Δήμος Ιωαννιτών:Εκδήλωση μνήμης για τον Βασίλη Ηλιάδη

Αφιερωμένη στη μνήμη του Βασίλη Ηλιάδη που υπηρέτησε το Δήμο Ιωαννιτών από τη θέση του αντιπροέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου ήταν η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ.

Το Δημοτικό Συμβούλιο Ιωαννίνων και πλήθος Γιαννιωτών τίμησαν τη μνήμη ενός ανθρώπου που υπηρέτησε τα κοινά με συνέπεια, ειλικρίνεια και αγωνιστικότητα.

Ο Βασίλης Ηλιάδης έφυγε πρόωρα από τη ζωή πριν από δύο χρόνια αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό αλλά και μία μεγάλη κληρονομιά.

«Ο χαμός του έκανε φτωχότερο το Δημοτικό Συμβούλιο και την τοπική αυτοδιοίκηση. Άφησε όμως το αποτύπωμά του στην τοπική κοινωνία» σημείωσε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Δημήτρης Γιωτίτσας ανοίγοντας την εκδήλωση.

Για μία υποχρέωση του Δημοτικού Συμβουλίου σε έναν άνθρωπο που το υπηρέτησε με πάθος και μαχητικότητα έκανε λόγο ο δήμαρχος Φίλιππας Φίλιος.

«Υπήρξε ένας συνάδελφος που υπερασπίζονταν τις απόψεις του με παρρησία και θάρρος» σημείωσε ο επικεφαλής της Ανεξάρτητης Δημοτικής Πρωτοπορίας, ενώ ο κ. Στέφανος Σκοπούλης τόνισε ότι υπερασπίστηκε με γενναιότητα και με συνέπεια τις αρχές του.

«Ήταν ένας αυθόρμητος άνθρωπος με πάθος κι εντιμότητα. Όσοι συνεργαστήκαμε μαζί του θα τον έχουμε στην καρδιά μας. Ελπίζουμε να βρεθούν μιμητές του στην πόλη» ανέφερε ο κ. Γιάννης Μελανίδης, ο οποίος παρέστη στην εκδήλωση που έγινε.

Η κεντρική ομιλία για τον Βασίλη Ηλιάδη έγινε από τον πρόεδρο της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Πνευματικού Κέντρου Μωυσή Ελισάφ.

Η ομιλία του κ. Ελισάφ:

Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Δήμαρχο της πόλης και το Δημοτικό Συμβούλιο για την εξαιρετική τιμή να μιλήσω στην αποψινή εκδήλωση για τον αξέχαστο φίλο Βασίλη Ηλιάδη.

Είμαι ίσως ο πιο ακατάλληλος να μιλήσω για τον Β.Η. Υπήρξα ο φίλος επί σειρά ετών. Υπήρξα και ο συνοδοιπόρος. Που με το θάνατό του δεν έμεινα μόνον φτωχότερος. Έμεινα άναυδος. Και ανήμπορος να εκφραστώ. Άλλωστε και η γλώσσα μπροστά στο τελεσίδικο γεγονός του θανάτου συναντά τα όριά της. Δύο χρόνια κιόλας από τότε που έφυγε κι ακόμα να δεχτώ ότι λείπει. Από την άλλη πλευρά αυτό που υπερβαίνει ακόμη και το θάνατο είναι η μνήμη των επιζώντων, στην ασφάλεια της οποίας ο θάνατος ακυρώνεται.

Και αυτό ισχύει για κάθε αποδημία.

