Ο ΠΕΡΥΣΙΝΟΣ ΟΚΤΩΒΡΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΡΙΩΝ

Από πραξικόπημα δεν πήγε τελικώς ο ΓΑΠ, ωστόσο πήγε από δημοψήφισμα πέρυσι το Φθινόπωρο! Αναρωτιέμαι ποιος  να είχε ανάγκη από βρωμοπόδαρους καραβανάδες ενώ διέθετε, τότε, η χώρα κουκλάρες πολιτικούς σαν την κ Μιλένα Αποστολάκη και την κ Εύα Καιλή; Εκτός εάν συναγωνιζόταν δυο διαφορετικά κέντρα για το ποιος θα πρωτοανατρέψει την κυβέρνηση ή αν ακόμη ο ΓΑΠ ήθελε απλώς ένα grand finaleπου να υπενθύμιζε αιώνια την προσήλωση του σε διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας!

 Δεν είναι πάντως μόνο οι «ανεξήγητες» μαζικές αποστρατείες του Μπεγλίτη, δεν είναι μόνο οι ευθύνες που δεν ζητήθηκαν ποτέ για το κίνημα της καλτσοδέτας και τους  ηθικούς αυτουργούς αυτού, δεν είναι η πανταχόθεν επιδειχθείσα ανοχή προς Σαρκοζί κά ως εαν αυτοί να ομιλούσαν για την προπολεμική Αλγερία αλλά είναι και εκείνη η παράδοξη άρνηση της αριστεράς να αδράξει την ευκαιρία καθώς και η έλλειψη ευαισθησίας από τόσους και τόσους που κόπτονται περί άμεσης δημοκρατίας

Πάκης ο μετεξεταστέος