ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ: Ευκαιρία για πολιτική ίσων αποστάσεων

Εάν κάποιος ξεστόμιζε παλαιότερα ότι η Ρωσία θα κόντραρε σε γεωπολιτικό επίπεδο στα ίσια τις Η.Π.Α., θα τον θεωρούσαν τουλάχιστον γραφικό. Και όμως σήμερα αυτό συμβαίνει.

Στο επίκεντρο της ρώσο-αμερικανικής αντιπαράθεσης βρίσκεται στην παρούσα φάση η Ελλάδα. Η Αθήνα δέχεται πιέσεις τόσο από τους Αμερικανούς όσο και από τους Ρώσους για τον περίφημο διαγωνισμό των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ. Οι Αμερικανοί,έχοντας πρόσβαση στα ελληνικά κέντρα αποφάσεων, θέλουν πάση θυσία ν’ αποτρέψουν μια ενισχυμένη ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας Ρωσίας και απειλούν. Στην Ουάσινγκτον γνωρίζουν ότι, όπου αναμειχθεί ενεργειακά-διπλωματικά η Ρωσία του Πούτιν, αποτελεί δύσκολο αντίπαλο.

Από την άλλη οι Ρώσοι πιέζουν και θέλουν ν’ αποκτήσουν τουλάχιστον την ΔΕΠΑ, προκειμένου να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στις ενεργειακές πηγές της Ευρώπης. Πέραν τούτου επιδιώκουν να τους δοθεί η δυνατότητα (ψάχνουν την αφορμή) ενισχυμένης παρουσίας στον ελληνικό χώρο. Σε διαφορετική περίπτωση θα βάλουν σε παχύ πάγο τις ελληνό-ρωσικές σχέσεις, όπως αφήνουν να εννοηθεί στο Κρεμλίνο.

Η λογική υπαγορεύει, πως η ελεύθερη αγορά δεν μπορεί να επεκτείνεται πέρα από κάθε όριο. Η δημόσια περιουσία πρέπει να ανήκει στον λαό και να ελέγχεται πάντοτε από το κράτος, τουλάχιστον κατά 51%, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για οργανισμούς κοινής ωφέλειας. Εντούτοις, στα πλαίσια των ανεξέλεγκτων ιδιωτικοποιήσεων (που από πίσω τους κρύβονται διεθνή συμφέροντα) η Ελλάδα αποφάσισε να πουλήσει τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ.

Στην πολιτική, εφόσον μια χώρα δεν βρίσκεται σε θέση ισχύος απέναντι σε συμφέροντα, οφείλει να διαβλέπει τα σχέδια των ισχυρών, έτσι ώστε να δημιουργεί δικλείδες ασφαλείας, προωθώντας το καλύτερο δυνατό για την ίδια. Πιέσεις θα υπάρχουν πάντα, ειδικά σε περιπτώσεις που θίγονται μεγάλα συμφέροντα. Εκτός των άλλων χρειάζεται λοιπόν και πυγμή.

Λογικά η λύση θα βρεθεί κάπου στην μέση. Η προσφορά της Gazprom μόνο για την ΔΕΠΑ και όχι για τον Διαχειριστή Ελληνικού συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ), ίσως αποτελέσει τον συμβιβασμό με την Δύση, που δεν επιθυμεί «ρωσικό μονοπώλιο». Βέβαια, η μη δεσμευτική προσφορά της έτερης ρωσικής εταιρείας Sintez και για τις δύο (ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ) είναι μεγάλη (1.9 δις). Επίσης η… ξαφνική έγκριση από το ΤΑΙΠΕΔσυμμαχιών, μεταξύ επενδυτών που είχαν συμμετάσχει σε πρώτη φάση και εταιρειών που συνεχίζουν (M&M Gas Co, PPF, Socar – αζερική αμερικανικών συμφερόντων), ενδεχομένως αυξήσει τον ανταγωνισμό, αν και οι ρωσικές προσφορές είναι πολύ υψηλές.

Πάντως η υπόθεση με τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ θα δείξει, εάν η Ελλάδα έχει αποφασίσει ν’ ακολουθήσει πολιτική ίσων αποστάσεων από τις Μεγάλες Δυνάμεις ή να εμβαθύνει την μονόπλευρη εξάρτηση από την Δύση.

Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων

 ΠΥΓΜΗ.gr