Ιδιαίτερα όμως για όσους έθεσαν τη ζωή τους στην υπηρεσία των πολλών, όπως ο Β.Η. τότε είναι οι πολλοί που επιφορτίζονται με το χρέος της μνήμης. Είναι η μνήμη των πολλών που καλείται να επιτελέσει αυτή την υπέρβαση. Και να ακυρώσει το θάνατο.  Και αυτό ακριβώς επιχειρεί σήμερα ο δήμος Ιωαννιτών: Να θυμηθεί ο ίδιος.  Aλλά και να θυμίσει στους νεώτερους, ότι το σημερινό παρόν, δεν είναι παρθενογέννητο. Αλλά διαμορφώθηκε με την προσφορά και συχνά και τη θυσία κάποιων που προηγήθηκαν. Που ασχολήθηκαν με τα κοινά. Αλλά και για τα κοινά. Και όχι προς ίδιον όφελος.  Που ιεραρχούσαν το κοινό αγαθό πάνω από το ατομικό συμφέρον.

Και κυρίως που αισθάνονταν την πολιτική  ως σύνθεση λόγου και πράξης. 

Ο Β.Η. είναι και παραμένει ανάμεσά μας, ακριβώς γιατί ήταν ένας απ αυτούς τους πρωτοπόρους. Τη διαδρομή του, την προσφορά του και τη συμβολή του στα κοινά επιχειρεί να αναδείξει σήμερα ο Δήμος Ιωαννιτών, ως ένδειξη ελάχιστης τιμής. Και για να θυμηθούμε,  αλλά και να θυμίσουμε. Και σήμερα,  αυτό είναι ιδιαίτερα αναγκαίο. Σήμερα, που η χώρα μας βιώνει μια πρωτόγνωρη κρίση, οφείλουμε να καταφύγουμε στη μνήμη και όχι μόνον ως οφειλόμενη τιμή, αλλά ως κατεπείγουσα ανάγκη, προκειμένου να φέρουμε στο προσκήνιο, εκείνα τα πρότυπα των οποίων μιμούμενοι την κατάθεση, ίσως μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση.

Ο Β.Η. ήταν ένα παρόμοιο πρότυπο. 

Διέρχομαι επί τροχάδην τη διαδρομή του :  Απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής και πτυχιούχος της Κτηνιατρικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου εξειδικεύτηκε με υποτροφία της Δανικής Κυβέρνησης  στην  Ανώτατη Γεωργική  και Κτηνιατρική Σχολή της Κοπεγχάγης. Είχε όμως  και μια  επόμενη εξειδίκευση στα σφαγεία  του Villa Grande της Ιταλίας. Στη συνέχεια και από το 1997 υπηρέτησε ως τακτικός καθηγητής Εφαρμογών του τμήματος Ζωϊκής Παραγωγής του ΤΕΙ Ηπείρου. Από το 2002- 2004 διετέλεσε Πρόεδρος του Οργανισμού Πιστοποίησης και Επίβλεψης γεωργικών προϊόντων και υπήρξε Πρόεδρος και Δ/νων σύμβουλος της αναπτυξιακής εταιρείας «ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΕ»  το χρονικό διάστημα  1995 – 2001. Επίσης διετέλεσε Πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής Ανάπτυξης και Απασχόλησης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ιωαννίνων , αλλά και Αναπληρωτής  Νομάρχης της Ν.Α. Ιωαννίνων τα έτη 1994 –2002. Το 2000 ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του ΓΕΩΤΕ. Στις δημοτικές εκλογές του 2006 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος και επελέγη ως πρόσωπο κοινής αποδοχής από όλες τις παρατάξεις στη θέση του αντιπροέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, μέχρι το θάνατό του.

Θα μπορούσα να συνεχίσω σχετικά με τη δραστήρια συμμετοχή του σε επιστημονικά συνέδρια και άλλες κοινωφελείς δραστηριότητες και πρωτοβουλίες. Σεβόμενος το χρόνο θα προτιμήσω μια μικρή εκτίμηση της προσφοράς του που τη θεωρώ σημαντικότερη.  Με το σκεπτικό ότι στην κρίση που βιώνουμε τα χαρακτηριστικά  της κατάθεσης του Β.Η. στα κοινά είναι περισσότερο χρήσιμα. 

