγμα πολύ δύσκολο, ίσως  δη και το μύκητα Πνεύμονα . Ένα μύκητα, μοναδικό στην Ελλάδα, κρυμμένο μέσα σε μικρές σπηλιές, που για να επιβιώσει  πρέπει η μόλυνση του περιβάλλοντος να είναι στο μηδέν, όπως είναι στην χαράδρα του Βίκου .
Αφθονότερα όμως τα Βυζαντινά μνημεία, μοναστήρια και εκκλησίες , εγκαταλελειμμένα στην τύχη τους  και στον χρόνο, με αναρίθμητους  θρησκευτικούς  θησαυρούς.
Η ιερά μονή Στομίου χτισμένη το 1412 σε μια εξέδρα  της Γκαμήλας, στη χαράδρα του Αώου.



Η  ιερά μονή Σπηλαιώτισσας  στην Αρίστη χτισμένη το 1579, μεγαλοπρεπή, υπερήφανη, χτισμένη  πάνω στα βράχια, με πολλές Αγιογραφίες, και κειμήλια 
Η ιερά μονή της Αγίας Παρασκευής στο Μονοδένδρι  χτισμένη μέσα στην χαράδρα του Βίκου το 1412  με μοναδική θέα προς την χαράδρα του Βίκου.
Η  ιερά μονή  Σωσίνου στο Παρακάλαμο  με άγνωστη ημερομηνία ίδρυσης,  και πολλά ακόμη εκκλησιαστικά μνημεία  που μαρτυρούν την αγάπη και το σεβασμό  των προγόνων  μας προς την θρησκεία  μας.

Μην  πεις ποτέ ότι με όλα αυτά τελείωσες . Οι εκπλήξεις στα πανέμορφα  αυτά χωριά δεν τελειώνουν ποτέ , η πνοή των ανθρώπων πλανιέται διάχυτη, πάνω από τα ερειπωμένα χωριά αποτυπωμένη  στα άψυχα,  για να μαρτυρούν τις μνήμες που επιβιώνουν, από το βάλσαμο που έχυσε η φύση  μέσα από τα σπλάχνα των βράχων.
Στα πανέμορφα αυτά χωριά, το κακό  δεν έχει πάρει ακόμη μεγάλες διαστάσεις, το μεγάλο χτύπημα είναι στο ζωικό μας πλούτο που τείνει  με εξαφάνιση, από την ασυδοσία των ντόπιων και ξένων που κυνηγούν δίχως μέτρο και συμπόνια .
Η επενέργεια εδώ είναι μεγάλης διάρκειας δίχως θορύβους  και ξέρει να συγκλονίζει τον άνθρωπο που είναι κατά μεγάλο μέρος δημιούργημα του τόπου που ζει..



Βασίλης Λάππας