Χριστούγεννα προ των Πυλών!

Ζούμε σε μία χώρα που η αξία της παράδοσης, των ηθών και των εθίμων και της σύνθεσης του χτες με το σήμερα είναι σημαντική καθώς σε πολλές γωνιές της Ελλάδας συναντάμε έθιμα που δίνουν το δικό τους χρώμα στη μεγάλη αυτή γιορτή των Χριστουγέννων και φωτίζουν τις ψυχές και τη μνήμη των ανθρώπων, προσφέροντας γλυκές αναμνήσεις!

Δεν είναι μόνο ο στολισμός του δέντρου ή του καραβιού, τα μελομακάρονα και οι γευστικές απολαύσεις, το λεγόμενο "ποδαρικό", το κρέμασμα της κρεμμύδας στην πόρτα και το σπάσιμο του ροδιού, αλλά και μύθοι και ιστορίες, που μας συντροφεύουν από τα παιδικά μας χρόνια, όπως αυτή με τους καλικάτζαρους, που  κρύβονται στα σπίτια των ανθρώπων και για να απομακρυνθούν σε πολλά μέρη της χώρας, όπως στην Κεφαλονιά, καίνε λιβάνι στην είσοδο του σπιτιού κάνοντας το σύμβολο του σταυρού για να  τους απομακρύνουν.

Στη Μάνη φτιάχνουν το χριστόψωμο για να το κόψουν στο τραπέζι των Χριστουγέννων, ενώ στην Κρήτη στο  κέντρο βάζουν ένα άσπαστο καρύδι και στην υπόλοιπη επιφάνεια σχεδιάζουν σχήματα , όπως λουλούδια, φύλλα, καρπούς, πουλάκια.

Στα Επτάνησα, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς γίνεται το έθιμο της «κολόνιας». Οι άνθρωποι κατεβαίνουν στους δρόμους κρατώντας μπουκάλια με κολόνια και «ραίνουν» ο ένας τον άλλο.

Στην Μακεδονία, ο σπιτονοικοκύρης διαλέγει από το χωράφι του το πιο γερό κλαδί ελιάς ή πεύκου και το τοποθετεί στο τζάκι του σπιτιού. Το ξύλο αυτό που ονομάζεται και “Χριστόξυλο” καίγεται για όλο το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων, μέχρι και τα Φώτα και με αυτό τον τρόπο βοηθά τον Χριστό να ζεσταίνεται στην φάτνη της Βηθλεέμ.

23 Δεκεμβρίου στη Φλώρινα , υπάρχει το έθιμο: το άναμμα των φωτιών μέσα στην πόλη, ενώ στα χωριά της Έδεσσας την παραμονή των Χριστουγέννων «παντρεύουν τη φωτιά», δηλαδή παίρνουν ένα ξύλο με όνομα θηλυκό, όπως λόγου χάρη κερασιάς και ένα με αρσενικό όνομα, βάζουν τα ξύλα στο τζάκι να καούν και ανάλογα με τον κρότο ή τη φλόγα τους μπορούν να προβλέψουν το μέλλον.

Οι Μωμόγεροι του νομού Δράμας, είναι ένα έθιμο πολύ σημαντικό, παρέες ντυμένες με τομάρια λύκων ή τράγων, που θυμίζουν γέρους, επιδιώκοντας τύχη για τη νέα χρονιά, ψάλλουν τα κάλαντα  από σπίτι σε σπίτι.

Στην Κεντρική Ελλάδα τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων γίνεται το "τάισμα" της βρύσης. Τα χαράματα οι κοπέλες πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση και παίρνουν το αμίλητο νερό, αφού αφήσουν προηγουμένως εκεί βούτυρο, τυρί, ή ψημένο σιτάρι ή κλαδί ελιάς.

Η ελληνική παράδοση διέπεται από μία αναλλοίωτη συνέχεια και καθολικότητα, στοιχεία που είναι παρόντα στη σημερινή πολιτιστική ζωή του τόπου μας, μας γεμίζουν νοσταλγία, σοφία, χαρά είναι οι εμφανείς αποδείξεις της λειτουργικής παρουσίας του παρελθόντος στο παρόν. Τα πλούσια έθιμά μας, δεμένα με τα Χριστούγεννα και τον τόπο που τα διατηρούν, δίνουν το δικό τους χρώμα και σε αυτές τις γιορτές.
tourism.gr