Συνέντευξη του Νίκου Ανδρουλάκη στο ΑΠΕ - ΜΠΕ

Συνέντευξη του Νίκου Ανδρουλάκη στο ΑΠΕ - ΜΠΕ

Το εγχείρημα, κ. Ανδρουλάκη, για τη δημιουργία ενός ευρύτερου φορέα των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων της Σοσιαλδημοκρατίας και του Κέντρου φαίνεται να βρίσκεται σε αδιέξοδο μετά το ναυάγιο των πολύμηνων συζητήσεων ανάμεσα στη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι. Έχετε εξήγηση γιατί συνέβη;

Δυστυχώς, δεν έχει γίνει αντιληπτό το ιστορικό βάρος των σημερινών επιλογών μας. Οι ματαιοδοξίες κατέληξαν να λειτουργήσουν παρελκυστικά. Θεωρώ ότι η επιλογή της ηγεσίας πρέπει να είναι το τελευταίο στάδιο της αναγέννησης της παράταξης μας και όχι το πρώτο. Είναι προφανές ότι μέρος της μέχρι σήμερα αποτυχίας του εγχειρήματος συγκρότησης νέου φορέα στην Κεντροαριστερά οφείλεται στην υδροκέφαλη προσπάθεια συγκρότησης του. Πρέπει να αρχίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω, ενώ μέχρι τώρα η προσπάθεια ήταν αντίστροφη. Αυτό που έχει σημασία είναι η πολιτική πρόταση της παράταξης να είναι σύγχρονη, η θεσμική συγκρότηση ολοκληρωμένη και με αξιόπιστα πρόσωπα. Αυτό είναι και το σημαντικό για τη χώρα αλλά και τους ψηφοφόρους μας.

Όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα πώς θα μπορούσε κατά τη γνώμη σας να αναθερμανθεί το εγχείρημα και να αποκτήσει προοπτική;

Το θεωρώ δεδομένο ότι θα επικαιροποιηθεί και πάλι η αναγκαιότητα συγκρότησης της δημοκρατικής παράταξης λόγω της επιδείνωσης των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών. Η χώρα έχει ανάγκη από μια σύγχρονη και ισχυρή παράταξη στον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας. Η προσπάθεια για έναν νέο φορέα στην Κεντροαριστερά δεν περιορίζεται στα όρια των σημερινών κομμάτων του χώρου. Υπάρχουν χιλιάδες ψηφοφόροι που επέλεξαν άλλα κόμματα και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι, έχοντας συνειδητοποιήσει τα τερατώδη ψέματα, αναζητούν έναν νέο λόγο που θα ακουμπήσει τους προβληματισμούς τους και θα εκφραστεί με τη γλώσσα της αλήθειας.

Ως βασική διαφωνία καταγράφηκε η στρατηγική της κυβερνητικής συνεργασίας, και ειδικότερα το ενδεχόμενο στήριξης μιας κυβέρνησης της ΝΔ, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι αυτό το κύριο πρόβλημα; Γιατί στα προγραμματικά επήλθε συμφωνία.

Το ζήτημα στήριξης μια υποθετικής κυβέρνησης δεν μπορεί να τίθεται σε ουδέτερο χρόνο. Η συμμέτοχη σε μια κυβέρνηση συνεργασίας εξαρτάται από την προγραμματική συνάφεια, τους πολιτικούς συσχετισμούς της δεδομένης στιγμής και την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας. Ο τρόπος που ανοίγει αυτή η συζήτηση σήμερα δείχνει ότι κάποιοι δεν πιστεύουν ότι μπορούμε να πρωταγωνιστήσουμε. Είναι ένδειξη αδυναμίας και ηττοπάθειας να δείχνεις ως αποκούμπι. Χωρίς μεγαλομανίες, μπορούμε να αγωνιστούμε με πάθος στη βάση της κοινωνίας και να ανατρέψουμε το σημερινό στάτους κβο που υπονομεύει τον δημοκρατικό διάλογο και συντηρητικοποιεί περισσότερο την κοινωνία.

Εφόσον συγκροτηθεί ο ενιαίος φορέας προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθεί; Προς τη Κεντροδεξιά, προς τη ΝΔ ή αντιθέτως προς τον ΣΥΡΙΖΑ;

Το ιδεολογικό πλαίσιο της Σοσιαλδημοκρατίας είναι γνωστό, δεν καλούμαστε να ανακαλύψουμε τον τροχό. Το θέμα είναι πως, με βάση τις αρχές και τις ιδέες μας, και βιώνοντας παράλληλα τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες στη χώρα, θα προτείνουμε ένα πρόγραμμα κοινωνικά δίκαιο. Το ιστορικό βάρος και η συνείδηση τής παράταξης είναι πολύτιμα, αλλά δεν μπορούν να αποτελούν καταφύγιο απόδρασης από τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί και συντελούνται σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Πώς εκτιμάτε συνολικά τη κυβερνητική θητεία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο κ. Τσίπρας στη ΔΕΘ δήλωσε ότι παρά τις δυσκολίες τα πράγματα πάνε καλύτερα.