Στη μακρινή διαδρομή που συμμετείχε στα κοινά ο Β.Η. είχε σταθερές αρχές και συγκεκριμένες θέσεις. Που τις υπηρετούσε με συνέπεια. Και τούτο γιατί γνώριζε ότι και στην πολιτική – αν όχι ιδιαίτερα στην πολιτική - έντιμη φωνή δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν αποτελεί έκφραση μιας έντιμης στάσης. Γνώριζε ακόμη ότι η άγνοια, η αδιαλλαξία οι σκόπιμες ανακρίβειες συχνά είναι δεμένες με σκοπιμότητες. Γνώριζε ακόμη  ότι η έντιμη φωνή δεν φτιάχνεται από ρητορικές εξάρσεις  και άκαμπτες ιδεοληψίες.  Φτιάχνεται από τις προσδοκίες και τα όνειρα των πολιτών. Και ακόμη περισσότερο φτιάχνεται από την ακριβή εκτίμηση της πραγματικότητας. Εκτίμηση που δείχνει τα όρια του εφικτού. Και  είναι αυτά τα όρια που συνδέουν το πολιτικό λόγο με την πράξη. Και  τον προσγειώνουν στην πραγματικότητα.

Ο Β.Η. ήταν ένας μαχητικός δημοκράτης που είχε αναγάγει το κοινό αγαθό σε υπέρτατη αξία. Και μάλιστα σε μια εποχή που ο ατομικισμός αποθεώνεται. Παράλληλα ήταν ο υπερασπιστής της γνώμης των πολλών αλλά και ο ασυμβίβαστος μαχητής των ιδεών και οραμάτων για τα οποία μάχονταν κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, με προσωπικές θυσίες. Υπήρξε πάντοτε ένθερμος οπαδός του απόλυτου στη λογική του ότι αν δεν επιζητείς το ανέφικτο δεν θα προσεγγίσεις ούτε το εφικτό. Ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή των ριψοκίνδυνων αγώνων υπέρ των αδυνάτων και ανίσχυρων, πάντοτε αριστούχος των ευγενών αναμετρήσεων που δεν θεωρούσε τον διαφωνούντα αντίπαλο ή ακόμα χειρότερα, εχθρό. Αλλά συναγωνιστή από άλλη όχθη για την αναζήτηση της μόνιμα διαφεύγουσας πραγματικότητας.

Τον πολιτικό λόγο του  Β.Η. τον κοσμούσαν οι παραπάνω  αρχές.

 Αλλά και κάτι ακόμη σημαντικότερο:

