Υπάρχουν κι αυτοί οι Έλληνες… που επιχειρούν ρισκάροντας

Δεν είναι ουτοπία ούτε ιστορίες για να περνάει η ώρα γράφοντας. Οι Έλληνες μπορούν να βγάλουν την χώρα από τον βούρκο κόντρα στα προγνωστικά. Τον δρόμο δείχνει το ελληνικό μπάσκετ με τις πάμπολλες επιτυχίες εν καιρώ μάλιστα κρίσης που, παρά την έλλειψη μεγάλων κεφαλαίων, διαφημίζει την χώρα διεθνώς . Μην γελάτε! Ο αθλητισμός είναι ένα πεδίο στο οποίο οι Έλληνες μπορούν να κινηθούν ελεύθερα ξεδιπλώνοντας το ταλέντο τους βάσει πάντα τακτικής και στρατηγικής, προκειμένου να λυγίσουν τον αντίπαλο.

Όταν το πάθος και το μεράκι των Ελλήνων συνδυαστεί με επαγγελματισμό σ’ ένα κατάλληλο περιβάλλον απασχόλησης, τότε τα «θαύματα» δεν αργούν να έρθουν. Ωστόσο, οι επιταγές που προέρχονται απ’ έξω σε συνδυασμό με ένα παραπαίον πολιτικό σύστημα δυσκολεύουν κατά πολύ μια τέτοια προοπτική.

Πάρ’ όλα αυτά οι Έλληνες και ειδικά οι νέοι άνθρωποι δεν χάνουν την ελπίδα τους. Προσπαθούν σε ένα δύσκολο περιβάλλον με δυσβάσταχτους φόρους, γραφειοκρατία και αντί-επαγγελματισμό από κρατικούς φορείς να κινηθούν όσο το δυνατόν ελεύθερα,  μαθαίνοντας παράλληλα να είναι αυτάρκεις σε γνώσεις και πείρα. Πλέον πολλοί νέοι δεν περιμένουν τον διορισμό αλλά θέλουν να τολμήσουν το άνοιγμα, με σκοπό την δημιουργία ελεύθερου επαγγέλματος μόνοι ή με φίλους-συνεργάτες.

Πέραν των όποιων σπουδών, αρκετοί είναι εκείνοι, οι οποίοι στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, αποφασίζουν να κάνουν το ταλέντο τους δουλειά με αρκετή δόση φαντασίας. Όσοι έχουν την δυνατότητα να εξασφαλίσουν ένα μικρό έστω κεφάλαιο, αντί να κάθονται περιμένοντας διορισμούς, αποφασίζουν να δημιουργήσουν. Ένα φίλος π.χ. ενώ σπούδασε φυσική, έχοντας πάθος και γνώση για συγκεκριμένο είδος χορού, άνοιξε μια μικρή σχολή, η οποία πάει αρκετά καλά. Έτσι άλλος έχοντας ταλέντο στο γράψιμο, συγγράφει, ενώ άλλος που έχει μια έκταση γης προσπαθεί να πατεντάρει προϊόντα, ώστε να τα προωθήσει ηλεκτρονικά. Πόσοι νέοι δεν ασχολούνται πλέον με τον αγροτικό τομέα;

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα νέων που κάνουν το μεράκι τους δουλειά. Η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν γίνεται εύκολα, ειδικά όταν απέναντι μας βρίσκεται ένα κράτος σοβιετικής νοοτροπίας πουπαρεμποδίζει την ελεύθερη πρωτοβουλία. Εκατοντάδες επί εκατοντάδων μικροεπιχειρήσεις κλείνουν και στο τέλος θα μείνουν οι πολυεθνικές μονοπωλώντας τα πάντα.

Μ’ αυτήν την πολιτική το κραχ δεν απέχει πολύ και μάλιστα θα λάβει χώρα και σε παγκόσμιο επίπεδο και τότε μας περιμένουν άλλου είδους εξελίξεις. Μέχρι τότε πρέπει να προσπαθούμε -όπως μπορεί ο καθένας, διότι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική-, βάζοντας το μυαλό να δουλεύει, ώστε να συνεχίσουμε να τρελαίνουμε την παγκόσμια «λαμογιά» με τις δυνατότητές μας. Υπάρχουν κι αυτοί οι Έλληνες…

 ΠΥΓΜΗ.gr