Αρτα:Το σπίτι του γείτονα κάηκε..

Γράφει ο  Δημήτρης Ντάλας στο taxydromosartas

Μια παλιά παροιμία προφητικά στοχάζεται ότι «αν πάρει φωτιά το σπίτι του γείτονα, μετά θα έλθει και του δικού σου η σειρά».

Η συχνή και αλληγορική χρήση της, παραμέρισε ένα τέτοιο πραγματικό γεγονός, σε αυστηρά θεωρητικό επίπεδο και αποδυνάμωσε την πραγματική της έννοια! Όμως, στην αληθινή ζωή τα πράγματα εξελίσσονται από μόνα τους και έξω από λογικές και προβλέψεις καμιά φορά.

Πριν από μερικές νύχτες, κι ήταν τέσσερις τα ξημερώματα, το σπίτι της γειτόνισσας κ. Γεωργίας ,εδώ στην Άρτα, πήρε φωτιά και κάηκε. Δεν έμεινε τίποτε. Μέχρι και η στέγη, που ήταν από κεραμοσκεπή, κατέρρευσε. Παλιό, αλλά περιποιημένο και κουκλίστικο σπιτάκι δυο δωματίων και μιας μικρής κάμαρης. Ήταν η φωλιά τεσσάρων πονεμένων ψυχών. Της μάνας με τις δυο κόρες και της θείας. Τώρα έμειναν στο δρόμο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Η γειτονιά ξύπνησε τρομαγμένη. Το στοιχειό της φωτιάς είχε φουντώσει. Εμείς ,θεατές μπροστά σε μια ανθρώπινη τραγωδία. Εκρήξεις, σύννεφα καπνού, αναθυμιάσεις, φλόγες ατιθάσευτες, θρήνοι γοεροί ,ήταν όλο το σκηνικό. Όλοι μας, απλοί και άβουλοι παρατηρητές, αδύναμοι και υποταγμένοι στης φύσης τη μανία, που έκανε το βρώμικο έργο της. Το θαύμα δεν έρχεται. Το καταστροφικό της έργο συντελείται. Ήλθε και η πυροσβεστική, έσβησε με δυσκολίες όλες τις εστίες, αλλά κυρίως προστάτευσε τα διπλανά σπίτια από την επέκταση της.
Με το φώς της μέρας ήλθε η αποκάλυψη. Η απόλυτη καταστροφή στο βιος της οικογένειας. Αποκαμωμένη προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι της συνέβη, ψάχνοντας στα καμένα υπάρχοντά της. Ελπίζουν τα κορίτσια μήπως και βρουν για τον εαυτό τους κάτι πολύτιμο που ενδεχομένως να γλύτωσε. Θλιμμένα, σκυφτά πρόσωπα σε απόγνωση. Ευτυχώς δεν είχαμε ανθρώπινες απώλειες .Ο πόνος ξεπερνά την ήσυχη καθημερινότητα. Τα παραμιλητά και τα απλανή βλέμματα πρόκες που καρφώνουν της γειτονιάς την καρδιά.
Οι οργανωμένες κρατικές και δημοτικές δομές δεν γνωρίζω για το πώς θα διαχειριστούν μια τέτοια δραματική κατάσταση. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να τύχει η φτωχή οικογένεια της καλύτερης μεταχείρισης. Απαραίτητη η ψυχολογική στήριξη, καθώς και η κάλυψη άμεσα των βασικών αναγκών σε τρόφιμα και ρουχισμό.
Είναι βεβαίως τώρα και η ώρα της κοινωνίας. Τώρα θα πρέπει να δράσει και να μιλήσει. Με ενεργή συμμετοχή, με ανθρωπιά, με κατανόηση και αλληλεγγύη, με αγάπη και συμπόνια να απαλύνει τις βαθιές πληγές που τους κατάφερε η κακιά η ώρα. Ας θυμόμαστε!.Μετά του γείτονα το σπίτι έχει σειρά το δικό μας. Και τότε θα μείνουμε μόνοι μας να παλεύουμε, αν σήμερα δεν βοηθήσουμε και δεν ξεδιπλώσουμε ευαισθησίες, ηθικές, αρετές και προπατορικές αξίες στην πράξη. Τότε θα θυμηθούμε τα παραπάνω λόγια του Γερμανού πάστορα Martin Nicmoller, ομήρου στα ναζιστικά στρατόπεδα: Όταν ήλθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ήλθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν ήλθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν εβραίος. Όταν ήλθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς να αντιδράσει... Αλλά τότε θα είναι αργά.

ΥΓ. Τηλέφωνο επικοινωνίας με την οικογένεια: 6942508496 (κ. Λάμπρος)