Ο κ. Τσίπρας είναι ο αρχιμάστορας του πολιτικού λόγου της ύστερης αλήθειας. Εάν η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται στην αφήγηση του τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Ξέρετε, αυτό είναι, δυστυχώς, χαρακτηριστικό της εποχής μας. Και στο παρελθόν υπήρχαν παραδείγματα παραπλανητικού πολιτικού λόγου, όχι όμως σε τέτοια έκταση. Σήμερα το φαινόμενο είναι εμφανές σε πολλές δυτικές χώρες όπου το ψέμα παρουσιάζεται ως πραγματικότητα και η αλήθεια ως ύβρη.

Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να σκιαγραφήσει μια πραγματικότητα που είναι στα όρια του φανταστικού, όπου η οικονομία σταθεροποιείται ενώ η ανάπτυξη θα προέλθει από τη φόρτιση του ελατηρίου της οικονομίας, όπως είπε ο ίδιος στη ΔΕΘ, χωρίς αυτός και η κυβέρνηση του να κάνουν τίποτα.

Για να επιστρέψουμε όμως στην πραγματικότητα, μόλις τους τρεις τελευταίους μήνες είχαμε: Συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 0,9% σε σχέση με το δεύτερο τρίμηνο του 2015. Στους επιμέρους δείκτες του β' τριμήνου, μείωση 11,4% σημείωσαν, σε ετήσια βάση, οι εξαγωγές αγαθών και προϊόντων. Μείωση των εσόδων του Ιουλίου κατά 641 εκατ. ευρώ ή 2,2% έναντι του στόχου. Ενδεικτική είναι και η κατά 60 εκατ. απόκλιση των εσόδων του ΦΠΑ μετά την αύξηση των συντελεστών. Αδυναμία καταβολής φόρων από το 25% των υπόχρεων φορολογούμενων, που δεν κατέβαλαν ούτε καν την πρώτη δόση του φόρου εισοδήματος. Τα ελληνικά ομόλογα είχαν τις χειρότερες επιδόσεις από όλα τα ομόλογα της ΕΕ από την ημερομηνία ολοκλήρωσης της προηγούμενης αξιολόγησης μέχρι και σήμερα. Το ελληνικό δεκαετές ομόλογο είναι στα 8,2%, ενώ της Πορτογαλίας στο 3% και της Κύπρου 3,2%.

Η κυβέρνηση οφείλει να προσγειωθεί στην πραγματικότητα και να αναλάβει πρωτοβουλίες για την σταθεροποίηση της οικονομίας. Εάν δεν το πράξει δεν είναι μόνο υπόλογη προς τον ελληνικό λαό, αλλά και προς την ιστορία.

Βλέπουμε ένα διαρκές ενδιαφέρον των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και συχνές επαφές με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν σας δημιουργεί πρόβλημα;

Όχι, καθόλου. Ο κ. Τσίπρας καλείται σε αυτές τις συναντήσεις ως παρατηρητής όπως συνέβαινε και πιο παλιά με τον Πρόεδρο της Κύπρου ο οποίος προερχόταν από το ΑΚΕΛ, το οποίο συμμετέχει στην ίδια ομάδα με του κ. Τσίπρα. Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να παρουσιάσει στο εσωτερικό της χώρας μια προβλεπόμενη διαδικασία ως κάτι το καινούργιο, το οποίο γίνεται αποκλειστικά για τον ίδιο. Αυτό δεν ισχύει. Ελπίζουμε ότι αυτές τις συναντήσεις ο κ. Τσίπρας θα τις εκμεταλλευθεί ώστε να προωθήσει τα συμφέροντα της χώρας, αλλά και να υιοθετήσει στοιχεία σύγχρονου και υπεύθυνου πολιτικού λόγου.

Πώς είδατε τη συνάντηση των Ευρωπαίων ηγετών των χωρών του Νότου; Από τις αντιδράσεις στη Γερμανία κι άλλες βόρειες χώρες φαίνεται να ενόχλησε.

Οι περιφερειακές συναντήσεις Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών είναι πάντοτε καλοδεχούμενες Η συνεννόηση, η συναντίληψη και ο συντονισμός πολιτικών δράσεων είναι επιθυμητά αποτελέσματα. Ωστόσο, οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές. Αλλαγή πολιτικής έχουμε όταν αλλάζουν οι πολιτικοί συσχετισμοί στην Ευρώπη. Εμείς οφείλουμε να αγωνιστούμε και να προωθήσουμε κοινές πολιτικές σε προοδευτική κατεύθυνση στα ζητήματα τα οποία μας αφορούν όπως:

α) Η μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης ώστε να εξαιρεθούν οι δαπάνες για τις υποδομές, την εκπαίδευση και την έρευνα από τους περιορισμούς του χρέους, δίνοντας προοπτική στις επόμενες γενεές.

