Κινηματογραφικό αφιέρωμα απο το Καλλιτεχνικό Σωματείο ΕΞΑΥΔΑ

Η ζωή του μεγάλου σαξοφωνίστα Τσάρλι Πάρκερ , ιδρυτή του ρεύματος της  Μπιμποπ μουσικής , που πέθανε σε ηλικία μόλις 35 ετών από υπερβολική κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών.
Λίγα λόγια για τον Τσαρλί  Πάρκερ
Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1920, στο Κάνσας , όπου αποτελούσε εκείνη την εποχή , σημαντικό κέντρο της αφροαμερικάνικης μουσικής. Ήταν γιός του Τσαρλ Παρκερ και της Αντι Μπέιλι.
Τα πρώτα δέκα χρόνια της ζωής του ο Πάρκερ δεν έδειξε να διαθέτει  κάποια ιδιαίτερη κλίση στην μουσική. Ξεκίνησε να μαθαίνει σαξόφωνο σε ηλικία έντεκα χρονών , ενώ αργότερα αποτέλεσε μέλος της σχολικής ορχήστρας, πριν εγκαταλείψει το σχολείο το 1935.
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να εξελιχθεί σε επιδέξιο σαξοφωνίστα, και αν μετατραπεί σε επαγγελματία μουσικό. Μέχρι το 1939 εργάστηκε ως μουσικός σε διάφορα τοπικά τζατ συγκροτήματα , διαμορφώνοντας όμως και το προσωπικό του ύφος.  Περίπου το 1940, έγινε μέλος της ορχήστρας του πιανίστα Jay McShann, με την οποία περιόδευσε για πρώτη φορά, σε νυχτερινά μουσικά κέντρα στις νοτιοδυτικές πολιτείες αλλά και συμμετείχε σε ηχογράφηση. Την ίδια περίοδο, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της ορχήστρας του MacShann, εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, που αποτελούσε το κυρίαρχο κέντρο της τζαζ μουσικής.

Το 1942 έγινε μέλος της ορχήστρας του Ερλ Χάινς, όπου παρέμεινε για οκτώ μήνες. Στο διάστημα αυτό, συνεργάστηκε με τον Ντίζι Γκιλέσπι και άρχισε να διαμορφώνει το ύφος της μπίμποπ μουσικής.  Η πρώτη ηχογράφηση του Πάρκερ, που εισήγαγε το νέο είδος σε ένα ευρύτερο ακροατήριο, έγινε το Σεπτέμβριο του 1944. Έχοντας αποκτήσει μεγαλύτερη φήμη, το 1945, ηγήθηκε της πρώτης προσωπικής του ορχήστρας, συνεργαζόμενος παράλληλα και με τον Ντίζι Γκιλέσπι στα πλαίσια άλλων μουσικών συνόλων.

 Ο Πάρκερ συνέχισε να εμφανίζεται σε κέντρα του Λος Άντζελεςμέχρι τις 29 Ιουνίου του 1946, ημερομηνία κατά την οποία χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο, λόγω νευρικής κατάρρευσης και του εθισμού του, στην ηρωίνη και το αλκοόλ. Η παραμονή του στο νοσοκομείο διήρκεσε έξι μήνες και στη συνέχεια επανήλθε στα μουσικά δρώμενα, αρχικά στο Λος Άντζελες και αργότερα στη Νέα Υόρκη, όπου επέστρεψε τον Απρίλιο του 1947.

 Η επόμενη περίοδος υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγική. Μαζί με τους Μάιλς Ντέηβις, Ντιουκ Τζόρνταν, Τόμι Πόττερ και Μαξ Ρόουτς, σχημάτισε ένα κουιντέτο, με το οποίο ηχογράφησε αρκετές από τις δημοφιλέστερες συνθέσεις του

 Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, σε κακή οικονομική κατάσταση και με προβλήματα υγείας εξαιτίας των καταχρήσεων ουσιών, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει δύο φορές (1954), ενώ εισήχθη και στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Bellevue της Νέας Υόρκης. Η τελευταία δημόσια εμφάνισή του έγινε στις 5 Μαρτίου του 1955, στο κέντρο Birdland (όνομα που δόθηκε προς τιμήν του). Πέθανε επτά ημέρες αργότερα, σε ηλικία 34 ετών, στο Μανχάτταν, από πνευμονία.

Λιγα λόγια για το έργο

O απεριόριστος θαυμασμός που έτρεφε πάντα για την τζαζ, χάρισε τελικά στον Κλιντ Ίστγουντ τη Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας με αυτή την ταινία, που σκιαγραφεί τη ζωή του πρωτοπόρου μουσικού της τζαζ, Τσάρλι Πάρκερ. Ένα υποβλητικό ψυχολογικό δράμα, που εξυμνεί το απαράμιλλο ταλέντο του θρυλικού μουσικού, αλλά παράλληλα ρίχνει μια διεισδυτική ματιά στις αυτοκαταστροφικές υπερβολές του. Η πληθωρική ερμηνεία του Φόρεστ Γουίτακερ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών. Η Νταϊάν Βενόρα, που ενσαρκώνει την πιστή σύζυγό του, Τσαρλι  Πάρκερ, τιμήθηκε με το βραβείο β’ γυναικείου ρόλου από την Ένωση Κριτικών της Νέας Υόρκης. Η δεξιοτεχνική μίξη των σόλο ηχογραφήσεων του Τσάρλι Πάρκερ με τις εκτελέσεις κομματιών του από σύγχρονους μουσικούς αποτέλεσε τη δημιουργία ενός εκπληκτικού σάουντρακ, που χάρισε στην ταινία το Όσκαρ καλύτερης ηχοληψίας. Ένας απαράμιλλος φόρος τιμής στον θρυλικό «Yardbird» από τον Κλιντ Ίστγουντ.