Δωδώνη: Το ιστορικό της πώλησης, οι θορυβώδεις διαμαρτυρίες, η ταυτότητα των νέων μετόχων, η οφειλόμενη επαγρύπνηση και η ψυχρή πραγματικότητα

Με την «Αγροτική Βιομηχανία Γάλακτος Ηπείρου ΔΩΔΩΝΗ Α.Ε.» είχαμε ασχοληθεί πριν από δύο και πλέον χρόνια (10/9/2010) στο άρθρο μας με τίτλο «Δωδώνη: Το πολύτιμο κόσμημα της Ηπείρου σε διαδικασίες εκποίησης – η εναλλακτική λύση», τονίζοντας μεταξύ άλλων:

• Ότι αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα του «Κρατικο-Συνεταιριστικού» αγροτικού τομέα το οποίο όχι μόνο πέτυχε αλλά αποτελεί και λαμπρό «παράδειγμα για μίμηση»
• Ότι μέχρι σήμερα, στην «διαχείριση» της εταιρίας η διείσδυση του κομματικού κράτους, των πελατειακών σχέσεων και των παρεμβάσεων των πολιτικών πρέπει να θεωρείται περιορισμένη, γιατί αυτό «κρίνεται εκ του αποτελέσματος»: Τα τελευταία 27 χρόνια η «Δωδώνη» είναι συνεχώς κερδοφόρα διατηρώντας το κοινωνικό της πρόσωπο με την μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του εισοδήματος των κτηνοτρόφων της Ηπείρου μέσα στα πλαίσια μιας ελεύθερης αγοράς.
• Ότι η εναλλακτική λύση της «αλλαγής ιδιοκτησίας» θα μπορούσαν να είναι Ενώσεις Συνεταιρισμών – μέτοχοι, φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, 9.000 περίπου συνεργάτες της Γαλακτοβιομηχανίας (κτηνοτρόφοι, πελάτες εσωτερικού και εξωτερικού, εργαζόμενοι κ.α.) και (εάν δεν αρκούσαν) ιδιώτες Ηπειρώτες σε μια εταιρία λαϊκής βάσης. 
• Ότι η λύση θα έπρεπε να μείνει μακριά από εύκολες (αριστερές) λύσεις «δωρεάν κοινωνικοποίησης» που θα παραδώσουν εκ του ασφαλούς το πολύτιμο κόσμημα της Ηπείρου μας στο αδιόρθωτο πελατειακό κράτος, την κομματική εκμετάλλευση και τους επαγγελματίες συνδικαλιστές ή τις επίσης εύκολες (φιλελεύθερες) λύσεις της εκποίησης σε έλληνες ή ξένους επενδυτές, όπως διατάζουν οι επικίνδυνοι σύνδικοι των πιστωτών μας, δηλαδή το ΔΝΤ και η ΕΕ.

Έκτοτε πέρασαν δύο χρόνια αναποτελεσματικών «διεργασιών». Η ΑΤΕ, σύμφωνα με τις εντολές των δανειστών μας, έπρεπε να...

...περιοριστεί στον χρηματοπιστωτικό τομέα (είναι τράπεζα και όχι επιχειρηματίας – βιομήχανος σύμφωνα με την λογική τους). Άρα έπρεπε να πουλήσει όλες τις εταιρίες του χαρτοφυλακίου της, άσχετα αν ήταν κερδοφόρες (πράγμα σπάνιο) ή ζημιογόνες, που είναι και το πλέον συνηθισμένο. Μέσα στα πλαίσια αυτά, έγινε η προκήρυξη του διαγωνισμού πώλησης της «Δωδώνη» και τον Μάρτιο του 2012 κατατέθηκαν οι πρώτες προσφορές για την απόκτηση ποσοστού 67,77% που κατείχε η ΑΤΕ.

Περισσότερες από 10 προσφορές τόσο από το εξωτερικό (Friesland, Aria, Lactalis, Chobani κ.α.) όσο, φυσικά, και από το εσωτερικό (ΕΑΣ της Ηπείρου, Όλυμπος-Τυράς, Ήπειρος, Όμιλος Ρέστη κ.α.) οδηγήθηκαν στους συμβούλους αξιολόγησης (Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και Alpha Bank) προκειμένου να υποβάλλουν τις αξιολογήσεις τους στον εκκαθαριστή της ΑΤΕ, σύμφωνα με την αναλυτική διακήρυξη του διαγωνισμού που αργότερα (26 Απριλίου 2012).

Λίγα εικοσιτετράωρα πριν την ανακοίνωση των εταιριών που προκρίθηκαν στην τελική φάση του διαγωνισμού (24 Αυγούστου 2012), οι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηπείρου ανακοίνωσαν (όπως είχαν δεσμευτεί με την αρχική προσφορά του Μαρτίου) την εξεύρεση στρατηγικού επενδυτή – συνεργάτη που δεν ήταν άλλος από την ΒΙΚΟΣ ΑΕ του Πέτρου Σεπετά, ένα άλλο διαμάντι της Ηπείρου, μια από τις πιο επιτυχημένες επιχειρήσεις της χώρας μας, μέσα στις Top-25 όσον αφορά το ΕΒΙΤΑ και την καθαρή κερδοφορία, με ευρύτατο δίκτυο διανομής μέσα στην Ελλάδα, καταθέτοντας και «βεβαίωση» της Εμπορικής Τράπεζας για την διαθεσιμότητα των χρημάτων της προσφοράς.

Παρά την ύστατη αυτή προσπάθεια των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηπείρου (που είναι και μέτοχοι της «Δωδώνη») η ανακοίνωση των τριών προτάσεων που προκρίθηκαν στην δεύτερη φάση του διαγωνισμού (31 Αυγούστου 2012) δεν συμπεριλάμβανε την δική τους. Αιτιολογία απόρριψης των υπόλοιπων προτάσεων δεν υπήρχε (δεν προβλεπόταν από την προκήρυξη) - άλλωστε, η επιλογή των υποψηφίων δεν είχε την λογική της πλειοδοτικής προσφοράς, αλλά άγνωστων στο ευρύ κοινό (πιθανόν και στους «μνηστήρες») κριτηρίων επιλογής. Έτσι οι τρείς προτάσεις που προκρίθηκαν για την δεύτερη φάση του διαγωνισμού ήταν:

διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Λεων.Κουμάκη 

εδώ