"Έχανα το σπίτι μου κι εκείνοι με αγνοούσαν"

"Για να ξεχρεώσω, έχω βάλει υποθήκη το σπίτι μου, φοβάμαι ότι θα μείνουμε στον δρόμο", τα λόγια του Νικόλαου Τσιρώνη σε παγώνουν. Αντικατοπτρίζουν τη ζοφερή εικόνα της Ελλάδας του σήμερα, με οικογένειες να μένουν χωρίς στέγη και ανθρώπους να αυτοκτονούν επειδή δεν έχουν να πληρώσουν. Χιλιάδες είναι οι περιπτώσεις των νοικοκυριών που έχουν πνιγεί από χρέη σε δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Είτε επειδή δεν γνώριζαν πού έμπλεκαν, είτε επειδή δεν προέβλεψαν πως μια ωραία πρωία θα έμπαινε μαχαίρι σε συντάξεις και μισθούς ή ακόμα χειρότερα θα έχαναν τη δουλειά τους."Είχα πάρει αρχικά δάνειο για να χτίσουμε το σπίτι μας. Δεν έχουμε άλλη ακίνητη περιουσία και θέλαμε να έχουμε κάτι δικό μας κάπου να στηριχθούμε. Με πολύ κόπο καταφέραμε και το πληρώσαμε. Στη συνέχεια, για να ολοκληρώσουμε την κατασκευή ενός διαμερίσματος για τα παιδιά μας, πήραμε ακόμη ένα δάνειο. Μέχρι πριν από λίγους μήνες μπορούσα και το πλήρωνα. Το χρέος όμως παραμένει το ίδιο. Σταθερά στα 80.000-85.000 ευρώ", εξηγεί στην "Αυγή", ο 63άχρονος συνταξιούχος. Έχει ένα μικρό εισόδημα λόγω της αναπηρίας του (80%), αλλά τόσο "η γυναίκα μου όσο και τα τρία παιδιά μου είναι άνεργα. Εγώ έχω κάνει τρεις εγχειρήσεις σε καρδιά και νεφρά.


Έχω κουραστεί. Δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω πια. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχασα και το ένα μου παιδί", προσθέτει. Βουρκώνει. Νιώθει σαν κάποιος να τον καταράστηκε, όπως και πολλοί ακόμη συμπολίτες μας που βρίσκονται σε ανάλογη θέση. Μόνο που η κατάρα έχει όνομα. μνημονιακή πολιτική.

 

"Δεν ήξερα τι υπέγραφα"

Όταν αποφάσισε να καταφύγει στη λύση των δανείων και στις δύο περιπτώσεις δεν γνώριζε τους όρους... "Εγώ είμαι απλός άνθρωπος. Αγράμματος. Προσπαθούσα και προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να ζήσω την οικογένειά μου". Δεν είναι όμως ο μόνος.

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα που πραγματοποιήθηκε για την ΕΚΠΟΙΖΩ (Ένωση για την "Ποιότητα της Ζωής"), η σημαντικότερη αιτία για την κατάσταση της υπερχρέωσης, σύμφωνα με τους ίδιους τους δανειολήπτες, είναι οι μέθοδοι δανεισμού από τις τράπεζες, οι οποίες χαρακτηρίζονται από υψηλά επιτόκια αλλά και από απουσία ελέγχου της πιστοληπτικής ικανότητας των δανειοληπτών. "Δεν ξέραμε τι υπογράφαμε", υποστηρίζει το 86,8%, ενώ το 64,8% παραδέχεται πως διάβασε πολύ γρήγορα τους όρους. Προς τι η βιασύνη; Η ανάγκη για την κάλυψη βασικών αναγκών. Περίπου το 32%, βάσει εισοδήματος, από τους δανειολήπτες βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, έχοντας εισόδημα από 0 μέχρι 7.000 ευρώ, ενώ το 39,2% με τη σύναψη του δανείου προσδοκούσε στη βελτίωση του εισοδήματός του. Σε όλα αυτά προστίθενται κι άλλες οφειλές, που αφορούν την κάλυψη βασικών αναγκών. Το 30% δηλώνει πως αδυνατεί να πληρώσει τη ΔΕΗ. "Κάθε φορά τρέμει η ψυχή μου όταν γυρνάω σπίτι. Φοβάμαι μήπως μου έκοψαν το ρεύμα", αναφέρει ο κ. Τσιρώνης. Μεγάλα είναι τα ποσοστά και για ΕΥΔΑΠ (24%), ΟΤΕ (26,3%) και εφορία (23,7%).