β) Η δημιουργία κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας ώστε να μπορέσουμε και εμείς να μειώσουμε τις αμυντικές μας δαπάνες, οι οποίες παραμένουν εξαιρετικά υψηλές παρά την κρίση, αλλά και να μπορέσουμε να έχουμε στήριξη στα εθνικά μας θέματα.

γ) Η εξάλειψη του κοινωνικού και φορολογικού dumping. Πρέπει οι εργαζόμενοι να λαμβάνουν ίση αμοιβή για όμοια εργασία στην ίδια χώρα. Είναι θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης. Παράλληλα, πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι ορισμένες χώρες δεν θα λειτουργούν με καθεστώς αθεμίτου φορολογικού ανταγωνίσιμου.

Όσο περήφανοι ήμασταν όταν η επίτροπος Βεστάγκερ υποχρέωσε την Apple να καταβάλει τους φόρους, που δικαίως της αναλογούν, στο ιρλανδικό κράτος, τόσο απογοητευτήκαμε βλέποντας τον τέως πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Μπαρόζο να καταλαμβάνει θέση στο διοικητικό συμβούλιο τράπεζας, λίγο μετά τη θητεία του. Για το συγκριμένο ζήτημα, έχω καταθέσει ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ζητώντας παράλληλα να υιοθετηθούν κανόνες ασυμβιβάστου και χρονικού περιορισμού όπως ισχύει και σε άλλες χώρες.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι η έννοια της «περισσότερης Ευρώπης» δεν είναι ένα όχημα του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου ενάντια στους πολίτες, αλλά είναι το όπλο των πολιτών ώστε να περιφρουρήσουν τα κοινωνικά δικαιώματα τους έναντι του καπιταλισμού καζίνο που οξύνει τις ανισότητες μεταξύ κρατών και τάξεων.

Το προσφυγικό παραμένει μεγάλο πρόβλημα και το χρησιμοποιεί η Τουρκία για να τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης και επιβάλλει τους όρους της. Πώς εκτιμάτε τη στάση της ΕΕ;

Η πολιτική της ΕΕ στο προσφυγικό σίγουρα δεν είναι αυτή που θα θέλαμε. Αντί να θέτει τον κ. Ερντογάν προ των ευθυνών του, τον ενθαρρύνει να εκμεταλλεύεται τους πρόσφυγες για τους δικούς του σκοπούς. Δεν μπορεί να συνεχίσει να κάνει τα στραβά μάτια η κ. Μέρκελ στο πογκρόμ που διεξάγει ο κ. Ερντογάν στο εσωτερικό της χώρας του. Μόλις πριν από λίγες μέρες, η κ. Κάττι Πίρρι, η οποία είναι υπεύθυνη για την ετήσια έκθεση προόδου της Τουρκίας, με ενημέρωσε ότι συνολικά οι διωκόμενοι ως «φίλοι του PKK» ή και «Γκιουλένιστες» είναι περίπου 100.000. Μόνο οι εκπαιδευτικοί που έχουν χάσει τη δουλειά τους είναι 12.000. Μερίδιο ευθύνης έχουν, βέβαια, και τα κράτη του Βίζεγκραντ στα οποία επικρατεί μια διαστρεβλωμένη αντίληψη για την έννοια της αλληλεγγύης και τις κοινές ευρωπαϊκές αξίες. Είναι επιβεβλημένο να υπάρξουν κυρώσεις για όσες χώρες δεν δέχονται τις κοινές αποφάσεις. Οι ευρωπαϊκές αξίες δεν μπορούν να είναι α λα καρτ. Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν τρεις χώρες οι οποίες δεν έχουν δεχτεί κανέναν πρόσφυγα στο έδαφος τους.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρξει ο αναγκαίος διαχωρισμός μεταξύ προσφύγων και μεταναστών. Είναι εύλογο ότι όσοι ανήκουν στη δεύτερη κατηγόρια και δεν βρίσκουν κάποια ευρωπαϊκή χώρα να τους υποδεχθεί θα πρέπει να επιστρέψουν στις χώρες τους.

Σε βάθος χρόνου, το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσω του τερματισμού του πολέμου στη Συρία και την εφαρμογή των μέτρων στήριξης που αποφασίστηκαν στη Συνοδό της Βαλέτας για την προσφορά βοηθείας προς τις αφρικάνικες χώρες ώστε να περιοριστεί η αντικειμενική ανάγκη για μετανάστευση. Το μοναδικό ενθαρρυντικό στοιχείο που έχουμε προς αυτή την κατεύθυνση είναι η, πολύ πρόσφατη, εκεχειρία στη Συρία. Ας ελπίσουμε ότι θα διατηρηθεί και θα είναι η αρχή για τον τερματισμό του πόλεμου.