Ο Β.Η. ήταν βαθύτατα δημοκράτης. Γνώριζε, όπως και όλοι οι αυθεντικοί δημοκράτες, ότι το πολίτευμα της δημοκρατίας απευθύνεται σε ελεύθερους και ενημερωμένους πολίτες που συγκροτούν μια ποικιλόμορφη κοινωνία. Η οποία, όμως, είναι βαθιά διαιρεμένη και διαστρωματωμένη. Και το ίδιο διαστρωματωμένα είναι συχνά και τα αντιτιθέμενα  συμφέροντα της έτσι κι αλλιώς κατακερματισμένης κοινωνίας.  Συνέπεια των οποίων είναι οι εύλογες ή και οι αναπόφευκτες διαφορές. Και κατ’ επέκταση και οι συγκρούσεις. Το χρέος όμως της δημοκρατίας είναι , μεταξύ άλλων, και αυτό ακριβώς : Σε μια κοινωνία κατ ανάγκη τόσο διαφοροποιημένη,  για να επιβιώσουν και να συνυπάρξουν οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από ένα βαθμό οργάνωσης. Οργάνωσης που στόχο θα έχει να υπηρετήσει τους συγκεκριμένους ζωντανούς ανθρώπους με τις συγκεκριμένες αντιδράσεις και συναισθήματα με τη δεδομένη ποικιλία συμφερόντων και διαφορών και όχι  αφηρημένα τον άνθρωπο.  Ο Β.Η. ήταν πεπεισμένος ότι το Χρέος της δημοκρατίας είναι η πολιτική διαχείριση αυτών των διαφορών. Με στόχο τη συναίρεσή τους, και όχι η αναίρεση των φορέων τους και μαζί και της δημοκρατίας μέσα από διαρκείς και άγονες συγκρούσεις Από το σημείο αυτό εκκινώντας ο Β.Η. αναγνώριζε ως ύψιστη αρετή της δημοκρατίας τη μετριοπάθεια. Στη βάση της λογικής ότι τελικά η διαφορά δεν φτωχαίνει τον πολιτικό λόγο. Αντίθετα τον εμπλουτίζει. Και επιπλέον ενισχύει τη λειτουργικότητα, την αποτελεσματικότητα αλλά και τη βιωσιμότητα κάθε επιλογής. Και αυτό το αναγνώριζε ως αναγκαιότητα σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας σφαίρας. Είτε πρόκειται για  την Πολιτεία, τα κόμματα, το Δήμο, τα συνδικάτα ή και όποια άλλη κοινωνική οργάνωση. Μόνον μέσα από τον εξορθολογισμένο διάλογο και τη μετριοπάθεια οι αντιπαραθέσεις μπορούν να βρουν διέξοδο  και  να καταλήγουν σε γόνιμη επιλογή.  Της οποίας η αξιόπιστη εφαρμογή της καθώς και η βιωσιμότητά της θα εξαρτηθεί και από το βαθμό συναίνεσης.  Στο πλαίσιο της οποίας οφείλει να γίνεται και η σύνθεση των διαφορών. Και να προσθέσω ακόμη ότι ο Β.Η., όπως και κάθε γνήσιος δημοκράτης, γνώριζε  ότι  από το βαθμό συναίνεσης καθορίζεται γενικότερα και η αξιοπιστία της πολιτικής. Που όταν πλήττεται κινδυνεύει με την απόρριψη. Με ό,τι δυσμενές σημαίνει αυτή η απόρριψη για τη δημοκρατία.    

Ο Β.Η., όπως και κάθε αυθεντικός δημοκράτης, είχε σταθερά προσηλωμένη την προσοχή του όχι στην πρόθεση μιας πρωτοβουλίας, που σε κάθε περίπτωση και αυτή κρίνεται, αλλά στο αποτέλεσμα . Το οποίο πρέπει να ενσωματώνει μέρος των τάσεων του εκλογικού σώματος, Είτε αυτό είναι η Πολιτεία, ο Δήμος ή το Συνδικάτο. Και για αυτό συντάσσονταν με την άποψη ότι οι πολίτες  πρέπει οι ίδιοι να συμμετέχουν στον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας  τους. Και στον τρόπο που αξιόπιστα θα ενσωματώνεται η πλειοψηφική τους άποψη στην όποια πολιτική επιλογή.  Μόνον έτσι ουσιαστικοποιείται η δημοκρατία. Μόνον έτσι προστατεύονται οι επιλογές από τον κίνδυνο να υπαχθούν σε σκοπιμότητες των λίγων. Μόνον έτσι οι πολλοί αξιοποιούν τα πολιτικά τους δικαιώματα και αναλαμβάνουν ταυτοχρόνως και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις.      Αυτές, ακριβώς  τις  αρχές ο Β.Η. τις υπηρέτησε από ποικίλες θέσεις 

Με τη σημερινή τελετή αυτή την παρακαταθήκη τιμούμε.  Και η τιμή θα είναι ουσιαστική αν τις αρχές αυτές τις μιμηθούμε οι εναπομείναντες, αλλά και οι νεώτεροι. Μεσσίες δεν υπάρχουν πλέον. Η σωτηρία μας εξαρτάται και από εμάς τους ίδιους. Και αυτή την ευθύνη μας καλεί να αναλάβουμε η οικονομική κρίση που μας απειλεί.

Αλλά το ίδιο απαιτούν από εμάς και οι γενιές που έρχονται.