Η τωρινή κατάσταση θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τα όσα συνέβησαν στις ΗΠΑ. Το 2007 το χρέος των νοικοκυριών ως ποσοστό του ΑΕΠ φτάνει από το 66% του 1997, στο 100% το 2007, σηματοδοτώντας και επίσημα την αρχή των πέτρινων χρόνων για μια ολόκληρη χώρα. Εκατομμύρια οικογένειες μένουν στον δρόμο και βυθίζονται στην εξαθλίωση. Πλήρωσαν τις αμαρτίες μιας πολιτικής που κουτουλούσε από τη μία αντίφαση στην άλλη. Τη στιγμή που οι μισθοί έπεφταν στα τάρταρα και οι κοινωνικές παροχές ψαλιδίζονταν, ο υπερδανεισμός των νοικοκυριών συνεχιζόταν με αμείωτους ρυθμούς, όπως και η προσφορά δανείων και πιστωτικών καρτών ακόμη και σε ανέργους ή φτωχά στρώματα. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται πιστά ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα. Ανεπίδεκτη μαθήσεως η κυβέρνηση, συνεχίζει να ψαλιδίζει κάθε μορφή κοινωνικής παροχής, τη στιγμή που οι τράπεζες εγκλωβίζουν σε ασύμφορες συμφωνίες ασθενείς οικονομικά πολίτες.

 

"Τυφλές" δανειοδοτήσεις με δυσχερείς όρους

Το ζητούμενο, όπως και στην ιατρική, είναι βέβαια να προλάβεις το κακό εν τη γενέσει του. Κράτος και τραπεζικό σύστημα έχουν αφαιρέσει από τη στρατηγική τους τον παραπάνω κανόνα, με αποτέλεσμα το 21,7% των ερωτώμενων να χρωστά από 110.000 έως και 200.000 ευρώ, ενώ ιδιαίτερα υψηλό είναι και το ποσοστό όσων οφείλουν 200.000 έως 300.000 ευρώ. Εξ ου και οι τυφλές δανειοδοτήσεις. Άνθρωποι που δεν πληρούσαν τα κριτήρια έπαιρναν παχυλά οικονομικά "βοηθήματα", αλλά στην πραγματικότητα πριόνιζαν το κλαδί που στέκονταν. Το 22,1% από όσους πήραν δάνειο είναι άνεργοι.

 

"Η τράπεζα πάτησε στην ανάγκη μου"

"Όταν πήγα στην τράπεζα, είχα ανάγκη. Τους έλεγα ότι χάνω το σπίτι μου κι ότι δεν έχω έσοδα, αλλά εκείνοι με αγνοούσαν. Απλώς ήθελαν να κλείσουν ακόμη μία συμφωνία. Βλέποντας τους όρους, γνώριζα ότι δεν μπορούσα να ξεπληρώσω το δάνειο. Δεν μπορούσα όμως να κάνω διαφορετικά. Το σπίτι θα έμπαινε σε πλειστηριασμό, πάτησαν στην ανάγκη μου", μας αποκαλύπτει η Κωνσταντίνα Σ. και μαζί αποκαλύπτει για ακόμα μια φορά την τακτική των τραπεζών. Η κ. Κωνσταντίνα είναι 55 χρόνων. Έχει δύο παιδιά που σπουδάζουν και εργάζονται περιστασιακά, "όποτε βρίσκουν κάτι". Η ίδια περιμένει εδώ και κάποιους μήνες να βγει στη σύνταξη. Κοινώς δεν έχει έσοδα. Το ποσό που χρωστά είναι "κοντά στα 10.000 ευρώ. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται σχετικά μικρό, αλλά για μένα είναι αδύνατο να το καλύψω, όπως και άλλα έξοδα".

Συγκλονιστικές είναι και άλλες περιπτώσεις σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνονται από το ΚΕΠΚΑ (Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών). Μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά χρωστά από στεγαστικά δάνεια, καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες το αστρονομικό ποσό των 231.900 ευρώ! Σε ανάλογα δύσκολη θέση βρίσκονται ακόμη δύο οικογένειες με ένα παιδί, οφείλοντας η κάθε μία 136.000 ευρώ. Σε εξαιρετικά δυσχερή θέση βρίσκεται και μια 63χρονη, που έχει να πληρώσει 202.107 ευρώ.

Ρεπορτάζ του Κώστα Παπαντωνίου 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΒΙΝΤΕΟ

[ΒΙΝΤΕΟ][bsummary]

ΘΕΜΑ

[ΘΕΜΑ][bsummary]

ΥΓΕΙΑ

[ΥΓΕΙΑ][twocolumns]

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

[ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ][twocolumns]